Jesteś w:
Inny świat
Co ciekawe, naczelnik obozu Samsonow nie wysłał pościgu za zbiegiem. Wiedział, że Karinen albo wróci z powrotem do obozu, albo zamarznie w lesie archangielskim - innej możliwości nie było.
Bohater jest przykładem postaci podejmującej odważną, choć nieudaną próbę ucieczki.
Wsiewołod Prastuszko
Wesoły i przystojny bohater „Innego świata” pochodził z Mińska. Był „dzieckiem ulicy”, tułał się po różnych przytułkach. W wieku osiemnastu lat dostał się do leningradzkiego pułku piechoty morskiej i został marynarzem. Kolejnym etapem zawodowym w jego życiu była służba we flocie handlowej: przez trzy lata pływał po różnych krajach.
W 1935 roku, gdy przebywał w Marsylii, nawiązał romans z prostytutką, do której wykradał się ze statku nie wiedząc, że była francuską komunistką. Gdy pewnego dnia kobieta przysłała mu list do leningradzkiej jednostki, za tę znajomość otrzymał wyrok dziesięciu lat więzienia w obozie pracy przymusowej (na dodatek zaraził się od niej syfilisem).
Wsiewołod przykuwał uwagę ludzi. Pięknie śpiewał barytonem pieśni sowieckie, każdy go lubił. Całe ciało miał wytatuowane postaciami z cyrku, które „ożywały”, gdy rozebrał się do naga i napinał odpowiednio mięśnie: konie szły przez przeszkody, słonie stawały na tylnych łapach, lwy skakały przez obręcze, tancerki tańczyły itd.
Zelik Lejman
Ten Żyd z Warszawy we wrześniu 1939 roku uciekł z Polski przez linię demarkacyjną do „Ziemi Obiecanej”. Otrzymawszy paszport rosyjski, stał się lojalnym, oddanym, pokornym obywatelem sowieckim. Niestety, atmosfera Wielkiej Czystki spowodowała, że również jego aresztowano. Zelik trafił do obozu w Jercewie, gdzie wziął udział w przedstawieniu teatralnym.
Bohater z zawodu był fryzjerem, który mógł się pochwalić także niezwykłym talentem muzycznym - pięknie grał na skrzypcach. W obozie nie chciał mówić po polsku. Współwięźniowie go nienawidzili, bo ciągle wychwalał Stalina i Rewolucję Październikową, był zaciekłym donosicielem powtarzającym, że w obozie rozpoczyna nowe, lepsze życie.
Dimka
Gdy wybuchła rewolucja, Dimka był młodym popem w Wierchojańsku. Po paru latach przestał wierzyć w Boga, zrzucił sukienkę duchowną i został kancelistą.
W 1930 roku ożenił się i wyjechał na Południe Rosji, gdzie ciężko pracował jako zwykły robotnik. Aresztowany w 1936 roku za swoje dawne „popowstwo”, został skazany na więzienie w obozie pracy przymusowej. Jego żonę i dwoje dzieci zesłano do Środkowej Azji (od pięciu lat nic o nich nie wiedział).
W Jercewie pracował w brygadzie leśnej. W 1937 roku odrąbał sobie siekierą w „lesopowale” prawą stopę, aby iść do szpitala i tym samym dać dowód wiary w człowieka, w siebie, i w swoją wolę. Gdy po trzech miesiącach opuścił lecznicę w Niandome, zaczął nosić drewnianą protezę nogi, a jego przystrzyżona w klin broda stawała się coraz bardziej siwa.
Dimka został „dniewalnym” (dyżurnym) w baraku dzielonym z innymi współwięźniami. Szorował podłogę, palił w piecu, robił dla współmieszkańców wrzątek do picia i „chwoję” – ciemnozielony odwar z igieł sosnowych, który pomagał w awitaminozie.
Bohater miał mocny charakter - nie wzruszały nawet nocne jęki i krzyki współwięźniów, od lat nie uronił żadnej łzy, a ból dawno się w nim wypalił - lecz jednocześnie był dobry, uczynny i uczciwy. Pod koniec życia trafił do „trupiarni” - jak prawie wszyscy.
Inżynier leśnik M.
Ten bohater był wysokim, szczupłym Polakiem. Miał arystokratyczny wygląd: pociągłą twarz, niesamowicie długie ręce i nogi, co szło w parze z jego usposobieniem. Leśnik był taktownym, dobrym i szczerym człowiekiem.
Przed wojną pracował w ministerstwie rolnictwa, gdzie obejmował wysokie urzędnicze stanowisko. Gdy 17 września 1939 roku Rosjanie wkroczyli do Polski, trzy dni później został aresztowany. Inżynier otrzymał wyrok śmierci, potem zamieniony na dziesięć lat więzienia w obozach pracy przymusowej. Najpierw siedział w więzieniu w Baranowiczach, potem „etapem” został przeniesiony do jercewskiego obozu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -
Bohaterowie „Innego świata”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimCo ciekawe, naczelnik obozu Samsonow nie wysłał pościgu za zbiegiem. Wiedział, że Karinen albo wróci z powrotem do obozu, albo zamarznie w lesie archangielskim - innej możliwości nie było.
Bohater jest przykładem postaci podejmującej odważną, choć nieudaną próbę ucieczki.
Wsiewołod Prastuszko
Wesoły i przystojny bohater „Innego świata” pochodził z Mińska. Był „dzieckiem ulicy”, tułał się po różnych przytułkach. W wieku osiemnastu lat dostał się do leningradzkiego pułku piechoty morskiej i został marynarzem. Kolejnym etapem zawodowym w jego życiu była służba we flocie handlowej: przez trzy lata pływał po różnych krajach.
W 1935 roku, gdy przebywał w Marsylii, nawiązał romans z prostytutką, do której wykradał się ze statku nie wiedząc, że była francuską komunistką. Gdy pewnego dnia kobieta przysłała mu list do leningradzkiej jednostki, za tę znajomość otrzymał wyrok dziesięciu lat więzienia w obozie pracy przymusowej (na dodatek zaraził się od niej syfilisem).
Wsiewołod przykuwał uwagę ludzi. Pięknie śpiewał barytonem pieśni sowieckie, każdy go lubił. Całe ciało miał wytatuowane postaciami z cyrku, które „ożywały”, gdy rozebrał się do naga i napinał odpowiednio mięśnie: konie szły przez przeszkody, słonie stawały na tylnych łapach, lwy skakały przez obręcze, tancerki tańczyły itd.
Zelik Lejman
Ten Żyd z Warszawy we wrześniu 1939 roku uciekł z Polski przez linię demarkacyjną do „Ziemi Obiecanej”. Otrzymawszy paszport rosyjski, stał się lojalnym, oddanym, pokornym obywatelem sowieckim. Niestety, atmosfera Wielkiej Czystki spowodowała, że również jego aresztowano. Zelik trafił do obozu w Jercewie, gdzie wziął udział w przedstawieniu teatralnym.
Bohater z zawodu był fryzjerem, który mógł się pochwalić także niezwykłym talentem muzycznym - pięknie grał na skrzypcach. W obozie nie chciał mówić po polsku. Współwięźniowie go nienawidzili, bo ciągle wychwalał Stalina i Rewolucję Październikową, był zaciekłym donosicielem powtarzającym, że w obozie rozpoczyna nowe, lepsze życie.
Dimka
Gdy wybuchła rewolucja, Dimka był młodym popem w Wierchojańsku. Po paru latach przestał wierzyć w Boga, zrzucił sukienkę duchowną i został kancelistą.
W 1930 roku ożenił się i wyjechał na Południe Rosji, gdzie ciężko pracował jako zwykły robotnik. Aresztowany w 1936 roku za swoje dawne „popowstwo”, został skazany na więzienie w obozie pracy przymusowej. Jego żonę i dwoje dzieci zesłano do Środkowej Azji (od pięciu lat nic o nich nie wiedział).
W Jercewie pracował w brygadzie leśnej. W 1937 roku odrąbał sobie siekierą w „lesopowale” prawą stopę, aby iść do szpitala i tym samym dać dowód wiary w człowieka, w siebie, i w swoją wolę. Gdy po trzech miesiącach opuścił lecznicę w Niandome, zaczął nosić drewnianą protezę nogi, a jego przystrzyżona w klin broda stawała się coraz bardziej siwa.
Dimka został „dniewalnym” (dyżurnym) w baraku dzielonym z innymi współwięźniami. Szorował podłogę, palił w piecu, robił dla współmieszkańców wrzątek do picia i „chwoję” – ciemnozielony odwar z igieł sosnowych, który pomagał w awitaminozie.
Bohater miał mocny charakter - nie wzruszały nawet nocne jęki i krzyki współwięźniów, od lat nie uronił żadnej łzy, a ból dawno się w nim wypalił - lecz jednocześnie był dobry, uczynny i uczciwy. Pod koniec życia trafił do „trupiarni” - jak prawie wszyscy.
Inżynier leśnik M.
Ten bohater był wysokim, szczupłym Polakiem. Miał arystokratyczny wygląd: pociągłą twarz, niesamowicie długie ręce i nogi, co szło w parze z jego usposobieniem. Leśnik był taktownym, dobrym i szczerym człowiekiem.
Przed wojną pracował w ministerstwie rolnictwa, gdzie obejmował wysokie urzędnicze stanowisko. Gdy 17 września 1939 roku Rosjanie wkroczyli do Polski, trzy dni później został aresztowany. Inżynier otrzymał wyrok śmierci, potem zamieniony na dziesięć lat więzienia w obozach pracy przymusowej. Najpierw siedział w więzieniu w Baranowiczach, potem „etapem” został przeniesiony do jercewskiego obozu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -