Jesteś w:
Konrad Wallenrod
Adam Mickiewicz urodził się w 1798 roku. Był synem Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj, adwokata sądowego w Nowogródku i komornika mińskiego. Jego matka, Barbara z Majewskich była córką ekonoma z Czombrowa.
Do 1815 roku Adam przebywał w Nowogródku - uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej. Rok 1812 był dla niego bardzo ważny. Zmarł wtedy jego ojciec. Oprócz tego przez Nowogródek przeciągnęły wojska Napoleona idące na Rosję. Wiązały się z tym nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości. Niestety, kilka miesięcy później ta sama armia wracała rozbita.
W 1815 roku wyjechał do Wilna, by studiować na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Naukę rozpoczął na kilku fakultetach ale trudna sytuacja materialna po śmierci ojca skłoniła go do ograniczenia jej. W 1819 roku skończył z dyplomem magistra uniwersyteckie Seminarium Nauczycielskie, co dawało możliwość zatrudnienia w szkole.
W czasie studiów wraz z Tomaszem Zanem założył Towarzystwo Filomatyczne. Przekształciło się ono w spiskową organizację narodowo-patriotyczną. W 1822 roku brał udział w założeniu Zgromadzenia Filaretów i koła Promienistych. Na ten okres przypada również romans z Marylą Wereszczakówną z Tuhanowicz w powiecie nowogródzkim. Wereszczakówna pochodziła z zamożnej szlachty litewskiej, Mickiewicz był natomiast ubogim szlachcicem zaściankowym. Miłość ta pozostała niespełniona, ponieważ rodzice Maryli wymusili na niej zaręczyny z hr. Puttkamerem.
W 1819 roku Mickiewicz zaczął pracować w Kownie jako nauczyciel. Mieszkał tam do 1823 roku. W tym czasie wstąpił w szeregi masonerii. W 1823 roku został aresztowany i osadzony w klasztorze bazylianów w Wilnie za udział w tajnych organizacjach młodzieżowych. Skazano go na zesłanie w głąb Rosji na posadę nauczyciela. Miał prawo wybrać miejsce pobytu.
W latach 1824 – 1829 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie i na Krymie. Przyjaźnił się z poetami rosyjskimi: Aleksandrem Puszkinem, Alieksiejem Chomikowem i Wasilijem Żukowskim. Poznał też przyszłych dekabrystów: Bestużewa i Rylejewa. Od 1829 roku przebywał w Niemczech, we Włoszech i w Szwajcarii. W 1831 chciał wziąć udział w powstaniu listopadowym - przyjechał do Wielkopolski, by dostać się do Królestwa Polskiego. Ostatecznie pozostał w Dreźnie do 1832
roku.
Na stałe osiadł w Paryżu. Przebywał tam ponad 20 lat. W 1834 roku ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. We Francji stał się czołowym reprezentantem tzw. Wielkiej Emigracji. Był autorem artykułów i pism publicystycznych. W latach 1839 – 1840 wykładał literaturę łacińską w Lozannie w Szwajcarii. W 1840 roku objął katedrę języków słowiańskich w College de France. W latach 1841 – 1844 był prezesem Wydziału Historycznego
Towarzystwa Literackiego w Paryżu. W 1841 roku związał się z kołem Andrzeja Towiańskiego
/ polski ruch mesjanistyczny /. W 1844 roku władze francuskie zawiesiły jego wykłady z powodów politycznych / wychwalanie Napoleona, towianizm, antykatolicyzm /. W 1847 roku Mickiewicz zerwał z Towiańskim.
W czasie Wiosny Ludów / 1848 / utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża stworzył czasopismo Trybuna Ludów. Zostało ono zamknięte za głoszenie radykalnych poglądów społecznych i na skutek interwencji ambasady rosyjskiej. Restauracja Drugiego Cesarstwa Francuskiego wzbudziła nadzieje na konflikt Francji z despotyczną Rosją. Wzmożenie aktywności politycznej spowodowało, że od 1851 roku Mickiewicz był poddany nadzorowi policyjnemu. Od 1852 roku pracował w Bibliotece Arsenału.
W 1855 roku, po śmierci żony, w czasie wojny krymskiej wyjechał do Konstantynopola, aby tworzyć oddziały polskie i żydowskie. Tam zmarł nagle podczas epidemii cholery. Przyczyna zgonu nie jest dokładnie znana. Pochowany został najpierw w Stambule. Później przewieziono jego zwłoki do Paryża a w 1890 roku sprowadzono do Krakowa i pochowano na Wawelu.
strona: - 1 - - 2 -
Adam Mickiewicz – krótka biografia i kalendarium twórczości
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimAdam Mickiewicz - krótka biografia
Adam Mickiewicz urodził się w 1798 roku. Był synem Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj, adwokata sądowego w Nowogródku i komornika mińskiego. Jego matka, Barbara z Majewskich była córką ekonoma z Czombrowa.
Do 1815 roku Adam przebywał w Nowogródku - uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej. Rok 1812 był dla niego bardzo ważny. Zmarł wtedy jego ojciec. Oprócz tego przez Nowogródek przeciągnęły wojska Napoleona idące na Rosję. Wiązały się z tym nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości. Niestety, kilka miesięcy później ta sama armia wracała rozbita.
W 1815 roku wyjechał do Wilna, by studiować na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Naukę rozpoczął na kilku fakultetach ale trudna sytuacja materialna po śmierci ojca skłoniła go do ograniczenia jej. W 1819 roku skończył z dyplomem magistra uniwersyteckie Seminarium Nauczycielskie, co dawało możliwość zatrudnienia w szkole.
W czasie studiów wraz z Tomaszem Zanem założył Towarzystwo Filomatyczne. Przekształciło się ono w spiskową organizację narodowo-patriotyczną. W 1822 roku brał udział w założeniu Zgromadzenia Filaretów i koła Promienistych. Na ten okres przypada również romans z Marylą Wereszczakówną z Tuhanowicz w powiecie nowogródzkim. Wereszczakówna pochodziła z zamożnej szlachty litewskiej, Mickiewicz był natomiast ubogim szlachcicem zaściankowym. Miłość ta pozostała niespełniona, ponieważ rodzice Maryli wymusili na niej zaręczyny z hr. Puttkamerem.
W 1819 roku Mickiewicz zaczął pracować w Kownie jako nauczyciel. Mieszkał tam do 1823 roku. W tym czasie wstąpił w szeregi masonerii. W 1823 roku został aresztowany i osadzony w klasztorze bazylianów w Wilnie za udział w tajnych organizacjach młodzieżowych. Skazano go na zesłanie w głąb Rosji na posadę nauczyciela. Miał prawo wybrać miejsce pobytu.
W latach 1824 – 1829 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie i na Krymie. Przyjaźnił się z poetami rosyjskimi: Aleksandrem Puszkinem, Alieksiejem Chomikowem i Wasilijem Żukowskim. Poznał też przyszłych dekabrystów: Bestużewa i Rylejewa. Od 1829 roku przebywał w Niemczech, we Włoszech i w Szwajcarii. W 1831 chciał wziąć udział w powstaniu listopadowym - przyjechał do Wielkopolski, by dostać się do Królestwa Polskiego. Ostatecznie pozostał w Dreźnie do 1832
roku.
Na stałe osiadł w Paryżu. Przebywał tam ponad 20 lat. W 1834 roku ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. We Francji stał się czołowym reprezentantem tzw. Wielkiej Emigracji. Był autorem artykułów i pism publicystycznych. W latach 1839 – 1840 wykładał literaturę łacińską w Lozannie w Szwajcarii. W 1840 roku objął katedrę języków słowiańskich w College de France. W latach 1841 – 1844 był prezesem Wydziału Historycznego
Towarzystwa Literackiego w Paryżu. W 1841 roku związał się z kołem Andrzeja Towiańskiego
/ polski ruch mesjanistyczny /. W 1844 roku władze francuskie zawiesiły jego wykłady z powodów politycznych / wychwalanie Napoleona, towianizm, antykatolicyzm /. W 1847 roku Mickiewicz zerwał z Towiańskim.
W czasie Wiosny Ludów / 1848 / utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża stworzył czasopismo Trybuna Ludów. Zostało ono zamknięte za głoszenie radykalnych poglądów społecznych i na skutek interwencji ambasady rosyjskiej. Restauracja Drugiego Cesarstwa Francuskiego wzbudziła nadzieje na konflikt Francji z despotyczną Rosją. Wzmożenie aktywności politycznej spowodowało, że od 1851 roku Mickiewicz był poddany nadzorowi policyjnemu. Od 1852 roku pracował w Bibliotece Arsenału.
W 1855 roku, po śmierci żony, w czasie wojny krymskiej wyjechał do Konstantynopola, aby tworzyć oddziały polskie i żydowskie. Tam zmarł nagle podczas epidemii cholery. Przyczyna zgonu nie jest dokładnie znana. Pochowany został najpierw w Stambule. Później przewieziono jego zwłoki do Paryża a w 1890 roku sprowadzono do Krakowa i pochowano na Wawelu.
strona: - 1 - - 2 -