Jesteś w:
Król Edyp
Budowa teatru
1. Orchestra – okrągły plac, na którym występował chór.
2. Theatron – widownia na zboczu wzgórza w kształcie dużego wycinka koła / większa od półkola /.
3. Skene - budynek przy orchestrze naprzeciwko widowni. Służył aktorom jako garderoba i jako tło do wystawianych przedstawień. Miał troje drzwi, przez które wychodzili aktorzy.
4. Proskenion – przestrzeń, która powstał przez dobudowanie do budynku skene dwóch skrzydeł.
5. Parodos – przejścia pomiędzy proskenionem a theatronem.
Tragedia grecka
1. Kult Dionizosa – uważany za źródło tragedii greckiej. Obrzędy religijne po części
przekształciły się w teatr.
2. Twórcy – zachowane w całości tragedie pochodzą z V wieku p. n. e. Ich autorzy to trzej
wielcy twórcy ateńscy – Ajschylos, Sofokles i Eurypides.
3. Agon – konkurs tragików w czasie obchodów religijnych. Trzech tragików wystawiało po trzy tragedie i po jednym dramacie satyrowym.
Budowa tragedii greckiej
1. Prologos – stanowił otwarcie tragedii. Miał charakter monologu lub dialogu.
Wprowadzał w akcję.
2. Epeisodia i stasima – było ich od 3 do 5. Były to epizody na przemian z pieśniami chóru.
3. Exodos – końcowa pieśń chóru.
4. Koryfeusz – przewodnik chóru. Dialogował z bohaterami dramatu.
Tematyka tragedii greckiej
1. Mimesis – kategoria ta nakazywała naśladowanie w utworze rzeczywistości.
2. Fatum – zły los.
3. Perypetia – niespodziewany zwrot akcji.
4. Katastrofa – klęska głównego bohatera, często śmierć.
5. Wina tragiczna – błędne rozpoznanie przez bohatera sytuacji w jakiej znajduje się. Prowadzi to do katastrofy.
6. Patos – wzniosły styl
7. Katharsis – oczyszczenie psychiczne widza na skutek litości i trwogi.
Grecki teatr antyczny – słowniczek terminów
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimBudowa teatru
1. Orchestra – okrągły plac, na którym występował chór.
2. Theatron – widownia na zboczu wzgórza w kształcie dużego wycinka koła / większa od półkola /.
3. Skene - budynek przy orchestrze naprzeciwko widowni. Służył aktorom jako garderoba i jako tło do wystawianych przedstawień. Miał troje drzwi, przez które wychodzili aktorzy.
4. Proskenion – przestrzeń, która powstał przez dobudowanie do budynku skene dwóch skrzydeł.
5. Parodos – przejścia pomiędzy proskenionem a theatronem.
Tragedia grecka
1. Kult Dionizosa – uważany za źródło tragedii greckiej. Obrzędy religijne po części
przekształciły się w teatr.
2. Twórcy – zachowane w całości tragedie pochodzą z V wieku p. n. e. Ich autorzy to trzej
wielcy twórcy ateńscy – Ajschylos, Sofokles i Eurypides.
3. Agon – konkurs tragików w czasie obchodów religijnych. Trzech tragików wystawiało po trzy tragedie i po jednym dramacie satyrowym.
Budowa tragedii greckiej
1. Prologos – stanowił otwarcie tragedii. Miał charakter monologu lub dialogu.
Wprowadzał w akcję.
2. Epeisodia i stasima – było ich od 3 do 5. Były to epizody na przemian z pieśniami chóru.
3. Exodos – końcowa pieśń chóru.
4. Koryfeusz – przewodnik chóru. Dialogował z bohaterami dramatu.
Tematyka tragedii greckiej
1. Mimesis – kategoria ta nakazywała naśladowanie w utworze rzeczywistości.
2. Fatum – zły los.
3. Perypetia – niespodziewany zwrot akcji.
4. Katastrofa – klęska głównego bohatera, często śmierć.
5. Wina tragiczna – błędne rozpoznanie przez bohatera sytuacji w jakiej znajduje się. Prowadzi to do katastrofy.
6. Patos – wzniosły styl
7. Katharsis – oczyszczenie psychiczne widza na skutek litości i trwogi.