Jesteś w:
Konrad Wallenrod
Aldona jest Litwinką, córką księcia Kiejstuta. Prowadzi spokojne, szczęśliwe życie na dworze swojego ojca. Jej uroda budzi zainteresowanie zbiegłego z krzyżackiego wojska młodzieńca – Waltera Alfa. Towarzyszy jej często i zabawia rozmową. Opowiada Aldonie o państwie krzyżackim i o chrześcijaństwie. Pod jego wpływem Aldona zaczyna odchodzić od pogaństwa.
Młodzi zakochują się w sobie. Kiejstut nie ma nic przeciwko temu, by pobrali się. Aldona zostaje szczęśliwą i oddaną małżonką Waltera Alfa. Zostaje też chrześcijanką. Ich szczęście nie trwa długo. Walter Alf musi opuścić Litwę, by wypełnić swoją misję życiową.
Od tego momentu życie Aldony staje się jednym pasmem udręk. Zamyka się najpierw w klasztorze za Niemnem. Później, gdy Walter Alf przybywa jako Konrad Wallenrod do Malborka, Aldona porzuca klasztor i każe zamurować się w wieży koło malborskiego zamku jako pustelnica. Teraz życie spędza na modlitwach i nocnych rozmowach z mężem. Nikt nie ogląda jej twarzy. Ona sama twierdzi, że jest szczęśliwa, bo może być w pobliżu męża. Na prawdę jednak, ta kobieta tęskni za domem rodzinnym, za utraconym spokojem i szczęściem małżeńskim – ciągle wylewa łzy.
Konrad ma wyrzuty sumienia z powodu nieszczęścia żony. Gdy wreszcie doprowadza do klęski wojska krzyżackie, proponuje Aldonie ucieczkę na Litwę. Ta jednak musi być konsekwentna, ponieważ złożyła przyrzeczenie Bogu, że zostanie w wieży do końca swoich dni. Chce również, by obydwoje z Konradem zachowali w pamięci swój obraz z młodych lat. Jej tragedia wynika z miłości do człowieka, który musiał poświęcić swoje życie dla ojczyzny i z głębokiej wiary w zasady religii, którą przyjęła. Dla tej pary jedynym rozwiązaniem jest śmierć. Aldona wierzy, że miłość połączy ich po śmierci.
Aldona – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimAldona jest Litwinką, córką księcia Kiejstuta. Prowadzi spokojne, szczęśliwe życie na dworze swojego ojca. Jej uroda budzi zainteresowanie zbiegłego z krzyżackiego wojska młodzieńca – Waltera Alfa. Towarzyszy jej często i zabawia rozmową. Opowiada Aldonie o państwie krzyżackim i o chrześcijaństwie. Pod jego wpływem Aldona zaczyna odchodzić od pogaństwa.
Młodzi zakochują się w sobie. Kiejstut nie ma nic przeciwko temu, by pobrali się. Aldona zostaje szczęśliwą i oddaną małżonką Waltera Alfa. Zostaje też chrześcijanką. Ich szczęście nie trwa długo. Walter Alf musi opuścić Litwę, by wypełnić swoją misję życiową.
Od tego momentu życie Aldony staje się jednym pasmem udręk. Zamyka się najpierw w klasztorze za Niemnem. Później, gdy Walter Alf przybywa jako Konrad Wallenrod do Malborka, Aldona porzuca klasztor i każe zamurować się w wieży koło malborskiego zamku jako pustelnica. Teraz życie spędza na modlitwach i nocnych rozmowach z mężem. Nikt nie ogląda jej twarzy. Ona sama twierdzi, że jest szczęśliwa, bo może być w pobliżu męża. Na prawdę jednak, ta kobieta tęskni za domem rodzinnym, za utraconym spokojem i szczęściem małżeńskim – ciągle wylewa łzy.
Konrad ma wyrzuty sumienia z powodu nieszczęścia żony. Gdy wreszcie doprowadza do klęski wojska krzyżackie, proponuje Aldonie ucieczkę na Litwę. Ta jednak musi być konsekwentna, ponieważ złożyła przyrzeczenie Bogu, że zostanie w wieży do końca swoich dni. Chce również, by obydwoje z Konradem zachowali w pamięci swój obraz z młodych lat. Jej tragedia wynika z miłości do człowieka, który musiał poświęcić swoje życie dla ojczyzny i z głębokiej wiary w zasady religii, którą przyjęła. Dla tej pary jedynym rozwiązaniem jest śmierć. Aldona wierzy, że miłość połączy ich po śmierci.