Jesteś w:
Kamienie na szaniec
Bohaterem zbiorowym „Kamieni na szaniec” jest patriotyczna młodzież Warszawy, skupiona przede wszystkim w organizacjach harcerskich. Harcerze to dojrzewający młodzieńcy, którzy w 1939 roku zdali maturę w Liceum im. Stefana Batorego. Pochodzą z dobrych rodzin, wychowani zostali w patriotycznym duchu, który dodatkowo wzmocnił aktywny udział w młodzieżowej organizacji.
Jeszcze przed wojną Rudy, Alek i Zośka, jak i inni członkowie drużyny „Buki” (w rzeczywistości drużyna nosiła nazwę „Pomarańczarnia”) uczyli się solidarności, współpracy, odpowiedzialności. Dzięki zajęciom zdobywali nowe sprawności. Uczyli się opanowania, wytrwałości i cierpliwości. Dzięki wspólnym wędrówkom i ćwiczeniom potrafili działać wspólnie, biorąc odpowiedzialność za innych. Cechowało ich także koleżeństwo. Wszystkie te zalety miały się wkrótce przydać podczas wojny w czasie wykonywania nieraz bardzo odpowiedzialnych zadań. O patriotyzmie młodych świadczy fakt, że po wybuchu wojny wspólnie postanowili brać udział w akcjach dywersyjnych.
Chociaż bohaterowie „Kamieni na szaniec” byli zwykłymi młodymi ludźmi, historia postawiła ich w tragicznej sytuacji. Decydując się na walkę z okupantem musieli wykorzystać całą zdobytą wiedzę, a także kształcić się dalej. Zachowując etyczne zasady wyniesione z harcerstwa, potrafili zachować trzeźwość umysłu, opanowanie i odwagę. Podczas wojny dbali także o własne rodziny, podejmując drobne prace zarobkowe.
Dzięki wyznawanym przez harcerzy ideałom, ich postawie po wybuchu wojny i poświęceniu dla dobra ojczyzny stali się ikonami dla wielu kolejnych pokoleń młodych ludzi.
Charakterystyka harcerzy w „Kamieniach na szaniec”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimBohaterem zbiorowym „Kamieni na szaniec” jest patriotyczna młodzież Warszawy, skupiona przede wszystkim w organizacjach harcerskich. Harcerze to dojrzewający młodzieńcy, którzy w 1939 roku zdali maturę w Liceum im. Stefana Batorego. Pochodzą z dobrych rodzin, wychowani zostali w patriotycznym duchu, który dodatkowo wzmocnił aktywny udział w młodzieżowej organizacji.
Jeszcze przed wojną Rudy, Alek i Zośka, jak i inni członkowie drużyny „Buki” (w rzeczywistości drużyna nosiła nazwę „Pomarańczarnia”) uczyli się solidarności, współpracy, odpowiedzialności. Dzięki zajęciom zdobywali nowe sprawności. Uczyli się opanowania, wytrwałości i cierpliwości. Dzięki wspólnym wędrówkom i ćwiczeniom potrafili działać wspólnie, biorąc odpowiedzialność za innych. Cechowało ich także koleżeństwo. Wszystkie te zalety miały się wkrótce przydać podczas wojny w czasie wykonywania nieraz bardzo odpowiedzialnych zadań. O patriotyzmie młodych świadczy fakt, że po wybuchu wojny wspólnie postanowili brać udział w akcjach dywersyjnych.
Chociaż bohaterowie „Kamieni na szaniec” byli zwykłymi młodymi ludźmi, historia postawiła ich w tragicznej sytuacji. Decydując się na walkę z okupantem musieli wykorzystać całą zdobytą wiedzę, a także kształcić się dalej. Zachowując etyczne zasady wyniesione z harcerstwa, potrafili zachować trzeźwość umysłu, opanowanie i odwagę. Podczas wojny dbali także o własne rodziny, podejmując drobne prace zarobkowe.
Dzięki wyznawanym przez harcerzy ideałom, ich postawie po wybuchu wojny i poświęceniu dla dobra ojczyzny stali się ikonami dla wielu kolejnych pokoleń młodych ludzi.