Jesteś w: Ferdydurke

„Ferdydurke” - realizm i fantastyka

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

---

Gombrowicz pisząc swoją pierwszą powieść „Ferdydurke” zamierzał polemizować z zastanym stylem powieści realistycznej. W jego filozofii forma miała ogromne znaczenie. Formę powieści realistycznej uważał za przestarzałą i skostniałą. Pewnie też odczuwał nacisk ze strony czytelnika, który takiej powieści domagał się, ponieważ dobrze ją znał. Pisarz postanowił zerwać krępujące go zasady i stworzyć coś zupełnie nowego.

Żeby mieć rozsądne wytłumaczenie opisywanych zdarzeń wprowadził do powieści poetykę snu. Taki zabieg umożliwiał dowolne korzystanie z formy i wprowadzanie również dowolnych treści.
Tak więc, w „Ferdydurke” podobnie jak we śnie dzieją się rzeczy zaskakujące. Czytelnika zaskakują nie tylko sytuacje oraz ich rozwój ale również język, jakim przemawiają bohaterowie. Dzieją się tam rzeczy, które naśladując rzeczywistość jednocześnie deformują ją. Szkoła, która powinna przekazywać wzory wychowania i nabywania wiedzy przybiera karykaturalny kształt. Dotyczy to nie tylko nauczycieli ale również uczniów.

Rodzina Młodziaków odgrywa na oczach swojego lokatora jakieś widowisko, w którym aktorzy wypadają z roli z powodu nieprzewidzianego w spektaklu zdarzenia / profesor Pimko w pokoju ich córki /.

Najbardziej realistycznym miejscem wydaje się podtrzymujący tradycję dworek w Bolimowie. Jednak i tutaj nagle przekształca się wszystko w jakiś koszmarny sen.
W powieści Gombrowicza, podobnie jak we śnie, opisywane epizody potrafią nagle urwać się i nie mieć wyraźnego zakończenia. Jest to tym bardziej groteskowe, że niekiedy akcja bardzo szybko toczy się i zgodnie z zasadami powieści realistycznej powinna mieć odpowiednio „mocne” zakończenie. Tu dzieje się przeciwnie. Chociażby zlekceważenie samobójstwa Syfona - taki przebieg zdarzeń każe czytelnikowi zastanawiać się czy samobójstwo Syfona było dosłowne, czy tylko w przenośni? Autor jednak w tym przypadku nakazuje czytelnikowi przejść do dalszych zdarzeń.
strona:   - 1 -  - 2 - 

Dowiedz się więcej

„Ferdydurke” - Filibert dzieckiem podszyty – streszczenie „Ferdydurke” - Filidor dzieckiem podszyty – streszczenie „Ferdydurke” jako uniwersalne dzieło filozoficzno – psychologiczne Ferdydurke – forma jako wynik relacji międzyludzkich „Ferdydurke” - koncepcja człowieka „Ferdydurke” - złamanie konwencji literackich „Ferdydurke” - „Jak zachwyca, kiedy nie zachwyca?” - dylemat ucznia związany z lekturą Ferdydurke – motyw dworku Ferdydurke – pojedynek na miny – opis Ferdydurke – wizja szkoły Ferdydurke – motyw nauczyciela Ferdydurke – lekcja łaciny Ferdydurke – motyw szkoły Ferdydurke – zakończenie „Koniec i bomba. A kto czytał ten trąba” Ferdydurke jako powieść awangardowa Ferdydurke – groteska w powieści Ferdydurke – walka Józia z „gębą” i „pupą” Ferdydurke – pupa, gęba i łydka – słowa klucze Ferdydurke – koncepcja człowieka uwikłanego w formę Ferdydurke – walka z formą Ferdydurke – problematyka Ferdydurke – najważniejsze cytaty Ferdydurke – Rodzina Hurleckich – charakterystyka Ferdydurke – rodzina Młodziaków – charakterystyka Ferdydurke – charakterystyka głównych bohaterów Ferdydurke – losy Józia Witold Gombrowicz – notatka szkolna Ferdydurke – motyw dojrzałości Ferdydurke – streszczenie