Jesteś w:
Nad Niemnem
Justyna wraz z Janem przeprawia się na drugi brzeg Niemna i odwiedza powstańczą Mogiłę. W miejscu tym pochowanych zostało czterdziestu powstańców, wśród których byli Andrzej Korczyński, brat Benedykta, a także ojciec Janka – Jerzy. Młodzieniec wspomina dzieje powstania oraz swoje pożegnanie z ojcem. Justyna zwierza się, że w Korczynie czuje się niepotrzebna, że nie ma celu w życiu. Podczas drogi powrotnej zrywa się burza. Jan i Justyna odwiedzają osłabionego „duszną chorobą” Anzelma. Ten, słysząc głos panny wstaje jednak z łóżka. Justyna dostaje zaproszenie na ślub Elżuni. Anzelm opowiada o swej młodzieńczej miłości do Marty Korczyńskiej. Dom odwiedza wraz z „dziaduniem” Domuntówna. Staruszek wspomina napoleońskie czasy. Bohatyrowicze wraz z Justyną udają się nad Niemen by oglądać połów jacicy. Po powrocie do Korczyna Justyna rozmawia z Marta o jej przeszłości. Dowiaduje się, że Kirłowa zapowiedziała oświadczyny Różyca.
TOM III
Poznajemy historię Andrzejowej Korczyńskiej, która wciąż wspomina zmarłego męża. Ma świadomość, że źle wychowała syna. Nie wie czym jest patriotyzm, nie umie znaleźć sobie miejsca w rodzinnych Osowcach, a na dodatek krzywdzi swą młodą małżonkę. Wciąż liczy na odnowienie związku z Justyną, co Klotyldzie sprawia ból i prowadzi do konfliktu.
Justyna dzieli z Witoldem zamiłowanie do wiejskiego życia i zaścianka. Wraz z krewnym jest świadkiem gniewu Benedykta na parobka, który popsuł żniwiarkę. Młody Korczyński wstawia się za chłopem, co gniewa ojca. Podczas obiadu Benedykt nazywa Różyca starającego się o rękę Justyny darmozjadem. Justyna uczestniczy w „miodowym” przyjęciu w Bohatyrowiczach u Fabiana. Do eskalacji konfliktu między Witoldem a Benedyktem przyczynia się fakt, że Witold nie popiera stanowiska ojca wobec Darzeckiego, a także prosi go, by zezwolił Leoni na udział w ślubie Elżuni. Zygmunt proponuje jej udział w trójkącie miłosnym, jednak dziewczyna stanowczo odmawia. Podczas rozmowy z synem Andrzejowa Korczyńska uświadamia sobie, że źle wychowała syna.
W Bohatyrowiczach ślub biorą Franciszek Jaśmont i Elżunia (córka Fabiana). Justyna jako pierwsza dróżka uczestniczy w przyjęciu weselnym i tańcach w stodole. Marta i Anzelm spotykają się po latach. Domuntówna, widząc stosunek Jana do Justyny, rzuca w nich kamieniami. Jan jednak broni zazdrosnej adoratorki. Wraz z Julkiem goście udają się na wyprawę czółnami po Niemnie. Na wodzie rozlegają się patriotyczne pieśni. Fabian z poszkodowanymi chłopami proszą Witolda o wstawienie się za nimi u Benedykta.
Witold w trakcie rozmowy z ojcem wyjednuje zwolnienie chłopów z opłaty pieniężnego długu. Między ojcem i synem następuje pojednanie, wspólnie wybierają się na powstańczą Mogiłę. Bohatyrowiczowie są wdzięczni za wstawiennictwo młodego panicza. Elżunia przeprowadza się do swego nowoposlubionego małżonka. Domuntówna i Jan godzą się. Justyna wraz z Janem Bohatyrowiczem wyznają sobie miłość.
Benedykt odmawia Zygmuntowi wstawienia się u jego matki za sprzedażą Osowiec. Do Korczyna przyjeżdża Kirłowa z informacją o tym, że Różyc pragnie poślubić pannę Orzelską. Wszyscy podziwiają wspaniałomyślność panicza. Atmosferę tę przerywa wypowiedź Justyny o zaręczynach z Jankiem. Zebrani muszą pogodzić się z jej decyzją, w końcu przekonuje się także jej ojciec. Jedynie Zygmunt nie potrafi pojąć decyzji dziewczyny. Marta postanawia przenieść się wraz z Justyną do zaścianka, jednak stanowczo sprzeciwia się temu Benedykt, mówiąc jak bardzo w Korczynie jest potrzebna. Justyna wraz z Benedyktem wybierają się do Bohatyrowicz, a wita ich wzruszony Jan i Anzelm.
strona: - 1 - - 2 -
Streszczenie „Nad Niemnem”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJustyna wraz z Janem przeprawia się na drugi brzeg Niemna i odwiedza powstańczą Mogiłę. W miejscu tym pochowanych zostało czterdziestu powstańców, wśród których byli Andrzej Korczyński, brat Benedykta, a także ojciec Janka – Jerzy. Młodzieniec wspomina dzieje powstania oraz swoje pożegnanie z ojcem. Justyna zwierza się, że w Korczynie czuje się niepotrzebna, że nie ma celu w życiu. Podczas drogi powrotnej zrywa się burza. Jan i Justyna odwiedzają osłabionego „duszną chorobą” Anzelma. Ten, słysząc głos panny wstaje jednak z łóżka. Justyna dostaje zaproszenie na ślub Elżuni. Anzelm opowiada o swej młodzieńczej miłości do Marty Korczyńskiej. Dom odwiedza wraz z „dziaduniem” Domuntówna. Staruszek wspomina napoleońskie czasy. Bohatyrowicze wraz z Justyną udają się nad Niemen by oglądać połów jacicy. Po powrocie do Korczyna Justyna rozmawia z Marta o jej przeszłości. Dowiaduje się, że Kirłowa zapowiedziała oświadczyny Różyca.
TOM III
Poznajemy historię Andrzejowej Korczyńskiej, która wciąż wspomina zmarłego męża. Ma świadomość, że źle wychowała syna. Nie wie czym jest patriotyzm, nie umie znaleźć sobie miejsca w rodzinnych Osowcach, a na dodatek krzywdzi swą młodą małżonkę. Wciąż liczy na odnowienie związku z Justyną, co Klotyldzie sprawia ból i prowadzi do konfliktu.
Justyna dzieli z Witoldem zamiłowanie do wiejskiego życia i zaścianka. Wraz z krewnym jest świadkiem gniewu Benedykta na parobka, który popsuł żniwiarkę. Młody Korczyński wstawia się za chłopem, co gniewa ojca. Podczas obiadu Benedykt nazywa Różyca starającego się o rękę Justyny darmozjadem. Justyna uczestniczy w „miodowym” przyjęciu w Bohatyrowiczach u Fabiana. Do eskalacji konfliktu między Witoldem a Benedyktem przyczynia się fakt, że Witold nie popiera stanowiska ojca wobec Darzeckiego, a także prosi go, by zezwolił Leoni na udział w ślubie Elżuni. Zygmunt proponuje jej udział w trójkącie miłosnym, jednak dziewczyna stanowczo odmawia. Podczas rozmowy z synem Andrzejowa Korczyńska uświadamia sobie, że źle wychowała syna.
W Bohatyrowiczach ślub biorą Franciszek Jaśmont i Elżunia (córka Fabiana). Justyna jako pierwsza dróżka uczestniczy w przyjęciu weselnym i tańcach w stodole. Marta i Anzelm spotykają się po latach. Domuntówna, widząc stosunek Jana do Justyny, rzuca w nich kamieniami. Jan jednak broni zazdrosnej adoratorki. Wraz z Julkiem goście udają się na wyprawę czółnami po Niemnie. Na wodzie rozlegają się patriotyczne pieśni. Fabian z poszkodowanymi chłopami proszą Witolda o wstawienie się za nimi u Benedykta.
Witold w trakcie rozmowy z ojcem wyjednuje zwolnienie chłopów z opłaty pieniężnego długu. Między ojcem i synem następuje pojednanie, wspólnie wybierają się na powstańczą Mogiłę. Bohatyrowiczowie są wdzięczni za wstawiennictwo młodego panicza. Elżunia przeprowadza się do swego nowoposlubionego małżonka. Domuntówna i Jan godzą się. Justyna wraz z Janem Bohatyrowiczem wyznają sobie miłość.
Benedykt odmawia Zygmuntowi wstawienia się u jego matki za sprzedażą Osowiec. Do Korczyna przyjeżdża Kirłowa z informacją o tym, że Różyc pragnie poślubić pannę Orzelską. Wszyscy podziwiają wspaniałomyślność panicza. Atmosferę tę przerywa wypowiedź Justyny o zaręczynach z Jankiem. Zebrani muszą pogodzić się z jej decyzją, w końcu przekonuje się także jej ojciec. Jedynie Zygmunt nie potrafi pojąć decyzji dziewczyny. Marta postanawia przenieść się wraz z Justyną do zaścianka, jednak stanowczo sprzeciwia się temu Benedykt, mówiąc jak bardzo w Korczynie jest potrzebna. Justyna wraz z Benedyktem wybierają się do Bohatyrowicz, a wita ich wzruszony Jan i Anzelm.
strona: - 1 - - 2 -