Jesteś w:
Dżuma
W powieści mamy też do czynienia z kilkoma postawami niemoralnymi. Pierwszą z nich mogliśmy zaobserwować u Ramberta, który wyraźnie odciął się od mieszkańców miasta i myśląc tylko o własnym szczęściu usiłował wydostać się z Oranu. Jednak bohater zrozumiał swój błąd i nie skorzystał z okazji ucieczki do Paryża, gdzie czekała na niego piękna żona. Dołączył zamiast tego do formacji doktora i Tarrou. Przez pierwszą część powieści reprezentował bardzo egoistyczne podejście do sytuacji, nie przejawiał żadnych oznak solidarności społecznej. Jego przemiana została wynagrodzona tym, że nie zachorował i ostatecznie spotkał się z żoną jako bohater.
Inną niemoralną postawę zaprezentował Cottard, który odrzucił propozycję współpracy z formacjami sanitarnymi. Człowiek ten zanegował podstawową zasadę etyki Camusa, czyli miłość do bliźniego. Zamiast pomagać chorym mieszkańcom Oranu, Cottard upajał się wolnością. Prawdziwą karą okazało się dla niego aresztowanie, którego obawiał się znacznie bardziej niż zachorowania na dżumę.
Podsumowując można powiedzieć, że Camus hołdował podobnej postawie moralnej, jaką znamy z dzieł Josepha Conrada. Bohaterowie tych dwóch pisarzy postępowali podobnie w sytuacjach zagrożenia. Zawsze byli skorzy do niesienia pomocy wszystkim, którzy jej potrzebowali, otaczali się prawdziwymi przyjaciółmi, przyjmowali los ze spokojem i rozwagą, nie bali się zaryzykować własnego życia oraz opierali swoje działania na zasadzie solidarności społecznej.
strona: - 1 - - 2 -
Moralność w „Dżumie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW powieści mamy też do czynienia z kilkoma postawami niemoralnymi. Pierwszą z nich mogliśmy zaobserwować u Ramberta, który wyraźnie odciął się od mieszkańców miasta i myśląc tylko o własnym szczęściu usiłował wydostać się z Oranu. Jednak bohater zrozumiał swój błąd i nie skorzystał z okazji ucieczki do Paryża, gdzie czekała na niego piękna żona. Dołączył zamiast tego do formacji doktora i Tarrou. Przez pierwszą część powieści reprezentował bardzo egoistyczne podejście do sytuacji, nie przejawiał żadnych oznak solidarności społecznej. Jego przemiana została wynagrodzona tym, że nie zachorował i ostatecznie spotkał się z żoną jako bohater.
Inną niemoralną postawę zaprezentował Cottard, który odrzucił propozycję współpracy z formacjami sanitarnymi. Człowiek ten zanegował podstawową zasadę etyki Camusa, czyli miłość do bliźniego. Zamiast pomagać chorym mieszkańcom Oranu, Cottard upajał się wolnością. Prawdziwą karą okazało się dla niego aresztowanie, którego obawiał się znacznie bardziej niż zachorowania na dżumę.
Podsumowując można powiedzieć, że Camus hołdował podobnej postawie moralnej, jaką znamy z dzieł Josepha Conrada. Bohaterowie tych dwóch pisarzy postępowali podobnie w sytuacjach zagrożenia. Zawsze byli skorzy do niesienia pomocy wszystkim, którzy jej potrzebowali, otaczali się prawdziwymi przyjaciółmi, przyjmowali los ze spokojem i rozwagą, nie bali się zaryzykować własnego życia oraz opierali swoje działania na zasadzie solidarności społecznej.
strona: - 1 - - 2 -