Jesteś w:
Potop
Poszczególne postaci charakteryzowane są w zderzeniu z innymi bohaterami, często poprzez odniesienie do ich społecznych powiązań. Sprzyja to typizowaniu i uprawdopodobnieniu wprowadzanych kreacji. Są one związane z epoką – swą mentalnością i zachowaniem oddają jej wyjątkowość. Z drugiej strony posiadają cechy niezmienne, stałe zgodne z dziewiętnastowieczną koncepcją osobowości człowieka. Kreując typy np. awanturnika, barokowego sarmaty, żołnierza-samochwały czy idealnego kochanka często wykorzystywał Sienkiewicz jakości estetyczne komizmu i tragizmu (patetyczna śmierć Radziwiłła, fortele Zagłoby).
Koncepcje postaci wiążą się także z charakterem narodowym i odwołują do zakorzenionych w polskiej tradycji stereotypów. Ich światopogląd kształtuje stosunek do ojczyzny, żołnierskiego powołania czy religii i etyki rycerskiej. W związku z tym postaci negatywne określa zdrada zarówno polityczno-społeczna jak i moralna.
strona: - 1 - - 2 -
Sposób kreowania bohaterów w „Potopie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPoszczególne postaci charakteryzowane są w zderzeniu z innymi bohaterami, często poprzez odniesienie do ich społecznych powiązań. Sprzyja to typizowaniu i uprawdopodobnieniu wprowadzanych kreacji. Są one związane z epoką – swą mentalnością i zachowaniem oddają jej wyjątkowość. Z drugiej strony posiadają cechy niezmienne, stałe zgodne z dziewiętnastowieczną koncepcją osobowości człowieka. Kreując typy np. awanturnika, barokowego sarmaty, żołnierza-samochwały czy idealnego kochanka często wykorzystywał Sienkiewicz jakości estetyczne komizmu i tragizmu (patetyczna śmierć Radziwiłła, fortele Zagłoby).
Koncepcje postaci wiążą się także z charakterem narodowym i odwołują do zakorzenionych w polskiej tradycji stereotypów. Ich światopogląd kształtuje stosunek do ojczyzny, żołnierskiego powołania czy religii i etyki rycerskiej. W związku z tym postaci negatywne określa zdrada zarówno polityczno-społeczna jak i moralna.
strona: - 1 - - 2 -