Jesteś w:
Mały Książę
Jednym z głównych problemów poruszonych w „Małym Księciu” są relacje dorosłych i dzieci. Zarówno narrator, jak i Mały Książę niejednokrotnie wyrażają swoje opinie o starszych. Główny bohater podróżując kolejno przez planety Króla, Pyszałka, Opoja, Biznesmena czy Geografa uważa ich za dziwaków, nie może zrozumieć ich pobudek i zachowań.
W świece dorosłych dominuje pragmatyzm i egoizm. Króluje tam charakterystyczne dla świata dorosłych zakłamanie, obłuda, kult pieniądza i mierzenie innych jego wartością, podporządkowanie regulaminom, sztywna etykieta, dbanie o własny autorytet. Ponadto można zauważyć takie cechy, jak chęć panowania nad innymi, rozkazywania innym, posiadania i mnożenia dóbr materialnych, próżność, zarozumialstwo, nieumiejętność pokochania innych. Krytykę tych wartości ukazał autor w ironiczny sposób każąc małemu chłopcu z dystansu przyjrzeć się ich zachowaniu. Podróżnik nie ocenia dorosłych, jednak wykazuje zdziwienie widząc ich zaślepienie. Jedyną postacią zasługującą na uznanie jest Latarnik, ponieważ jego praca ma znaczenie dla innych.
Światu dorosłych został przeciwstawiony świat dziecięcej wyobraźni. Charakteryzuje się on swobodą w fantazjowaniu, kreatywnością i pomysłowością, dostrzeganiem piękna świata nawet w drobnych czy pospolitych rzeczach. Mały Książę stara się być pomocny, potrafi poświęcać się dla innych, ale i sam docenia poświęcenie. W jego świecie ważne jest marzycielstwo, ale też prostota wzruszeń i przeżywania wartości takich jak przyjaźń czy miłość. Dominuje w nim dobroć, bezinteresowność, szacunek dla innych, poszanowanie Dobra i Piękna.
Dorośli wydają się zapomnieć o tych podstawowych cechach, które czynią życie pięknym, dlatego słowa Małego Księcia krytykujące dorosłych za ich dziwactwa są w pełni aktualne także i dziś. Nikomu nie zaszkodzi posiadanie marzeń, a powrót do prosto rozumianych wartości – dobra, miłości, piękna, wydaje się najlepszym lekarstwem w zglobalizowanym i wciąż pędzącym świecie.
Czy zgadzasz się z opinią Małego Księcia o dorosłych?
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJednym z głównych problemów poruszonych w „Małym Księciu” są relacje dorosłych i dzieci. Zarówno narrator, jak i Mały Książę niejednokrotnie wyrażają swoje opinie o starszych. Główny bohater podróżując kolejno przez planety Króla, Pyszałka, Opoja, Biznesmena czy Geografa uważa ich za dziwaków, nie może zrozumieć ich pobudek i zachowań.
W świece dorosłych dominuje pragmatyzm i egoizm. Króluje tam charakterystyczne dla świata dorosłych zakłamanie, obłuda, kult pieniądza i mierzenie innych jego wartością, podporządkowanie regulaminom, sztywna etykieta, dbanie o własny autorytet. Ponadto można zauważyć takie cechy, jak chęć panowania nad innymi, rozkazywania innym, posiadania i mnożenia dóbr materialnych, próżność, zarozumialstwo, nieumiejętność pokochania innych. Krytykę tych wartości ukazał autor w ironiczny sposób każąc małemu chłopcu z dystansu przyjrzeć się ich zachowaniu. Podróżnik nie ocenia dorosłych, jednak wykazuje zdziwienie widząc ich zaślepienie. Jedyną postacią zasługującą na uznanie jest Latarnik, ponieważ jego praca ma znaczenie dla innych.
Światu dorosłych został przeciwstawiony świat dziecięcej wyobraźni. Charakteryzuje się on swobodą w fantazjowaniu, kreatywnością i pomysłowością, dostrzeganiem piękna świata nawet w drobnych czy pospolitych rzeczach. Mały Książę stara się być pomocny, potrafi poświęcać się dla innych, ale i sam docenia poświęcenie. W jego świecie ważne jest marzycielstwo, ale też prostota wzruszeń i przeżywania wartości takich jak przyjaźń czy miłość. Dominuje w nim dobroć, bezinteresowność, szacunek dla innych, poszanowanie Dobra i Piękna.
Dorośli wydają się zapomnieć o tych podstawowych cechach, które czynią życie pięknym, dlatego słowa Małego Księcia krytykujące dorosłych za ich dziwactwa są w pełni aktualne także i dziś. Nikomu nie zaszkodzi posiadanie marzeń, a powrót do prosto rozumianych wartości – dobra, miłości, piękna, wydaje się najlepszym lekarstwem w zglobalizowanym i wciąż pędzącym świecie.