Jesteś w:
Potop
Historia Andrzeja Kmicica i Oleńki Billewiczówny, bohaterów „Potopu” Sienkiewicza to świetny przykład spełnionego związku. Zanim jednak doszło do zawarcia szczęśliwego małżeństwa, oboje musieli wiele przecierpieć i wykazać się stałością uczucia. Od dnia ich poznania i zrodzenia się uczucia aż do szczęśliwego rozwiązania prowadzi długa droga pełna przeszkód, które piętrzył zarówno charakter Kmicica i jego czyny, jak i sytuacja polityczna w kraju. Pierwszy raz spotykają się w rok najazdu Szwedów na Rzeczpospolitą, czyli 1655. Zgodnie z umową zawartą przez Herakliusza Billewicza z ojcem Kmicica, Oleńka i Andrzej mają się pobrać. Pierwsza wizyta szlachcica w Wodoktach przebiega w miłej atmosferze, przypadają sobie do gustu. Niestety w niedługim czasie dochodzi do szeregu niechlubnych incydentów z udziałem Kmicica. Poinformowana o tym przez szlachtę laudańską Oleńka daje młodzieńcowi ultimatum: musi wybierać między nią a towarzyszami i zmienić swoje postępowanie.
Mimo szczerych chęci nie udaje mu się to i gdy jego kompani zostają zamordowani Andrzej napada w akcie zemsty na majątek ich zabójców. Ścigany ukrywa się u Oleńki, która nie chce go znać. W odpowiedzi na jego list kobieta pisze, że będzie mogła mu wybaczyć dopiero, gdy wybaczą mu ci, których skrzywdził. Niepokorny szlachcic postanawia zdobyć dziewczynę po swojemu i porywa ją. Przeszkadza mu w tym Wołodyjowski, z którym się pojedynkuje. Niedługo po tym dochodzi do wydarzenia, które całkowicie dyskwalifikuje jego osobę w oczach dziewczyny. W Upicie książę Radziwiłł podpisuje umowę ze Szwedami i wszyscy oprócz Kmicica wypowiadają mu posłuszeństwo. Szlachcic nie może tego zrobić, gdyż przysięgał wierność księciu na krzyż i daje się przekonać, że był to jedyny ratunek dla kraju. Po wizycie u Bogusława i odkryciu prawdy Kmicic zmienia się i przyjmuje nazwisko Babinicz.
Od tamtego momentu cechy pozytywne postaci przeważają nad negatywnymi słabościami. Jego najbardziej honorowy czyn to zniszczenie robiącego najwięcej szkód działa Szwedów w czasie obrony Jasnej Góry. Natomiast Oleńka przetrzymywana jest przez zakochanego w niej Bogusława Radziwiłła.
Kmicic, który robi wszystko żeby ja uratować, gdy wreszcie dowiaduje się o miejscu jej pobytu musi bronić ojczyzny. Pod koniec powieści w roku 1657 rozczarowana Oleńka chce wstąpić do klasztoru. W tym samym czasie przywożą do Lubicza ciężko rannego Kmicica. Choć dziewczyna żarliwie modli się za jego duszę, nie potrafi mu wybaczyć. Do pojednania zakochanych dochodzi dopiero po mszy w Upicie, gdzie odczytany zostaje list Jana Kazimierza wychwalający bohaterskie czyny Kmicica. Młodzi zaręczają się, a Kmicic zostaje starostą upickim.
Dzieje Kmicica to przejście kolejnych etapów przemiany od awanturnika, poprzez nieświadomego zdrajcę do osoby pełnej poświecenia dla służby ojczyźnie i królowi. Motywuje go jednak nie tylko pragnienie działalności dla dobra Rzeczpospolitej, ale również chęć zdobycia ręki ukochanej. To właśnie miłość zmienia go i sprawia, że beztroski hulaka staje się przykładnym i oddanym żołnierzem, który dla kobiety swojego życia jest w stanie zrobić wszystko.
Miłość Aleksandry Billewiczówny i Andrzeja Kmicica w „Potopie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimHistoria Andrzeja Kmicica i Oleńki Billewiczówny, bohaterów „Potopu” Sienkiewicza to świetny przykład spełnionego związku. Zanim jednak doszło do zawarcia szczęśliwego małżeństwa, oboje musieli wiele przecierpieć i wykazać się stałością uczucia. Od dnia ich poznania i zrodzenia się uczucia aż do szczęśliwego rozwiązania prowadzi długa droga pełna przeszkód, które piętrzył zarówno charakter Kmicica i jego czyny, jak i sytuacja polityczna w kraju. Pierwszy raz spotykają się w rok najazdu Szwedów na Rzeczpospolitą, czyli 1655. Zgodnie z umową zawartą przez Herakliusza Billewicza z ojcem Kmicica, Oleńka i Andrzej mają się pobrać. Pierwsza wizyta szlachcica w Wodoktach przebiega w miłej atmosferze, przypadają sobie do gustu. Niestety w niedługim czasie dochodzi do szeregu niechlubnych incydentów z udziałem Kmicica. Poinformowana o tym przez szlachtę laudańską Oleńka daje młodzieńcowi ultimatum: musi wybierać między nią a towarzyszami i zmienić swoje postępowanie.
Mimo szczerych chęci nie udaje mu się to i gdy jego kompani zostają zamordowani Andrzej napada w akcie zemsty na majątek ich zabójców. Ścigany ukrywa się u Oleńki, która nie chce go znać. W odpowiedzi na jego list kobieta pisze, że będzie mogła mu wybaczyć dopiero, gdy wybaczą mu ci, których skrzywdził. Niepokorny szlachcic postanawia zdobyć dziewczynę po swojemu i porywa ją. Przeszkadza mu w tym Wołodyjowski, z którym się pojedynkuje. Niedługo po tym dochodzi do wydarzenia, które całkowicie dyskwalifikuje jego osobę w oczach dziewczyny. W Upicie książę Radziwiłł podpisuje umowę ze Szwedami i wszyscy oprócz Kmicica wypowiadają mu posłuszeństwo. Szlachcic nie może tego zrobić, gdyż przysięgał wierność księciu na krzyż i daje się przekonać, że był to jedyny ratunek dla kraju. Po wizycie u Bogusława i odkryciu prawdy Kmicic zmienia się i przyjmuje nazwisko Babinicz.
Od tamtego momentu cechy pozytywne postaci przeważają nad negatywnymi słabościami. Jego najbardziej honorowy czyn to zniszczenie robiącego najwięcej szkód działa Szwedów w czasie obrony Jasnej Góry. Natomiast Oleńka przetrzymywana jest przez zakochanego w niej Bogusława Radziwiłła.
Kmicic, który robi wszystko żeby ja uratować, gdy wreszcie dowiaduje się o miejscu jej pobytu musi bronić ojczyzny. Pod koniec powieści w roku 1657 rozczarowana Oleńka chce wstąpić do klasztoru. W tym samym czasie przywożą do Lubicza ciężko rannego Kmicica. Choć dziewczyna żarliwie modli się za jego duszę, nie potrafi mu wybaczyć. Do pojednania zakochanych dochodzi dopiero po mszy w Upicie, gdzie odczytany zostaje list Jana Kazimierza wychwalający bohaterskie czyny Kmicica. Młodzi zaręczają się, a Kmicic zostaje starostą upickim.
Dzieje Kmicica to przejście kolejnych etapów przemiany od awanturnika, poprzez nieświadomego zdrajcę do osoby pełnej poświecenia dla służby ojczyźnie i królowi. Motywuje go jednak nie tylko pragnienie działalności dla dobra Rzeczpospolitej, ale również chęć zdobycia ręki ukochanej. To właśnie miłość zmienia go i sprawia, że beztroski hulaka staje się przykładnym i oddanym żołnierzem, który dla kobiety swojego życia jest w stanie zrobić wszystko.