Jesteś w:
Granica
Kolejnym jego zawodowym „sukcesem” było objęcie – także w wyniku poparcia przez Czechlińskiego – funkcji redaktora naczelnego tego tytułu tuż po ukończeniu studiów, na których obronił doktorat z nauk ekonomicznych. Zenon, który chciał jedynie wyrwać się z domu, uniknąć losu swego ojca, który „pragnął rzeczy bardzo prostej: żyć uczciwie. Jego program naprawdę był minimalny”, kierował pismem tak, jak sugerował jego protektor. Stał się marionetką w rękach wpływowych ludzi, zamieszczając korzystne dla nich teksty: drukował artykuły o pladze kłusownictwa autorstwa hrabiego Tczewskiego, sprawozdania z uroczystości założenia i otwarcia przez hrabinę Tczewską Agencji Gospodarczej Koła Pań. Nie wolno było nigdy na łamach gazety krytykować zaprzyjaźnionego hrabiowskiego rodu. Bohater wiedział, że drugi raz zdradził młodzieńcze ideały, aby osiągnąć korzyści materialne.
Uwieńczeniem kariery Ziembiewicza było objęcie przez niego – również dzięki wstawiennictwu zamożnego opiekuna – funkcji prezydenta miasta. To wtedy bohater zamieszkał z żoną w dużym pięknym domu, otoczonym wspaniałym parkiem, będącym niegdyś magnacką siedzibą i wszedł w krąg arystokracji. Powodziło mu się dobrze. Bywał z Elżbietą, której ojczym był wiceministrem (co stanowiło możliwość szybszej kariery
) na balach, brał udział w polowaniach w majątkach hrabiostwa Tczewskich, poznał całą miastową elitę, sam też się do niej zaliczał.
Nie oznacza to, że jego stanowisko oznaczało tylko „bywanie”. Na początku jeszcze łudził się, że będzie mógł podejmować samodzielne decyzje. Miał dużo pomysłów i planów związanych z pełnieniem funkcji prezydenta. Chciał stworzyć miasto podobne do tych, które zwiedzał z Elżbietą w czasie podróży poślubnej. Gdy obiecano mu dotację ze stolicy na rozwój aglomeracji, rozpoczął budowę domów dla robotników na Chązebiańskim Przedmieściu, wyremontował budynek starej cegielni, gdzie przebywali bezdomni, zbudował korty tenisowe, założył park dla dzieci, stworzył nowe miejsca pracy, tym samym obniżył bezrobocie, cały czas inwestował w miasto. Gazety rozpisywały się o jego działalności, zbierał pochwały od ludzi.
Po jakimś czasie jednak dobra passa skończyła się - fundusze rządowe ze stolicy zostały cofnięte, a on musiał wstrzymać budowę domów robotniczych. Jakby tego było mało, miasto musiało wypłacić odszkodowanie właścicielowi klubu nocnego, który zamknął, huta Hettnera zbankrutowała i miejsca pracy straciły tysiące ludzi. Nastąpił kryzys społeczny, bezrobocie. Zaczęły się masówki, manifestacje i aresztowano robotników. W mieście zrobiło się niespokojnie, aż w końcu doszło do krwawego stłumienia przez policję protestu bezbronnych ludzi. Odpowiedzialnością za tę decyzję obarczono właśnie jego, choć podjęto ją – prawdopodobnie Czechliński - bez jego wiedzy.
Droga kariery tego bohatera, choć dosyć przypadkowej, to jednak będącej wynikiem jego wyborów, kończy się tragicznie. Przegrał w wielu dziedzinach życia: jako dziennikarz, redaktor i prezydent miasta. Nie realizując swojej młodzieńczej, idealistycznej maksymy „żyć uczciwie”, zaprzedając własne wartości zamienił się w człowieka, którym nie miał siły być, a który „wychodził” z niego, gdy zostawał sam. Wtedy z obytego w towarzystwie, gadatliwego i wesołego dyplomaty zostawał zamknięty w sobie i małomówny człowieczek. Dlatego Ziembiewicz wolał popełnić samobójstwo, niż podjąć walkę o odzyskanie utraconego w drodze pięcia się po szczeblach szybkiej i błyskotliwej kariery człowieczeństwa.
Przemianie wewnętrznej w powieści ulega jej główny męski bohater Zenon Ziembiewicz. Punktem zwrotnym w jego życiu jest początek uzależnienia od Czechlińskiego – zamożnego plenipotenta majątku hrabiostwa Tczewskich, założyciela gazety „Niwa”, a później starosty. Od chwili podjęcia współpracy z tym mężczyzną, Zenon zaczyna dostrzegać ciemną stronę „elit” intelektualnych – ich pretensjonalność, dbałość jedynie o własny interes, układy i układziki. Aby zapewnić byt sobie i swojej rodzinie, bohater poszedł na wiele kompromisów, które były odpowiedzialne za jego przemianę.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
Zenon Ziembiewicz - charakterystyka, kariera, obrona i oskarżenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimKolejnym jego zawodowym „sukcesem” było objęcie – także w wyniku poparcia przez Czechlińskiego – funkcji redaktora naczelnego tego tytułu tuż po ukończeniu studiów, na których obronił doktorat z nauk ekonomicznych. Zenon, który chciał jedynie wyrwać się z domu, uniknąć losu swego ojca, który „pragnął rzeczy bardzo prostej: żyć uczciwie. Jego program naprawdę był minimalny”, kierował pismem tak, jak sugerował jego protektor. Stał się marionetką w rękach wpływowych ludzi, zamieszczając korzystne dla nich teksty: drukował artykuły o pladze kłusownictwa autorstwa hrabiego Tczewskiego, sprawozdania z uroczystości założenia i otwarcia przez hrabinę Tczewską Agencji Gospodarczej Koła Pań. Nie wolno było nigdy na łamach gazety krytykować zaprzyjaźnionego hrabiowskiego rodu. Bohater wiedział, że drugi raz zdradził młodzieńcze ideały, aby osiągnąć korzyści materialne.
Uwieńczeniem kariery Ziembiewicza było objęcie przez niego – również dzięki wstawiennictwu zamożnego opiekuna – funkcji prezydenta miasta. To wtedy bohater zamieszkał z żoną w dużym pięknym domu, otoczonym wspaniałym parkiem, będącym niegdyś magnacką siedzibą i wszedł w krąg arystokracji. Powodziło mu się dobrze. Bywał z Elżbietą, której ojczym był wiceministrem (co stanowiło możliwość szybszej kariery
) na balach, brał udział w polowaniach w majątkach hrabiostwa Tczewskich, poznał całą miastową elitę, sam też się do niej zaliczał.
Nie oznacza to, że jego stanowisko oznaczało tylko „bywanie”. Na początku jeszcze łudził się, że będzie mógł podejmować samodzielne decyzje. Miał dużo pomysłów i planów związanych z pełnieniem funkcji prezydenta. Chciał stworzyć miasto podobne do tych, które zwiedzał z Elżbietą w czasie podróży poślubnej. Gdy obiecano mu dotację ze stolicy na rozwój aglomeracji, rozpoczął budowę domów dla robotników na Chązebiańskim Przedmieściu, wyremontował budynek starej cegielni, gdzie przebywali bezdomni, zbudował korty tenisowe, założył park dla dzieci, stworzył nowe miejsca pracy, tym samym obniżył bezrobocie, cały czas inwestował w miasto. Gazety rozpisywały się o jego działalności, zbierał pochwały od ludzi.
Po jakimś czasie jednak dobra passa skończyła się - fundusze rządowe ze stolicy zostały cofnięte, a on musiał wstrzymać budowę domów robotniczych. Jakby tego było mało, miasto musiało wypłacić odszkodowanie właścicielowi klubu nocnego, który zamknął, huta Hettnera zbankrutowała i miejsca pracy straciły tysiące ludzi. Nastąpił kryzys społeczny, bezrobocie. Zaczęły się masówki, manifestacje i aresztowano robotników. W mieście zrobiło się niespokojnie, aż w końcu doszło do krwawego stłumienia przez policję protestu bezbronnych ludzi. Odpowiedzialnością za tę decyzję obarczono właśnie jego, choć podjęto ją – prawdopodobnie Czechliński - bez jego wiedzy.
Droga kariery tego bohatera, choć dosyć przypadkowej, to jednak będącej wynikiem jego wyborów, kończy się tragicznie. Przegrał w wielu dziedzinach życia: jako dziennikarz, redaktor i prezydent miasta. Nie realizując swojej młodzieńczej, idealistycznej maksymy „żyć uczciwie”, zaprzedając własne wartości zamienił się w człowieka, którym nie miał siły być, a który „wychodził” z niego, gdy zostawał sam. Wtedy z obytego w towarzystwie, gadatliwego i wesołego dyplomaty zostawał zamknięty w sobie i małomówny człowieczek. Dlatego Ziembiewicz wolał popełnić samobójstwo, niż podjąć walkę o odzyskanie utraconego w drodze pięcia się po szczeblach szybkiej i błyskotliwej kariery człowieczeństwa.
Przemiana wewnętrzna Zenona Ziembiewicza
Przemianie wewnętrznej w powieści ulega jej główny męski bohater Zenon Ziembiewicz. Punktem zwrotnym w jego życiu jest początek uzależnienia od Czechlińskiego – zamożnego plenipotenta majątku hrabiostwa Tczewskich, założyciela gazety „Niwa”, a później starosty. Od chwili podjęcia współpracy z tym mężczyzną, Zenon zaczyna dostrzegać ciemną stronę „elit” intelektualnych – ich pretensjonalność, dbałość jedynie o własny interes, układy i układziki. Aby zapewnić byt sobie i swojej rodzinie, bohater poszedł na wiele kompromisów, które były odpowiedzialne za jego przemianę.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -