Jesteś w:
Mitologia
Na koniec Eurysteus zażądał niemożliwego – kazał sprowadzić Cerbera – strażnika piekielnych bram. Przed wyprawą Herakles oczyścił się z grzechów. Gdy przestąpił bramy piekieł mary i duchy w przerażeniu uciekały od niego. Drogę zagrodził mu nieśmiertelny Pluton, jednak Herakles dotkliwie go ranił. Cerber ze strachu zaszył się w najciemniejszy kąt Tartaru. Jednak Herakles znalazł go i pojmał. Na wieść, że dzielny bohater prowadzi Cerbera Eurysteus kazał mu wypuścić psa oraz oznajmił, że jego prace są zakończone.
Herakles postanowił ponownie się ożenić. Stanął w konkursie strzelania z łuku z jednym z królów i wygrał. W nagrodę miał otrzymać rękę jego córki, jednak bracia młodej nie zgodzili się. Wściekły mężczyzna zabił jednego z nich, za co bogowie pokarali go niemocą. Udał się ponownie do Delf, a gdy Pytia nie chciała mu radzić splądrował jej świątynię. Jego pojedynek z Apollem przerwał piorunem Sm Zeus. Oddano go na trzyletnią służbę do królowej Omfali. W jej państwie rolę kobiet pełnili mężczyźni, dlatego Herakles w niewieścich strojach musiał cierpieć liczne upokorzenia.
Po odbyciu kary Herakles znów wyruszył w świat szukać przygód, ciesząc się przychylnością bogów (oprócz Hery). Zakochał się w królewnie Dejanirze. Wspólnie wędrowali szukając domu. Pewnego dnia centaur Nessos zaproponował, że przewiezie Dejanirę przez bród, lecz zamiast tego usiłował ją porwać. Herakles zastrzelił stworzenie. Centaur umierając zdradził Dejanirze, że jego krew to najlepszy środek, by na zawsze przywiązać ukochanego mężczyznę do siebie.
Kobieta była bardzo zazdrosna. Postanowiła zastosować lekarstwo od centaura. We krwi namoczyła szatę, która przybrała szkarłatny kolor. Gdy jednak Herakles ją nałożył zaczęła palić go żywym ogniem. Kawałki materiału zdzierał wraz z mięsem. Dejanira na ten widok powiesiła się, zaś dzielny wojownik zaczął przygotowywać sobie stos pogrzebowy. Jednak gdy ogień zaczął się palić rozległ się grom. Na chmurze został przeniesiony na Olimp, gdzie przywitały go Irys i bogini zwycięstwa – Niobe. Zeus wziął go w ramiona, a Hera, wyzbywszy się gniewu oddała mu za żonę swą córkę – Hebe, boginię młodości.
strona: - 1 - - 2 -
Mit o Heraklesie (12 prac Heraklesa) – streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimNa koniec Eurysteus zażądał niemożliwego – kazał sprowadzić Cerbera – strażnika piekielnych bram. Przed wyprawą Herakles oczyścił się z grzechów. Gdy przestąpił bramy piekieł mary i duchy w przerażeniu uciekały od niego. Drogę zagrodził mu nieśmiertelny Pluton, jednak Herakles dotkliwie go ranił. Cerber ze strachu zaszył się w najciemniejszy kąt Tartaru. Jednak Herakles znalazł go i pojmał. Na wieść, że dzielny bohater prowadzi Cerbera Eurysteus kazał mu wypuścić psa oraz oznajmił, że jego prace są zakończone.
Herakles postanowił ponownie się ożenić. Stanął w konkursie strzelania z łuku z jednym z królów i wygrał. W nagrodę miał otrzymać rękę jego córki, jednak bracia młodej nie zgodzili się. Wściekły mężczyzna zabił jednego z nich, za co bogowie pokarali go niemocą. Udał się ponownie do Delf, a gdy Pytia nie chciała mu radzić splądrował jej świątynię. Jego pojedynek z Apollem przerwał piorunem Sm Zeus. Oddano go na trzyletnią służbę do królowej Omfali. W jej państwie rolę kobiet pełnili mężczyźni, dlatego Herakles w niewieścich strojach musiał cierpieć liczne upokorzenia.
Po odbyciu kary Herakles znów wyruszył w świat szukać przygód, ciesząc się przychylnością bogów (oprócz Hery). Zakochał się w królewnie Dejanirze. Wspólnie wędrowali szukając domu. Pewnego dnia centaur Nessos zaproponował, że przewiezie Dejanirę przez bród, lecz zamiast tego usiłował ją porwać. Herakles zastrzelił stworzenie. Centaur umierając zdradził Dejanirze, że jego krew to najlepszy środek, by na zawsze przywiązać ukochanego mężczyznę do siebie.
Kobieta była bardzo zazdrosna. Postanowiła zastosować lekarstwo od centaura. We krwi namoczyła szatę, która przybrała szkarłatny kolor. Gdy jednak Herakles ją nałożył zaczęła palić go żywym ogniem. Kawałki materiału zdzierał wraz z mięsem. Dejanira na ten widok powiesiła się, zaś dzielny wojownik zaczął przygotowywać sobie stos pogrzebowy. Jednak gdy ogień zaczął się palić rozległ się grom. Na chmurze został przeniesiony na Olimp, gdzie przywitały go Irys i bogini zwycięstwa – Niobe. Zeus wziął go w ramiona, a Hera, wyzbywszy się gniewu oddała mu za żonę swą córkę – Hebe, boginię młodości.
strona: - 1 - - 2 -