Jesteś w:
Potop
Za materiał źródłowy posłużyły pisarzowi zarówno współczesne opracowania historyczne („Historia wyzwolenia Polski za panowania Jana Kazimierza” Walewskiego, „Krzysztof Opaliński” Szajnochy czy Bogusław Radziwiłł” Kalickiego), jak i liczne pamiętniki (Pasek, Jemiołowski, Łoś), kroniki i listy z epoki. Sięgnął także do tekstów Kordeckiego i Kochowskiego. Wielka rolę dla oddania szlacheckiej obyczajowości miała książka „Opis obyczajów” Jędrzeja Kitowicza (z II poł. XVII w.). Wymienione źródła służyły celom ideowo-poznawczym oraz artystycznym.
Zazwyczaj autor „Trylogii” odpowiednio modyfikował źródła, dostosowywał do wątków, łączył ze sobą, rozbudowywał, nadawał im nowe znaczenia. Mimo to „Potop” podporządkowany został podstawowej zasadzie spójności i jednolitości. W swej pracy stosował metodę unaoczniania dziejów, pragnął też zachować „styl epoki”, czemu służyło między innymi wykorzystanie źródeł jako źródło stylizacji i języka, a także formy obyczaju, mentalności, zachowania i charakteru przedstawionych związków międzyludzkich. Fikcja ma więc w powieści znamiona historyczne wsparte na kontakcie z dokumentem epoki.
strona: - 1 - - 2 -
„Potop” a prawda historyczna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimZa materiał źródłowy posłużyły pisarzowi zarówno współczesne opracowania historyczne („Historia wyzwolenia Polski za panowania Jana Kazimierza” Walewskiego, „Krzysztof Opaliński” Szajnochy czy Bogusław Radziwiłł” Kalickiego), jak i liczne pamiętniki (Pasek, Jemiołowski, Łoś), kroniki i listy z epoki. Sięgnął także do tekstów Kordeckiego i Kochowskiego. Wielka rolę dla oddania szlacheckiej obyczajowości miała książka „Opis obyczajów” Jędrzeja Kitowicza (z II poł. XVII w.). Wymienione źródła służyły celom ideowo-poznawczym oraz artystycznym.
Zazwyczaj autor „Trylogii” odpowiednio modyfikował źródła, dostosowywał do wątków, łączył ze sobą, rozbudowywał, nadawał im nowe znaczenia. Mimo to „Potop” podporządkowany został podstawowej zasadzie spójności i jednolitości. W swej pracy stosował metodę unaoczniania dziejów, pragnął też zachować „styl epoki”, czemu służyło między innymi wykorzystanie źródeł jako źródło stylizacji i języka, a także formy obyczaju, mentalności, zachowania i charakteru przedstawionych związków międzyludzkich. Fikcja ma więc w powieści znamiona historyczne wsparte na kontakcie z dokumentem epoki.
strona: - 1 - - 2 -