Jesteś w: Granica

Oskarżenie Zenona Ziembiewicza

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Poglądy oraz postępowanie Zenona Ziembiewicza, głównego bohatera powieści Zofii Nałkowskiej „Granica” są niejednoznaczne pod względem etycznym i predestynują go do grona postaci negatywnych.
Popełnił wiele błędów zarówno w życiu osobistym (romans z naiwną i prostolinijną Justyną Bogutówną), jak i zawodowym (bierna postawa wobec Czechlińskiego i Tczewskich), których konsekwencje odbiły się nie tylko na życiu jego, lecz i jego rodziny, przyjaciół i wyborców. Nie sprawdził się w żadnej ze swych życiowych ról – ani jako mąż, ani jako kochanek, wreszcie ani jako polityk. Oto kilka z tych niewybaczalnych pomyłek:

• Stosunek Zenona do kobiet był godzien potępienia. Traktował je jak przedmioty. Podczas studiów w Paryżu miał wiele romansów, w które – jak prawdziwy cynik i ignorant - nie angażował się uczuciowo, traktują je jak odskocznię od codziennego życia czy sposób na zaspokojenie fizycznych potrzeb (związek Z Adelą); nawet gdy był już zaręczony i twierdził, że z niecierpliwością czeka na powrót do narzeczonej - nie był wierny;

• Wykorzystał naiwność i prostotę poznanej podczas wakacyjnej przerwy Justyny. Nie miał skrupułów, by kontynuować romans, mimo iż widział, że była w nim zakochana i wiązała z nim przyszłość. Nie powiedział jej także o swoich zaręczynach z Elżbietą. Zamiast tego umawiał się na kolejne schadzki w hotelu, nie potrafiąc zakończyć romansu raz na zawsze;

• Choć już od najmłodszych lat postanowił, iż nie będzie taki, jak jego ojciec -skopiował jego błędy i powielił boleborzański schemat. Nie nauczył się nic z lat spędzonych w rodzinnym domu – zdradzał narzeczoną bez mrugnięcia oka, a potem – tak jak Walerian – oczekiwał wybaczenia i wyrozumiałości;
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 



  Dowiedz się więcej