Jesteś w:
Przedwiośnie
Pierwsza część powieści rozgrywa się w trzech wielkich miastach dawnej Rosji. Cezary Baryka wychowywał się w:
„W najpiękniejszej miejscowości - oazie naftowej pustyni, Baku – kędyś na tak zwanym Zychu, w zatoce Półwyspu Apszerońskiego, woniejącej od kwiatów i roślinności Południa, gdzie przejrzyste morze szmerem napełniało cienie nadbrzeżnych gajów (…)”.
Baku, o którym mowa, to dziś stolica Azerbejdżanu. Towarzyszymy w tym portowym mieście głównemu bohaterowi przez młodzieńcze lata, do momentu aż wyrusza z ojcem do Polski. W tym czasie Baku przeszło trudne chwile, najpierw zawirowania rewolucyjne, a następnie okrutne starcia na tle etnicznym pomiędzy Ormianami a Turkami. Z miejsca niemal idyllicznego, rozświetlonego palącym słońcem, pełnym egzotycznych roślin, o malowniczym porcie miasto stało się miejscem nie tyle ponurym czy zniszczonym, co przerażającym, z martwymi ciałami zalegającymi na ulicach, masowymi mogiłami na obrzeżach i obozem pracy.
Kolejnym miastem opisanym w powieści Moskwa, stanowiąca przystanek na drodze bohaterów do ojczyzny. W stolicy bolszewickiej Rosji, Barykowie nie zagościli na długo. Ostatnim większym miastem na szlaku do Polski była należąca dziś do Ukrainy aglomeracja Charkowa.
W drugiej części akcja powieści przeniosła się na ziemie polskie. Cezary dotarł do „najrdzenniejszej Polski, bo do stolicy – Warszawy”. Widok ojczyzny zupełnie odbiegał od wyobrażeń, jakie młodzieńcowi przed śmiercią zaszczepił ojciec. W roku 1920 wybuchła wojna polsko-bolszewicka, do której Cezary przystąpił bez namysłu. Wraz z oddziałem Baryki czytelnicy przemierzali wówczas Mazowsze. W powieści możemy doszukać się opisu między innymi Radzymina:
strona: - 1 - - 2 -
„Przedwiośnie” – miejsce akcji
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPierwsza część powieści rozgrywa się w trzech wielkich miastach dawnej Rosji. Cezary Baryka wychowywał się w:
„W najpiękniejszej miejscowości - oazie naftowej pustyni, Baku – kędyś na tak zwanym Zychu, w zatoce Półwyspu Apszerońskiego, woniejącej od kwiatów i roślinności Południa, gdzie przejrzyste morze szmerem napełniało cienie nadbrzeżnych gajów (…)”.
Baku, o którym mowa, to dziś stolica Azerbejdżanu. Towarzyszymy w tym portowym mieście głównemu bohaterowi przez młodzieńcze lata, do momentu aż wyrusza z ojcem do Polski. W tym czasie Baku przeszło trudne chwile, najpierw zawirowania rewolucyjne, a następnie okrutne starcia na tle etnicznym pomiędzy Ormianami a Turkami. Z miejsca niemal idyllicznego, rozświetlonego palącym słońcem, pełnym egzotycznych roślin, o malowniczym porcie miasto stało się miejscem nie tyle ponurym czy zniszczonym, co przerażającym, z martwymi ciałami zalegającymi na ulicach, masowymi mogiłami na obrzeżach i obozem pracy.
Kolejnym miastem opisanym w powieści Moskwa, stanowiąca przystanek na drodze bohaterów do ojczyzny. W stolicy bolszewickiej Rosji, Barykowie nie zagościli na długo. Ostatnim większym miastem na szlaku do Polski była należąca dziś do Ukrainy aglomeracja Charkowa.
W drugiej części akcja powieści przeniosła się na ziemie polskie. Cezary dotarł do „najrdzenniejszej Polski, bo do stolicy – Warszawy”. Widok ojczyzny zupełnie odbiegał od wyobrażeń, jakie młodzieńcowi przed śmiercią zaszczepił ojciec. W roku 1920 wybuchła wojna polsko-bolszewicka, do której Cezary przystąpił bez namysłu. Wraz z oddziałem Baryki czytelnicy przemierzali wówczas Mazowsze. W powieści możemy doszukać się opisu między innymi Radzymina:
strona: - 1 - - 2 -