Jesteś w:
Granica
Autorka, niechętna praktykowanemu w owym czasie behawioryzmowi, rozbudowała bardzo analizę ich psychiki. Scharakteryzowawszy ich poprzez działania, zindywidualizowany język (właściwy dla osobowości, wykształcenia i klasy społecznej) oraz opinie innych na danego bohatera, skupiła się na ukazaniu motywacji życiowych wyborów czy przyczyn kontrowersyjnych decyzji. Wszystkiego tego dokonała przy zachowaniu obiektywizmu, dzięki czemu czytelnikowi został oddany obowiązek osądzenia postaci.
Poza tym powieściowi bohaterowie - złożeni, wielowymiarowi i dynamiczni - organizują akcję dzieła. To wokół nich Nałkowska stworzyła świat przedstawiony, stoją w jego centrum, są głównymi motorami akcji, która przez ich mnogość ma cechy fragmentarycznej.
Bohaterowie pełnią jeszcze jedną ważną funkcję – są reprezentantami odmiennych poglądów na jednakowe sytuacje lub wydarzenie (technika różnych punktów widzenia), przez co podejmują ważny problem, poruszony w powieści: „Jesteśmy tacy, jakimi nas widzą inni, czy też tacy, za jakich sami się uważamy?”.
Płaszczyzna temporalna
Sięgnięcie przez Nałkowską po technikę inwersji czasowej (achronologiczność wydarzeń, odwrócenie szyku fabularnego), retrospekcje oraz po zabieg klamry kompozycyjnej, łączący poszczególne postacie i wydarzenia, umożliwiły pisarce rozpoczęcie i zakończenie „Granicy” w jednakowym momencie – informacją zamieszczoną w lokalnych gazetach, donoszącą o pojmaniu Justyny Bogutówny i samobójczej śmierci Zenona Ziembiewicza.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Narracja i kompozycja „Granicy”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimAutorka, niechętna praktykowanemu w owym czasie behawioryzmowi, rozbudowała bardzo analizę ich psychiki. Scharakteryzowawszy ich poprzez działania, zindywidualizowany język (właściwy dla osobowości, wykształcenia i klasy społecznej) oraz opinie innych na danego bohatera, skupiła się na ukazaniu motywacji życiowych wyborów czy przyczyn kontrowersyjnych decyzji. Wszystkiego tego dokonała przy zachowaniu obiektywizmu, dzięki czemu czytelnikowi został oddany obowiązek osądzenia postaci.
Poza tym powieściowi bohaterowie - złożeni, wielowymiarowi i dynamiczni - organizują akcję dzieła. To wokół nich Nałkowska stworzyła świat przedstawiony, stoją w jego centrum, są głównymi motorami akcji, która przez ich mnogość ma cechy fragmentarycznej.
Bohaterowie pełnią jeszcze jedną ważną funkcję – są reprezentantami odmiennych poglądów na jednakowe sytuacje lub wydarzenie (technika różnych punktów widzenia), przez co podejmują ważny problem, poruszony w powieści: „Jesteśmy tacy, jakimi nas widzą inni, czy też tacy, za jakich sami się uważamy?”.
Płaszczyzna temporalna
Sięgnięcie przez Nałkowską po technikę inwersji czasowej (achronologiczność wydarzeń, odwrócenie szyku fabularnego), retrospekcje oraz po zabieg klamry kompozycyjnej, łączący poszczególne postacie i wydarzenia, umożliwiły pisarce rozpoczęcie i zakończenie „Granicy” w jednakowym momencie – informacją zamieszczoną w lokalnych gazetach, donoszącą o pojmaniu Justyny Bogutówny i samobójczej śmierci Zenona Ziembiewicza.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -