Jesteś w: Kamienie na szaniec

Geneza „Kamieni na szaniec”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Aleksander Kamiński czynnie działał w ruchu oporu, dlatego jego powieść odwołuje się do osobistych doświadczeń i obserwacji autora. Między innymi był jednym z założycieli Szarych Szeregów oraz głównym komendantem organizacji „Wawer. Dzięki temu autor znał osobiście zaprezentowanych w książce bohaterów, czerpał od nich informacje, podziwiał zapał i bohaterstwo młodych ludzi.

Dwa główne źródła „Kamieni na szaniec” to relacja z akcji pod Arsenałem, o której przede wszystkim wiedział z ust jej dowódcy Stanisława Borowskiego, a także innych uczestników, pragnących odbić kolegę. To właśnie wstrząs po aresztowaniu i odbiciu Rudego oraz chęć upamiętnienia niezwykłej akcji legły u podstaw powieści. Drugim ważnym źródłem, które swoje odzwierciedlenie znalazło w utworze był dziennik Zośki. Tadeusz Zawadzki, wiedząc, że Kamiński pragnie uwiecznić w literaturze postaci młodych bohaterów, przekazał mu swoje zapiski.

Tekst powieści powstał już w 1943 roku, autor podyktował treść żonie. Pierwsze wydanie, które ukazało się pod symbolem „Polski walczącej”, czyli kotwicy, nie zawiera sceny śmierci Zośki, ponieważ wówczas ten jeszcze żył. Autor wydał je pod pseudonimem Juliusz Górecki. Kolejne wydanie ukazało się rok później. W wojennych wydaniach bohaterowie występują pod zmienionymi imionami – Rudy to Czarny, Zośka to Staśka, a Alek nosi imię Wojtek.



  Dowiedz się więcej