Jesteś w:
Nad Niemnem
Jadwiga Darzecka – siostra Benedykta Korczyńskiego. Wyszła za bogatego Darzeckiego, który wymuszał na jej bracie spłatę posagu.
Darzecki – Mąż Jadwigi siostry Benedykta. Żądał od Benedykta natychmiastowej spłaty posagu swej żony. Tłumaczył to wielkimi wydatkami na rozbudowę domu, dostatnie życie i wyposażenie córki w posag. Zaproponował sprzedaż lasu, w którym znajdowała się powstańcza mogiła.
Justyna Orzelska – jej ojciec stracił majątek i owdowiał, dlatego dziewczyna wychowywała się od czternastego roku życia u krewnych w Korczynie, była córką ciotecznej siostry Benedykta Korczyńskiego. Czuła się w majątku niepotrzebna, grywała nieraz jedynie na pianinie. Kontakt z zaściankiem uświadomił jej, że pracując może czuć się spełniona i szczęśliwa. Zakochała się w Janku Bohatyrowiczu i ofiarowała mu swą rękę.
Orzelski – skrzypek, ojciec Justyny, który stracił majątek i owdowiał. Nigdy się nie złościł, był dobroduszny. Miał dwie życiowe namiętności: muzykę i kobiety. Do płci żeńskiej czuł szczególną słabość. W Korczynie był obiektem kpin, np. Kirły.
Teofil Różyc – właściciel Wołowszczyzny, często podróżował za granicę, zwłaszcza do Francji, nie interesował się swoim gospodarstwem. Zażywał morfinę po wypadku, jaki zdarzył mu się podczas pojedynku. Interesował się Justyną, jednak spotkania z nią miały być jedynie sposobem na zabicie nudy. Chciał za nią wyjść, by pomogła mu skończyć z nałogiem.
Bolesław Kirło – mężczyzna o niezbyt miłej powierzchowności. Nie potrafił żyć bez rozrywek, dlatego często nie było go w domu. Nie potrafił ciężko pracować, a w jego domu gospodarowała żona.
Kirłowa – rzadko bywała w towarzystwie, bo w przeciwieństwie do męża pochłaniały ją prace gospodarskie. Niektórzy uważali nawet, że obcując stale z włościanami, staje się grubiańska i wyzbyta manier. Rządziła domem silną ręką biorąc na siebie wszelkie obowiązki. Za męża wyszła z miłości, mimo sprzeciwu rodziny.
Marynia, Rózia, Bronia, Staś, Boleś – dzieci Kirłów.
Zygmunt Korczyński – niespełniony artysta malarz, niegdyś romansował z Justyną Orzelską, jednak rodzina nie pozwoliła na ślub. Gdy przybywa do Korczyna z żoną Klotyldą, nadal zaleca się do panny Orzelskiej. Nad nadniemeńskie krajobrazy przedkłada widoki z zachodniej Europy. Według słów Benedykta wychowany został na: „francuskiego markiza, nie na polskiego obywatela, na panienkę, nie na mężczyznę”. Miał bardzo dobre wykształcenie, jednak wyrósł na egoistę. Nie potrafił odnaleźć się na wsi, tęskniąc za „wielkim światem”. Szybko znudził się swą młodą żoną Klotyldą i krzywdził ją.
Bohatyrowicze – wywodzili się ze szlachty i dokumentowali się takim pochodzeniem, ale w toku dziejowych zamieszek utracili swoje przywileje.
Jan Bohatyrowicz – przystojny młodzieniec, syn Jerzego, który poległ w powstaniu styczniowym, wychowywał go stryj Anzelm. Praca wydawała się dla niego przyjemnością, o czym świadczył fakt, że często śpiewał przy swych obowiązkach.
Anzelmem – stryj Jana Bohatyrowicza, po śmierci jego zastępował mu ojca. W młodości miał romans z Martą Korczyńską, jednak ta jak mówił bała się pracy i dlatego ich związek nie zakończył się małżeństwem. Po odmowie Anzelm stracił chęć do życia. Chorował na „hipokondrię”, a na którą nie było lekarstwa, bo była bardziej chorobą duszy niż ciała. Szanował ludzi z Korczyna – głównie Witolda i Justynę. Sprzyjał jej związkowi z Janem.
Antolka Jaśmontówna – przyrodnia siostra Jana Bohatrowicza, córka jego matki z drugiego małżeństwa. Mimo młodego wieku nie bała się pracy, chętnie pomagała w domu i w polu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
„Nad Niemnem” – charakterystyka bohaterów
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJadwiga Darzecka – siostra Benedykta Korczyńskiego. Wyszła za bogatego Darzeckiego, który wymuszał na jej bracie spłatę posagu.
Darzecki – Mąż Jadwigi siostry Benedykta. Żądał od Benedykta natychmiastowej spłaty posagu swej żony. Tłumaczył to wielkimi wydatkami na rozbudowę domu, dostatnie życie i wyposażenie córki w posag. Zaproponował sprzedaż lasu, w którym znajdowała się powstańcza mogiła.
Justyna Orzelska – jej ojciec stracił majątek i owdowiał, dlatego dziewczyna wychowywała się od czternastego roku życia u krewnych w Korczynie, była córką ciotecznej siostry Benedykta Korczyńskiego. Czuła się w majątku niepotrzebna, grywała nieraz jedynie na pianinie. Kontakt z zaściankiem uświadomił jej, że pracując może czuć się spełniona i szczęśliwa. Zakochała się w Janku Bohatyrowiczu i ofiarowała mu swą rękę.
Orzelski – skrzypek, ojciec Justyny, który stracił majątek i owdowiał. Nigdy się nie złościł, był dobroduszny. Miał dwie życiowe namiętności: muzykę i kobiety. Do płci żeńskiej czuł szczególną słabość. W Korczynie był obiektem kpin, np. Kirły.
Teofil Różyc – właściciel Wołowszczyzny, często podróżował za granicę, zwłaszcza do Francji, nie interesował się swoim gospodarstwem. Zażywał morfinę po wypadku, jaki zdarzył mu się podczas pojedynku. Interesował się Justyną, jednak spotkania z nią miały być jedynie sposobem na zabicie nudy. Chciał za nią wyjść, by pomogła mu skończyć z nałogiem.
Bolesław Kirło – mężczyzna o niezbyt miłej powierzchowności. Nie potrafił żyć bez rozrywek, dlatego często nie było go w domu. Nie potrafił ciężko pracować, a w jego domu gospodarowała żona.
Kirłowa – rzadko bywała w towarzystwie, bo w przeciwieństwie do męża pochłaniały ją prace gospodarskie. Niektórzy uważali nawet, że obcując stale z włościanami, staje się grubiańska i wyzbyta manier. Rządziła domem silną ręką biorąc na siebie wszelkie obowiązki. Za męża wyszła z miłości, mimo sprzeciwu rodziny.
Marynia, Rózia, Bronia, Staś, Boleś – dzieci Kirłów.
Zygmunt Korczyński – niespełniony artysta malarz, niegdyś romansował z Justyną Orzelską, jednak rodzina nie pozwoliła na ślub. Gdy przybywa do Korczyna z żoną Klotyldą, nadal zaleca się do panny Orzelskiej. Nad nadniemeńskie krajobrazy przedkłada widoki z zachodniej Europy. Według słów Benedykta wychowany został na: „francuskiego markiza, nie na polskiego obywatela, na panienkę, nie na mężczyznę”. Miał bardzo dobre wykształcenie, jednak wyrósł na egoistę. Nie potrafił odnaleźć się na wsi, tęskniąc za „wielkim światem”. Szybko znudził się swą młodą żoną Klotyldą i krzywdził ją.
Bohatyrowicze – wywodzili się ze szlachty i dokumentowali się takim pochodzeniem, ale w toku dziejowych zamieszek utracili swoje przywileje.
Jan Bohatyrowicz – przystojny młodzieniec, syn Jerzego, który poległ w powstaniu styczniowym, wychowywał go stryj Anzelm. Praca wydawała się dla niego przyjemnością, o czym świadczył fakt, że często śpiewał przy swych obowiązkach.
Anzelmem – stryj Jana Bohatyrowicza, po śmierci jego zastępował mu ojca. W młodości miał romans z Martą Korczyńską, jednak ta jak mówił bała się pracy i dlatego ich związek nie zakończył się małżeństwem. Po odmowie Anzelm stracił chęć do życia. Chorował na „hipokondrię”, a na którą nie było lekarstwa, bo była bardziej chorobą duszy niż ciała. Szanował ludzi z Korczyna – głównie Witolda i Justynę. Sprzyjał jej związkowi z Janem.
Antolka Jaśmontówna – przyrodnia siostra Jana Bohatrowicza, córka jego matki z drugiego małżeństwa. Mimo młodego wieku nie bała się pracy, chętnie pomagała w domu i w polu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -