Jesteś w: W pustyni i w puszczy

Wątek przyjaźni w powieści „W pustyni i w puszczy”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Jednym z ważniejszych motywów powieści „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza jest motyw przyjaźni jaka łączy parę głównych bohaterów – czternastoletniego Stasia Tarkowskiego i ośmioletnią Nel Rawlison. Już na początku powieści możemy poznać opiekuńczy stosunek chłopca do dziewczynki – tłumaczy jej zawiłości egipskiej polityki.

Staś jest dla Nel ideałem, słucha z uwagą każdego jego słowa i ufa mu w pełni. Podczas porwania Staś cały czas dba o dziewczynkę i o to, by jak najmniej odczuwała niewygody podróży. Jest gotowy oddać za nią życie. Ta wstawia się za Stasiem, gdy jest katowany przez Gebhra. Kryzys przyjaźni następuje, gdy Staś zabija porywaczy. Wówczas Nel zaczyna się go bać, co wywiera wielkie wrażenie na chłopcu i sprawia, że płacze. Udaje mu się jednak wytłumaczyć swe postępowanie. Wielki związek łączący parę młodych bohaterów widać podczas całej podróży – wzajemnie się wspierają i pocieszają. Najbardziej widać to podczas choroby Nel.

O sile uczucia, jakie łączy Stasia i Nel świadczy fakt, że po dziesięciu latach rozłąki (regularnie pisali do siebie listy) pobrali się. W powieści mamy także przedstawione inne przyjaźnie – Kali opiekuje się Stasiem i Nel przez całą podróż, jest z nimi silnie związany emocjonalnie. Przyjaźń łączy także psa Sabę i Nel, a także słonia Kinga i małą dziewczynkę. Z motywem tym mamy również do czynienia w przypadku związku jaki łączy dwóch inżynierów – Tarkowskiego i Rawlisona.



  Dowiedz się więcej