Jesteś w:
Król Edyp
Sofokles wierzył, , że życie człowieka jest w rękach bogów. To oni wyznaczają człowiekowi jego drogę a ich decyzje są nieodwołalne. Według tej teorii każdy ma swoje przeznaczenie, przed którym nie może uchylić się. Jeśli jest ono złe, mówi się wtedy, że nad człowiekiem ciąży fatum. Znane wyrocznie, takie jak wyrocznia delficka są w stanie przeniknąć zamysły bogów i ujawnić człowiekowi tajemnice jego losu.
„Król Edyp” jest rzeczywiście tragedią przeznaczenia. Główny bohater nie godzi się z losem, który przewidziała wyrocznia delficka. Co ciekawsze, wyrocznia ta nie odpowiedziała wprost na pytanie Edypa – czy Polybos i Merope są jego rodzicami? Udzieliła mu za to informacji na tyle wstrząsającej / zabójstwo własnego ojca, kazirodczy związek z matką /, że ten zapomniał o co chciał zapytać i podjął decyzję o ucieczce z Koryntu. Jak widać, wyrocznia też zachowała się w taki sposób, by wola bogów mogła wypełnić się. Być może, że tylko taką odpowiedź znała.
Jokasta, która jest uwikłana w tragiczne wydarzenia nie próbuje zadawać pytań wyroczni. Nie zna ona swojej przyszłości i dlatego nie stara się zmienić jej. Ufa, że wszystko dobrze ułoży się. Jest przerażona, gdy przekonuje się, że nad nią i nad jej mężem ciąży fatum. Gdy odkrywa, że spełniło się wszystko, czego obydwoje z Edypem nie chcieli i co podważa zasady ich małżeństwa, popełnia samobójstwo.
Edyp jest człowiekiem, który przez wiele lat żył szczęśliwie, w przekonaniu, że udało mu się oszukać zły los. Był też przekonany, że postąpił rozsądnie oddalając się od rodziców, którym miał, według wyroczni zaszkodzić. Błąd tkwił w tym, że nikt nie wyjaśnił mu kim są jego prawdziwi rodzice? Po odkryciu całej prawdy, główny bohater tragedii Sofoklesa przekonuje się, że do
nieszczęścia nie doszłoby, gdyby sługa Lajosa wykonał jego rozkaz i zabił niemowlę.
Zasługi Edypa są niczym wobec popełnionych przez niego win. Nie ma żadnego znaczenia to, że wszystko odbyło się wbrew woli Edypa. Stanął on wobec problemu, którego nie potrafił rozwiązać.
Bez względu na to co zrobił, jego działania prowadziły do zrealizowania przepowiedni wyroczni Apollina. Zgodnie z wolą bogów, jego los miał być tragiczny, obciążający Edypa poczuciem winy i spychający go w nieszczęście do końca jego dni.
„Król Edyp” jako tragedia przeznaczenia
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSofokles wierzył, , że życie człowieka jest w rękach bogów. To oni wyznaczają człowiekowi jego drogę a ich decyzje są nieodwołalne. Według tej teorii każdy ma swoje przeznaczenie, przed którym nie może uchylić się. Jeśli jest ono złe, mówi się wtedy, że nad człowiekiem ciąży fatum. Znane wyrocznie, takie jak wyrocznia delficka są w stanie przeniknąć zamysły bogów i ujawnić człowiekowi tajemnice jego losu.
„Król Edyp” jest rzeczywiście tragedią przeznaczenia. Główny bohater nie godzi się z losem, który przewidziała wyrocznia delficka. Co ciekawsze, wyrocznia ta nie odpowiedziała wprost na pytanie Edypa – czy Polybos i Merope są jego rodzicami? Udzieliła mu za to informacji na tyle wstrząsającej / zabójstwo własnego ojca, kazirodczy związek z matką /, że ten zapomniał o co chciał zapytać i podjął decyzję o ucieczce z Koryntu. Jak widać, wyrocznia też zachowała się w taki sposób, by wola bogów mogła wypełnić się. Być może, że tylko taką odpowiedź znała.
Jokasta, która jest uwikłana w tragiczne wydarzenia nie próbuje zadawać pytań wyroczni. Nie zna ona swojej przyszłości i dlatego nie stara się zmienić jej. Ufa, że wszystko dobrze ułoży się. Jest przerażona, gdy przekonuje się, że nad nią i nad jej mężem ciąży fatum. Gdy odkrywa, że spełniło się wszystko, czego obydwoje z Edypem nie chcieli i co podważa zasady ich małżeństwa, popełnia samobójstwo.
Edyp jest człowiekiem, który przez wiele lat żył szczęśliwie, w przekonaniu, że udało mu się oszukać zły los. Był też przekonany, że postąpił rozsądnie oddalając się od rodziców, którym miał, według wyroczni zaszkodzić. Błąd tkwił w tym, że nikt nie wyjaśnił mu kim są jego prawdziwi rodzice? Po odkryciu całej prawdy, główny bohater tragedii Sofoklesa przekonuje się, że do
nieszczęścia nie doszłoby, gdyby sługa Lajosa wykonał jego rozkaz i zabił niemowlę.
Zasługi Edypa są niczym wobec popełnionych przez niego win. Nie ma żadnego znaczenia to, że wszystko odbyło się wbrew woli Edypa. Stanął on wobec problemu, którego nie potrafił rozwiązać.
Bez względu na to co zrobił, jego działania prowadziły do zrealizowania przepowiedni wyroczni Apollina. Zgodnie z wolą bogów, jego los miał być tragiczny, obciążający Edypa poczuciem winy i spychający go w nieszczęście do końca jego dni.