Jesteś w:
Granica
W powieści Zofii Nałkowskiej „Granica” motyw kariery – obok miłości – jest tematem wiodącym. Pisarka potraktowała awans zawodowy jako pokazanie charakteru głównego bohatera.
Zenon Ziembiewicz w powieści z syna zubożałych szlachciców, mającego problemy z opłaceniem nauki zamienia się najpierw w publicystę, potem redaktora naczelnego pisma „Niwa”, aż w końcu zostaje prezydentem miasta. Bohater szybko wspina się po szczeblach kariery i wszystko wydawałoby się bajką, gdyby nie fakt, iż w zamian za stanowiska wyrzeka się młodzieńczych ideałów i godzi na bycie marionetką bogatej elity.
Nałkowska pokazała na przykładzie jego losów jak łatwo i szybko można przywdziać maskę, która z biegiem czasu przyrasta do twarzy i uniemożliwia bycie takim, jakim się było przed zaprzedaniem duszy w zamian za pracę. Wzniosłe plany mające poprawić los najbiedniejszych mieszkańców miasta pryskają jak bańka w konfrontacji z zamiarami dobrze sytuowanych, a idealista zamienia się w szarego urzędnika, szukającego wyjaśnienia tak nagłej metamorfozy.
Motyw kariery, widoczny na przykładzie Ziembiewicza pokazuje ponadto, jak wielką cenę płaci się czasami za zawodowe marzenia. Bohater poświęcił to, co miał najcenniejsze – społecznikowskie ideały, własne sumienie. Żył w ciągłym strachu obawiając się, że jego romans z córką kucharki wyjdzie na jaw i maska uczciwego prezydenta rozsypie się na kawałki.
Motyw kariery w „Granicy”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW powieści Zofii Nałkowskiej „Granica” motyw kariery – obok miłości – jest tematem wiodącym. Pisarka potraktowała awans zawodowy jako pokazanie charakteru głównego bohatera.
Zenon Ziembiewicz w powieści z syna zubożałych szlachciców, mającego problemy z opłaceniem nauki zamienia się najpierw w publicystę, potem redaktora naczelnego pisma „Niwa”, aż w końcu zostaje prezydentem miasta. Bohater szybko wspina się po szczeblach kariery i wszystko wydawałoby się bajką, gdyby nie fakt, iż w zamian za stanowiska wyrzeka się młodzieńczych ideałów i godzi na bycie marionetką bogatej elity.
Nałkowska pokazała na przykładzie jego losów jak łatwo i szybko można przywdziać maskę, która z biegiem czasu przyrasta do twarzy i uniemożliwia bycie takim, jakim się było przed zaprzedaniem duszy w zamian za pracę. Wzniosłe plany mające poprawić los najbiedniejszych mieszkańców miasta pryskają jak bańka w konfrontacji z zamiarami dobrze sytuowanych, a idealista zamienia się w szarego urzędnika, szukającego wyjaśnienia tak nagłej metamorfozy.
Motyw kariery, widoczny na przykładzie Ziembiewicza pokazuje ponadto, jak wielką cenę płaci się czasami za zawodowe marzenia. Bohater poświęcił to, co miał najcenniejsze – społecznikowskie ideały, własne sumienie. Żył w ciągłym strachu obawiając się, że jego romans z córką kucharki wyjdzie na jaw i maska uczciwego prezydenta rozsypie się na kawałki.