Jesteś w:
Nad Niemnem
Justyna Orzelska to zubożała szlachcianka, córka bankruta Orzelskiego, który potrafi jedynie grać na skrzypcach. W wieku czternastu lat Orzelskich przygarnął ich krewny - Benedykt Korczyński. Odtąd Justyna żyła nie mając celu, czując się zbędną i niepotrzebną.
Los nie oszczędzał Justyny. Przeżywa zawód miłosny, gdyż presja środowiska uniemożliwiła mezalians i nie pozwoliła jej wyjść za Zygmunta Korczyńskiego, którego kochała miłości ą naiwną. W wyniku tego wydarzenia Justyna przeżywa rozczarowanie i załamanie, czuje, że jej życie zostało pozbawione sensu. Justyna Orzelska ceni sobie proste życie, jest idealistką pracy. To bardzo wrażliwa i uczuciowa kobieta. Zbierane na samotnych spacerach bukiety kwiatów, skłonność do rozmyślań i refleksji ukazują ją jako osobę delikatną, wrażliwą i sentymentalną, ale te cechy nie tłumią w niej zdrowego rozsądku i racjonalnego podejścia do życia.
Jako daleka krewna Benedykta, po śmierci swojej matki, trafia wraz z ojcem do jego domu. Wychowywana przez Korczyńską, otrzymuje staranne wykształcenie. W domu swojego wuja nie ma praktycznie żadnych obowiązków, co daje jej poczucie bezużyteczności. Czuje się upokorzona swoim położeniem, pragnie samodzielności, nie chce przyjmować pomocy od rodziny, co uwypukla jej dumę. Silny charakter oraz miłość sprawiają, że Justyna nie pozwala na żartowanie i kpiny z jej zdziwaczałego ojca, który zajmuje się jedynie grą na skrzypcach i jedzeniem. Justyna charakteryzuje się niezmierną odwagą, nie boi się opinii środowiska, w którym żyje. Jej odwaga ujawnia się również w momencie odrzucenia Teofila Różyca, który zachwycony jej uderzającą urodą zdecydował się na małżeństwo z nią. Nie interesują ją jednak pieniądze, odrzuca wszelkie wygody, które miałaby zapewnione wychodząc za arystokratę.
Umie cenić swą godność i prawdziwe uczucie, dlatego wbrew wszelkim panującym zasadom przyjmuje oświadczyny niebogatego szlachcica, Jana Bohatyrowicza. To właśnie z nim odnajduje to, co zapewnia jej uczucie potrzebnej i pożytecznej. Justyna jest więc uosobieniem dobra i wszelkich cnót, jakimi może odznaczać się kobieta.
Justyna Orzelska – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJustyna Orzelska to zubożała szlachcianka, córka bankruta Orzelskiego, który potrafi jedynie grać na skrzypcach. W wieku czternastu lat Orzelskich przygarnął ich krewny - Benedykt Korczyński. Odtąd Justyna żyła nie mając celu, czując się zbędną i niepotrzebną.
Los nie oszczędzał Justyny. Przeżywa zawód miłosny, gdyż presja środowiska uniemożliwiła mezalians i nie pozwoliła jej wyjść za Zygmunta Korczyńskiego, którego kochała miłości ą naiwną. W wyniku tego wydarzenia Justyna przeżywa rozczarowanie i załamanie, czuje, że jej życie zostało pozbawione sensu. Justyna Orzelska ceni sobie proste życie, jest idealistką pracy. To bardzo wrażliwa i uczuciowa kobieta. Zbierane na samotnych spacerach bukiety kwiatów, skłonność do rozmyślań i refleksji ukazują ją jako osobę delikatną, wrażliwą i sentymentalną, ale te cechy nie tłumią w niej zdrowego rozsądku i racjonalnego podejścia do życia.
Jako daleka krewna Benedykta, po śmierci swojej matki, trafia wraz z ojcem do jego domu. Wychowywana przez Korczyńską, otrzymuje staranne wykształcenie. W domu swojego wuja nie ma praktycznie żadnych obowiązków, co daje jej poczucie bezużyteczności. Czuje się upokorzona swoim położeniem, pragnie samodzielności, nie chce przyjmować pomocy od rodziny, co uwypukla jej dumę. Silny charakter oraz miłość sprawiają, że Justyna nie pozwala na żartowanie i kpiny z jej zdziwaczałego ojca, który zajmuje się jedynie grą na skrzypcach i jedzeniem. Justyna charakteryzuje się niezmierną odwagą, nie boi się opinii środowiska, w którym żyje. Jej odwaga ujawnia się również w momencie odrzucenia Teofila Różyca, który zachwycony jej uderzającą urodą zdecydował się na małżeństwo z nią. Nie interesują ją jednak pieniądze, odrzuca wszelkie wygody, które miałaby zapewnione wychodząc za arystokratę.
Umie cenić swą godność i prawdziwe uczucie, dlatego wbrew wszelkim panującym zasadom przyjmuje oświadczyny niebogatego szlachcica, Jana Bohatyrowicza. To właśnie z nim odnajduje to, co zapewnia jej uczucie potrzebnej i pożytecznej. Justyna jest więc uosobieniem dobra i wszelkich cnót, jakimi może odznaczać się kobieta.