Jesteś w:
Konrad Wallenrod
Państwo krzyżackie w „Konradzie Wallenrodzie” przedstawione jest jako zmilitaryzowana pod hasłami chrześcijaństwa społeczność. Pod względem cywilizacyjnym stoi ona znacznie wyżej od pogańskiej Litwy. Władzę sprawuje nad tą społecznością Zakon Krzyżacki. Zakonnicy są jednocześnie rycerzami. Na ich czele stoi Wielki Mistrz Zakonu wybierany przez komturów. Obowiązkiem zakonników jest przestrzeganie cnót chrześcijańskich i cnót rycerskich. Żyją oni we wspólnocie zakonnej i nie zakładają rodzin. Stanowią nowoczesną, dobrze uzbrojoną armię. Są potęgą militarną.
Państwo zakonne prowadzi agresywną politykę. Jego celem jest walka z pogaństwem. Rycerze zakonni biorą udział w wyprawach krzyżowych ale oprócz tego atakują państwa ościenne. Krzyżacy na podbitych terenach siłą wprowadzają chrześcijaństwo. Wojny te mają w rzeczywistości charakter ekonomiczny. Jest to podporządkowanie sobie nowych terenów, grabienie podbitych ziem i uprowadzanie ludności.
Jak widać na przykładzie Halbana i Waltera Alfa, wzięci w niewolę jeńcy stają się sługami lub wychowywani są na żołnierzy. Trafiając do niewoli nie mają już prawa powrotu do swojej ojczyzny.
Widać jednak, że chrześcijaństwo można krzewić w inny sposób – wychowany w duchu chrześcijańskim Walter potrafi bez agresji wpoić Aldonie zasady swojej religii.
W „Konradzie Wallenrodzie” Zakon Krzyżacki przedstawiony jest jako imponująca ale jednocześnie groźna dla sąsiednich państw potęga. Surowe zasady życia czynią z rycerzy zakonnych ludzi bezwzględnych. We własnym środowisku potrafią bardzo surowo karać tych, którzy naruszają ustalone reguły / taką taktykę przyjął Konrad Wallenrod po objęciu funkcji Wielkiego Mistrza /. Główny bohater powieści poetyckiej Mickiewicz, Konrad Wallenrod z powodu przegranej wojny zostaje przez braci zakonnych okrzyknięty zdrajcą i skazany na karę śmierci.
Obraz Krzyżaków w „Konradzie Wallenrodzie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPaństwo krzyżackie w „Konradzie Wallenrodzie” przedstawione jest jako zmilitaryzowana pod hasłami chrześcijaństwa społeczność. Pod względem cywilizacyjnym stoi ona znacznie wyżej od pogańskiej Litwy. Władzę sprawuje nad tą społecznością Zakon Krzyżacki. Zakonnicy są jednocześnie rycerzami. Na ich czele stoi Wielki Mistrz Zakonu wybierany przez komturów. Obowiązkiem zakonników jest przestrzeganie cnót chrześcijańskich i cnót rycerskich. Żyją oni we wspólnocie zakonnej i nie zakładają rodzin. Stanowią nowoczesną, dobrze uzbrojoną armię. Są potęgą militarną.
Państwo zakonne prowadzi agresywną politykę. Jego celem jest walka z pogaństwem. Rycerze zakonni biorą udział w wyprawach krzyżowych ale oprócz tego atakują państwa ościenne. Krzyżacy na podbitych terenach siłą wprowadzają chrześcijaństwo. Wojny te mają w rzeczywistości charakter ekonomiczny. Jest to podporządkowanie sobie nowych terenów, grabienie podbitych ziem i uprowadzanie ludności.
Jak widać na przykładzie Halbana i Waltera Alfa, wzięci w niewolę jeńcy stają się sługami lub wychowywani są na żołnierzy. Trafiając do niewoli nie mają już prawa powrotu do swojej ojczyzny.
Widać jednak, że chrześcijaństwo można krzewić w inny sposób – wychowany w duchu chrześcijańskim Walter potrafi bez agresji wpoić Aldonie zasady swojej religii.
W „Konradzie Wallenrodzie” Zakon Krzyżacki przedstawiony jest jako imponująca ale jednocześnie groźna dla sąsiednich państw potęga. Surowe zasady życia czynią z rycerzy zakonnych ludzi bezwzględnych. We własnym środowisku potrafią bardzo surowo karać tych, którzy naruszają ustalone reguły / taką taktykę przyjął Konrad Wallenrod po objęciu funkcji Wielkiego Mistrza /. Główny bohater powieści poetyckiej Mickiewicz, Konrad Wallenrod z powodu przegranej wojny zostaje przez braci zakonnych okrzyknięty zdrajcą i skazany na karę śmierci.