Jesteś w:
Potop
Chociaż bohaterów Mickiewicza (Jacek Soplica) i Sienkiewicza (Andrzej Kmicic) dzieli ponad wiek w stosunku do czasów, w których żyli ich pochodzenie i cechy charakteru każą doszukiwać się wielu podobieństw. Andrzej Kmicic to żyjący w połowie XVII wieku chorąży orszański, zaś Jacek Soplica to zaściankowy szlachcic.
Obu bohaterów łączy więc szlacheckie pochodzenie. W młodości obaj uważani byli za zawadiaków. Soplica to typ awanturnika i kłótnika. Wysoki, przystojny, rumiany, cieszył się względami kobiet, przewaga fizyczna czyniła go pierwszą osobą w powiecie, był wyborny strzelcem, a jeszcze lepszym fechmistrzem, podczas wyborów posiadał wpływy polityczne w całym niemal województwie, że go żarliwie zwano «wojewodą». Z kolei Kmicic to także to awanturnik dowodzący kompanią dzielnych towarzyszy. Prowadzi hulaszczy tryb życia, jest gwałtowny porywczy i niecierpliwy. Jest „swawolnikiem, w którym dusza kipiała ustawicznie”, nie ma najlepszej reputacji. W wyniku naiwności wiąże się ze zdrajcami Rzeczpospolitej Radziwiłłami.
Obu bohaterów łączy też żywienie silnego uczucia do ukochanej kobiety. Wybranką Kmicica jest Oleńka Billewiczówna. Mimo iż jest zakochana w swym adoratorze, nie potrafi wybaczyć mu zdrady ojczyzny i odtrąca jego względy. W wyniku ekspiacji Kmicica młodzi jednak mogą być razem. Z kolei wybranką Jacka jest Ewa Horeszkówna. Zakochany młodzieniec otrzymuje od jej ojca czarną polewkę, brak zgody na czyn prowadzi do nieszczęśliwego wypadku – młodzieniec zabija przez przypadek Horeszkę.
Zarówno Jacek jak i Andrzej przechodzą metamorfozę. Jej zewnętrzną oznaką jest zmiana nazwiska. Chorąży orszański przyjmuje nazwisko Babinicz, zaś Soplica przywdziewa mnisi strój i w pokorze zostaje księdzem Robakiem. Obaj bohaterowie od chwili przemiany poświęcają się walce o ojczyznę. Robak zostaje emisariuszem i przygotowuje powstanie na Litwie, zaś Kmicic Babinicz wysławia się podczas obrony Częstochowy, ratuje życie królowi, walczy ze Szwedami na czele otrzymanego pod komendę wojska.
Historie bohaterów kończą się podobnie. Obaj dostępują rehabilitacji. Robak podczas spowiedzi dowiaduje się, że Horeszko wybaczył mu jego czyn, zaś Kmicic w kościele w Upicie wysłuchuje listu od króla, w którym wszystkie jego przewinienia zostają wymazane. Pierwszy z bohaterów umiera w wyniku odniesionych ran, drugi cieszyć się ma nagrodą – szczęśliwym życiem u boku ukochanej Oleńki. Obaj bohaterowie dzięki metamorfozie i zmianie postępowania odzyskują poważanie i szacunek. Ich winy z przeszłości zostają odkupione.
Charakterystyka porównawcza Andrzeja Kmicica i Jacka Soplicy
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimChociaż bohaterów Mickiewicza (Jacek Soplica) i Sienkiewicza (Andrzej Kmicic) dzieli ponad wiek w stosunku do czasów, w których żyli ich pochodzenie i cechy charakteru każą doszukiwać się wielu podobieństw. Andrzej Kmicic to żyjący w połowie XVII wieku chorąży orszański, zaś Jacek Soplica to zaściankowy szlachcic.
Obu bohaterów łączy więc szlacheckie pochodzenie. W młodości obaj uważani byli za zawadiaków. Soplica to typ awanturnika i kłótnika. Wysoki, przystojny, rumiany, cieszył się względami kobiet, przewaga fizyczna czyniła go pierwszą osobą w powiecie, był wyborny strzelcem, a jeszcze lepszym fechmistrzem, podczas wyborów posiadał wpływy polityczne w całym niemal województwie, że go żarliwie zwano «wojewodą». Z kolei Kmicic to także to awanturnik dowodzący kompanią dzielnych towarzyszy. Prowadzi hulaszczy tryb życia, jest gwałtowny porywczy i niecierpliwy. Jest „swawolnikiem, w którym dusza kipiała ustawicznie”, nie ma najlepszej reputacji. W wyniku naiwności wiąże się ze zdrajcami Rzeczpospolitej Radziwiłłami.
Obu bohaterów łączy też żywienie silnego uczucia do ukochanej kobiety. Wybranką Kmicica jest Oleńka Billewiczówna. Mimo iż jest zakochana w swym adoratorze, nie potrafi wybaczyć mu zdrady ojczyzny i odtrąca jego względy. W wyniku ekspiacji Kmicica młodzi jednak mogą być razem. Z kolei wybranką Jacka jest Ewa Horeszkówna. Zakochany młodzieniec otrzymuje od jej ojca czarną polewkę, brak zgody na czyn prowadzi do nieszczęśliwego wypadku – młodzieniec zabija przez przypadek Horeszkę.
Zarówno Jacek jak i Andrzej przechodzą metamorfozę. Jej zewnętrzną oznaką jest zmiana nazwiska. Chorąży orszański przyjmuje nazwisko Babinicz, zaś Soplica przywdziewa mnisi strój i w pokorze zostaje księdzem Robakiem. Obaj bohaterowie od chwili przemiany poświęcają się walce o ojczyznę. Robak zostaje emisariuszem i przygotowuje powstanie na Litwie, zaś Kmicic Babinicz wysławia się podczas obrony Częstochowy, ratuje życie królowi, walczy ze Szwedami na czele otrzymanego pod komendę wojska.
Historie bohaterów kończą się podobnie. Obaj dostępują rehabilitacji. Robak podczas spowiedzi dowiaduje się, że Horeszko wybaczył mu jego czyn, zaś Kmicic w kościele w Upicie wysłuchuje listu od króla, w którym wszystkie jego przewinienia zostają wymazane. Pierwszy z bohaterów umiera w wyniku odniesionych ran, drugi cieszyć się ma nagrodą – szczęśliwym życiem u boku ukochanej Oleńki. Obaj bohaterowie dzięki metamorfozie i zmianie postępowania odzyskują poważanie i szacunek. Ich winy z przeszłości zostają odkupione.