Jesteś w: Ten obcy

„Ten obcy” jako powieść o dojrzewaniu

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Powieść Ireny Jurgielewiczowej „Ten obcy” to powieść o młodych ludziach i skierowana do młodych ludzi. Opowiada o problemach młodych, w okresie wchodzenia w trudny okres dojrzewania. To powieść o przyjaźni, pierwszej miłości oraz rodzinie. Na pierwszym planie widzi się Zenka, chłopca, który stracił dom rodzinny – którego matka zmarła, a ojciec jest alkoholikiem i znęca się nad nim. Jednak śledząc losy Zenka, trudno nie dostrzec, że jego pojawienie się na wyspie, na której czwórka przyjaciół Ula, Pestka, Marian oraz Julek spędzają wakacje zmienia ich życie.

Podczas tych kilku tygodni wakacji, młodzi ludzie przeżywają wiele przygód, które zmieniają ich nastawienie do życia. Młodzi ludzie mają na siebie wielki wpływ. Pojawienie się chorego Zenka na wyspie sprawia, że młodzi ludzie początkowo niechętnie nastawieni do niego uczą się odpowiedzialności. Zaczynają zauważać, że oprócz nich żyją również inni, którzy mają gorzej niż oni. Pomagając Zenkowi uczą się jednocześnie podejmować odpowiedzialność za drugą osobę. Wszystkie zdarzenia, które miały miejsce podczas wakacji czwórki przyjaciół sprawiły, że zaczynają dostrzegać, jak wielką rolę w ich życiu pełni przyjaźń i dom rodzinny. Rozumieją, że dom to nie tylko budynek, ale przede wszystkim kochająca rodzina, na której można zawsze polegać. Warto zauważyć, że również postawa Zenka się zmienia pod wpływem nowych przyjaciół. Zenek zaczyna dostrzegać, ze warto zaufać ludziom, że nie wszyscy dorośli są źli.

Na kartach powieści „Ten obcy” można również dostrzec problem, który bardzo często występuje u dorastających dzieci. W wielu przypadkach, okres dojrzewania jest również okresem buntu młodzieńczego skierowanego przeciw dorosłym. Młodzi nie dostrzegają chęci niesienia pomocy przez dorosłych, lub też źle ją interpretują – jako próbę ingerencji w prywatność. Losy przyjaciół, bohaterów książki pokazują, że dorośli nie są tacy źli, jak się młodym wydaje, że mogą służyć radą i pomocą, jeśli tylko młody człowiek tego zapragnie.

Dojrzewający młody człowiek, bardzo często pragnie mieć kogoś bliskiego. Pragnie móc się na kimś wzorować poprzez obserwację jego zachowania. Doskonałą obserwatorką jest Ula. Jest ona częścią grupy, ale tak naprawdę to stoi obok i obserwując wyciąga doskonałe wnioski. Ta zdolność obserwacji sprawia, że zbliża się do Zenka, który jest do niej trochę podobny. Obdarza chłopca bezwarunkową przyjaźnią, która jak się okazuje jest wzajemna i z czasem przekształca się w coś więcej.

Mimo wielu lat, jakie upłynęły od chwili kiedy pojawiła się powieść, trzeba powiedzieć, że problemy o których pisze Irena Jurgielewiczowa, a które dotykają dorastającą młodzież, zupełnie się nie zmieniły. Nie zmieniły się również sposoby ich rozwiązywania.



  Dowiedz się więcej