Jesteś w:
Król Edyp
Tragedia – to jeden z trzech podstawowych gatunków dramatu. Jest więc to kategoria estetyczna. Oś akcji tragedii stanowi konflikt tragiczny. Polega on na konflikcie wybitnej jednostki z siłami wyższymi – z losem, z fatum, z prawami historii, z prawami moralnymi lub społecznymi. Konflikt ten prowadzi głównego bohatera do katastrofy. Przeciwstawione są w tragedii dwie przeciwstawne racje, wybór którejkolwiek z nich zawsze jest zły a wszystko zmierza do klęski głównego bohatera. W tragedii Sofoklesa „Król Edyp” mamy pokazany konflikt Edypa z ciążącym nad nim fatum.
Prowadzi to bohatera również do konfliktu z prawami moralnymi i społecznymi. Jego klęska jest miażdżąca.
Tragizm – jest zasadniczą cechą dramatu antycznego i klasycznego. Należy go traktować jako kategorię estetyczną. Wynika ze starcia równorzędnych wartości moralnych prowadzących do klęski jednostkę działającą w imię wielkiego i szlachetnego celu.
Perypetia – pojawiła się już w tragedii greckiej. Jest zdarzeniem wikłającym albo też zmieniającym zdecydowanie bieg akcji dramatycznej / dotyczy to również epiki /. Perypetia stawia bohatera wobec nowych okoliczności. Wpływa też na jego dalsze losy. W „Królu Edypie” bieg akcji zmienia przybycie Kreona z odpowiedzią od wyroczni delfickiej. Edyp musi przejść do działania. Jego zadaniem jest odnalezienie zabójcy króla Lajosa i ukaranie go. W dalszej akcji następują kolejne perypetie.
Decorum – zasada decorum została sformułowana przez Arystotelesa. Była związana z ukształtowaniem jego tragedii ale odnosiła się również do innych gatunków literackich. Mówiła o zgodności treści i formy. Polegała na właściwym dobraniu stylu mówienia czy pisania. Chodziło tu o właściwe słownictwo i składnię dobrane do gatunku i tematyki utworu. Sofokles również przestrzegał tej zasady. „Król Edyp”, jak przystało na tragedię, jest napisany stylem podniosłym, bogatym w wyszukane porównania.
Znaczenie terminów: tragedia, tragizm, perypetia, decorum
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimTragedia – to jeden z trzech podstawowych gatunków dramatu. Jest więc to kategoria estetyczna. Oś akcji tragedii stanowi konflikt tragiczny. Polega on na konflikcie wybitnej jednostki z siłami wyższymi – z losem, z fatum, z prawami historii, z prawami moralnymi lub społecznymi. Konflikt ten prowadzi głównego bohatera do katastrofy. Przeciwstawione są w tragedii dwie przeciwstawne racje, wybór którejkolwiek z nich zawsze jest zły a wszystko zmierza do klęski głównego bohatera. W tragedii Sofoklesa „Król Edyp” mamy pokazany konflikt Edypa z ciążącym nad nim fatum.
Prowadzi to bohatera również do konfliktu z prawami moralnymi i społecznymi. Jego klęska jest miażdżąca.
Tragizm – jest zasadniczą cechą dramatu antycznego i klasycznego. Należy go traktować jako kategorię estetyczną. Wynika ze starcia równorzędnych wartości moralnych prowadzących do klęski jednostkę działającą w imię wielkiego i szlachetnego celu.
Perypetia – pojawiła się już w tragedii greckiej. Jest zdarzeniem wikłającym albo też zmieniającym zdecydowanie bieg akcji dramatycznej / dotyczy to również epiki /. Perypetia stawia bohatera wobec nowych okoliczności. Wpływa też na jego dalsze losy. W „Królu Edypie” bieg akcji zmienia przybycie Kreona z odpowiedzią od wyroczni delfickiej. Edyp musi przejść do działania. Jego zadaniem jest odnalezienie zabójcy króla Lajosa i ukaranie go. W dalszej akcji następują kolejne perypetie.
Decorum – zasada decorum została sformułowana przez Arystotelesa. Była związana z ukształtowaniem jego tragedii ale odnosiła się również do innych gatunków literackich. Mówiła o zgodności treści i formy. Polegała na właściwym dobraniu stylu mówienia czy pisania. Chodziło tu o właściwe słownictwo i składnię dobrane do gatunku i tematyki utworu. Sofokles również przestrzegał tej zasady. „Król Edyp”, jak przystało na tragedię, jest napisany stylem podniosłym, bogatym w wyszukane porównania.