Jesteś w:
Konrad Wallenrod
Głównego bohatera poematu Adama Mickiewicza „Konrad Wallenrod” poznajemy w momencie, gdy jest on kandydatem na Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego. Jest to mężny rycerz wsławiony w walkach. Nie jest już człowiekiem młodym – jego włosy przyprószyła siwizna a na twarzy utrwalił się wyraz cierpienia. Konrad jako zakonnik prowadzi ascetyczny tryb życia. Jest postacią tajemniczą. Stroni od uciech towarzyskich. Jego jedynym przyjacielem jest starzec Halban – Litwin, który na zamku w Malborku pełni funkcję tłumacza.
Słabością Konrada jest skłonność do nadużywania wina. Ujawnia się w takich sytuacjach jego porywczy charakter - z niewiadomych powodów wpada w gniew i komuś grozi. Tylko Halban potrafi przywołać go do porządku. Przy takich okazjach śpiewa też rzewne pieśni w języku nieznanym Niemcom. Nikogo to nie dziwi, ponieważ Konrad walczył kiedyś w obcych krajach.
O tym, kim Konrad jest naprawdę dowiadujemy się wraz z rozwojem akcji. Jest to człowiek o podwójnym obliczu. Ma do wypełnienia misję życiową. Tą misją jest zniszczenie Zakonu Krzyżackiego. Aby mógł wypełnić swoje zadanie, ukrywa przed otoczeniem autentyczne uczucia i swoją przeszłość.
Przeszłość Konrada to litewskie pochodzenie. Porwany w dzieciństwie przez Niemców znalazł się pod opieką Mistrza Zakonu – Winrychta. Ten zaczął wychowywać go na żołnierza. Nazwano go Walter Alf. W zakonie znalazł się jednak stary Litwin dawno temu wzięty przez Niemców w niewolę – Halban. Halban wychował chłopca według własnych zasad - w duchu miłości do prawdziwej ojczyzny i w nienawiści do Niemców. Wyjaśnił mu też, że Zakon Krzyżacki można zniszczyć tylko podstępem.
W momencie, gdy Konrad ma szansę zostać Wielkim Mistrzem Zakonu, musi bardzo starannie ukrywać swoje uczucia. Ukrywa też, że pustelnica zamknięta w wieży obok zamku jest jego żoną, która przywędrowała za nim do Malborka. Tę parę łączy bardzo głębokie uczucie. Konrad nocami przychodzi pod wieżę aby prowadzić rozmowy z pustelnicą. Wobec tej miłości jego mściwe zamiary zaczynają schodzić na dalszy plan. Halban jednak pilnuje, by jego wychowanek do końca wypełnił swoje zadanie.
Konrad jest postacią tragiczną. Musi poświęcić swoje szczęście osobiste dla dobra ojczyzny. Jest to konieczność historyczna, ponieważ potężny Zakon Krzyżacki stanowi poważne zagrożenie dla Litwy.
O losach Konrada Wallenroda, tytułowego bohatera poematu Adama Mickiewicza, czytelnik dowiaduje się stopniowo. Jego życiorys jest na tyle zawiły, że na koniec możemy jedynie powiedzieć, że był to Litewski bohater.
Konrad jako dziecko został uprowadzony przez Niemców. Nie pamiętał jak się nazywał i skąd pochodził. W jego pamięci pozostały niejasne obrazy domu rodzinnego i rodziców. W myślach chętnie do nich powracał.
Niemcy nazwali go Walter Alf. Zaopiekował się nim Winrych von Kniprode, Mistrz Zakonu. Na jego dworze chłopiec wychowywał się. Waltera szkolono na żołnierza. Winrych obdarzył go ojcowskim uczuciem. Na zamku znalazł się jednak inny opiekun. Był nim Litwin Halban, jeniec krzyżacki. Zaczął on wpajać Walterowi miłość do jego prawdziwej ojczyzny i nienawiść do Niemców. Halban zaplanował sobie, że wychowa Waltera na mściciela, który w obronie Litwy doprowadzi Zakon Krzyżacki do upadku. Wytłumaczył mu też, że oni obaj jako niewolnicy nie mogą walczyć otwarcie ale muszą używać podstępów.
W czasie swojej pierwszej bitwy Walter przeszedł na stronę Litwinów. Zabrał też ze sobą Halbana. Obaj znaleźli się na dworze księcia litewskiego, Kiejstuta. Walter opowiedział księciu o swoich losach. Przyjęty został życzliwie. Kiedy zakochał się w córce Kiejstuta, Aldonie książę nie miał nic przeciwko temu, by młodzi pobrali się. Aldona pod wpływem opowieści męża o państwie krzyżackim i o chrześcijaństwie zaczęła odchodzić od pogaństwa.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Konrad Wallenrod – charakterystyka, dzieje
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimKonrad Wallenrod – charakterystyka
Głównego bohatera poematu Adama Mickiewicza „Konrad Wallenrod” poznajemy w momencie, gdy jest on kandydatem na Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego. Jest to mężny rycerz wsławiony w walkach. Nie jest już człowiekiem młodym – jego włosy przyprószyła siwizna a na twarzy utrwalił się wyraz cierpienia. Konrad jako zakonnik prowadzi ascetyczny tryb życia. Jest postacią tajemniczą. Stroni od uciech towarzyskich. Jego jedynym przyjacielem jest starzec Halban – Litwin, który na zamku w Malborku pełni funkcję tłumacza.
Słabością Konrada jest skłonność do nadużywania wina. Ujawnia się w takich sytuacjach jego porywczy charakter - z niewiadomych powodów wpada w gniew i komuś grozi. Tylko Halban potrafi przywołać go do porządku. Przy takich okazjach śpiewa też rzewne pieśni w języku nieznanym Niemcom. Nikogo to nie dziwi, ponieważ Konrad walczył kiedyś w obcych krajach.
O tym, kim Konrad jest naprawdę dowiadujemy się wraz z rozwojem akcji. Jest to człowiek o podwójnym obliczu. Ma do wypełnienia misję życiową. Tą misją jest zniszczenie Zakonu Krzyżackiego. Aby mógł wypełnić swoje zadanie, ukrywa przed otoczeniem autentyczne uczucia i swoją przeszłość.
Przeszłość Konrada to litewskie pochodzenie. Porwany w dzieciństwie przez Niemców znalazł się pod opieką Mistrza Zakonu – Winrychta. Ten zaczął wychowywać go na żołnierza. Nazwano go Walter Alf. W zakonie znalazł się jednak stary Litwin dawno temu wzięty przez Niemców w niewolę – Halban. Halban wychował chłopca według własnych zasad - w duchu miłości do prawdziwej ojczyzny i w nienawiści do Niemców. Wyjaśnił mu też, że Zakon Krzyżacki można zniszczyć tylko podstępem.
W momencie, gdy Konrad ma szansę zostać Wielkim Mistrzem Zakonu, musi bardzo starannie ukrywać swoje uczucia. Ukrywa też, że pustelnica zamknięta w wieży obok zamku jest jego żoną, która przywędrowała za nim do Malborka. Tę parę łączy bardzo głębokie uczucie. Konrad nocami przychodzi pod wieżę aby prowadzić rozmowy z pustelnicą. Wobec tej miłości jego mściwe zamiary zaczynają schodzić na dalszy plan. Halban jednak pilnuje, by jego wychowanek do końca wypełnił swoje zadanie.
Konrad jest postacią tragiczną. Musi poświęcić swoje szczęście osobiste dla dobra ojczyzny. Jest to konieczność historyczna, ponieważ potężny Zakon Krzyżacki stanowi poważne zagrożenie dla Litwy.
Losy Konrada Wallenroda
O losach Konrada Wallenroda, tytułowego bohatera poematu Adama Mickiewicza, czytelnik dowiaduje się stopniowo. Jego życiorys jest na tyle zawiły, że na koniec możemy jedynie powiedzieć, że był to Litewski bohater.
Konrad jako dziecko został uprowadzony przez Niemców. Nie pamiętał jak się nazywał i skąd pochodził. W jego pamięci pozostały niejasne obrazy domu rodzinnego i rodziców. W myślach chętnie do nich powracał.
Niemcy nazwali go Walter Alf. Zaopiekował się nim Winrych von Kniprode, Mistrz Zakonu. Na jego dworze chłopiec wychowywał się. Waltera szkolono na żołnierza. Winrych obdarzył go ojcowskim uczuciem. Na zamku znalazł się jednak inny opiekun. Był nim Litwin Halban, jeniec krzyżacki. Zaczął on wpajać Walterowi miłość do jego prawdziwej ojczyzny i nienawiść do Niemców. Halban zaplanował sobie, że wychowa Waltera na mściciela, który w obronie Litwy doprowadzi Zakon Krzyżacki do upadku. Wytłumaczył mu też, że oni obaj jako niewolnicy nie mogą walczyć otwarcie ale muszą używać podstępów.
W czasie swojej pierwszej bitwy Walter przeszedł na stronę Litwinów. Zabrał też ze sobą Halbana. Obaj znaleźli się na dworze księcia litewskiego, Kiejstuta. Walter opowiedział księciu o swoich losach. Przyjęty został życzliwie. Kiedy zakochał się w córce Kiejstuta, Aldonie książę nie miał nic przeciwko temu, by młodzi pobrali się. Aldona pod wpływem opowieści męża o państwie krzyżackim i o chrześcijaństwie zaczęła odchodzić od pogaństwa.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -