Jesteś w:
Inny świat
Praca
Rozdział ten jest złożony z trzech części. W pierwszej z nich, zatytułowanej „Dzień po dniu” narrator przybliża ze szczegółami rozkład dnia i bieg życia obozowego, począwszy od codziennego porannego wstawania, kolejki pod barakiem kuchennym na odebranie racji żywnościowej (odpowiednio do wydajności pracy),, poprzez wymarsz do pracy, a skończywszy na opisie trudu wielogodzinnego i morderczego wyrębu lasu.
Z kolei w drugiej części – „Ochłap” – czytelnik dowiaduje się o małomównym więźniu politycznym Gorcewie, który był enkawudzistą w Charkowie - posłał tysiące ludzi do więzienia, na przesłuchaniach znęcał się w bestialski sposób nad swoimi ofiarami, a wśród „lesorubów” (praca od świtu do zmierzchu przy wyrębie lasu) pokazał się ze strony zagorzałego komunisty – za co został „wykończony”.
Ostatnia część, niosąca tytuł „Zabójca Stalina”, narrator relacjonuje zapadającą w pamięć historię ze¬słańca cierpiącego na tzw. „kurzą ślepotę”, spowodowaną brakiem tłuszczów w pożywieniu i objawiającą się utratą zdolności widzenia po zapadnięciu zmroku. Bohater, oskarżony o próbę zamachu na Stalina (kiedyś po pijanemu, wskutek niefortunnego zakładu – zaczął strzelać w oko przywódcy na portrecie), mimo iż starał się ukryć chorobą, w końcu został zdekonspirowany i oddelegowany z brygady tragarzy do „lesorubów”, co oznaczało powolną śmierć, a w jego wypadku – obłęd objawiający się chorobą głodową i żebraniem pod barakiem kuchennym o zlewki zupy.
Drei Kameraden
W tym rozdziale autor opowiada o trzech niemieckich komunistach, którzy, zniechęceni postępowaniem i ideami Hitlera - ucie¬kli z ojczyzny do Związku Sowieckiego z nadzieją na odnalezienie swojego miejsca na ziemi. Tak się jednak nie stało – na fali Wielkiej Czystki zostali oskarżeni o działalność agenturalną i skazani na pobyt w obozie pracy w Jercewie, gdzie poznali Grudzińskiego.
Pod koniec części narrator wspomina, jak dowiedział się pod koniec lat 40., że zimą 1940 roku kilku niemieckich komunistów była widziana na moście na Bugu – ponoć wracali do ojczyzny po traumie przeżyć obozowych.
Ręka w ogniu
W tym rozdziale Herling-Grudziński opowiada historię Michaiła Aleksiejewicza Kostylewa, z którym zaprzyjaźnił się w Jercewie.
Kostylew przybył z obozu w Mostowicy. Zamieszkał w baraku autora, podobnie jak on został przydzielony do brygady tragarzy. Chcąc zaprotestować przeciwko niewolniczej pracy w obozie dla oprawców i ocalić swoje człowieczeństwo – regularnie opalał sobie rękę w ogniu tak, żeby rana się nie zabliźniła.
Gdy wciągnięto go na listę „etapu” do obozu na Kołymę - w praktyce oznaczało to śmierć - narrator poszedł do naczelnika i zadeklarował, że w zamian przyjaciela pojedzie on. Ten jednak się nie zgodził, udaremniając tym samym realizację jedynego marzenia Kostylewa – ujrzenia matki przed śmiercią.
Bohater oblał się w dzień wyjazdu wrzątkiem w łaźni. Umarł w strasznych męczarniach.
Dom Swidanij
„Dom Swidanij” to obozowy dom widzeń, do którego przyjeżdżali krewni, by spotkać się ze skazanym odbywającym karę – opis tego budynku, przybliżenie procedury zdobycia pozwolenia oraz zrelacjonowaniu kilku wizyt stanową treść rozdziału szóstego.
Zmartwychwstanie
Przedostatni rozdział powieści dotyczy wspomnień jej autora z dni, które spędził w obozowym lazarecie - baraku niedaleko budynku kobiecego.
Grudziński odgrzebuje w pamięci wygląd i smak podawanych tak potraw – były bardziej pożywne niż te serwowane w obozie, wylicza sposoby na przedłużenie pobytu w szpitalu, powtarzane cały czas przez „symulantów” (na przykład samookaleczenia) oraz opisuje tragiczny romans „wolnego” lekarza Jegorowa i pielęgniarki, odbywającej w Jercewie wieloletni wyrok – Jewgienii Fiodorowny.
Wychodnoj dień
Ostatni rozdział pierwszej części „Innego świata” dotyczy dnia wolnego od pracy, przypadającego w Jercewie średnio co 3-4 tygodnie (choć był przewidziany co dziesięć dni) w nagrodę za wykonanie planu produkcyjnego.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -
Inny świat - streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPraca
Rozdział ten jest złożony z trzech części. W pierwszej z nich, zatytułowanej „Dzień po dniu” narrator przybliża ze szczegółami rozkład dnia i bieg życia obozowego, począwszy od codziennego porannego wstawania, kolejki pod barakiem kuchennym na odebranie racji żywnościowej (odpowiednio do wydajności pracy),, poprzez wymarsz do pracy, a skończywszy na opisie trudu wielogodzinnego i morderczego wyrębu lasu.
Z kolei w drugiej części – „Ochłap” – czytelnik dowiaduje się o małomównym więźniu politycznym Gorcewie, który był enkawudzistą w Charkowie - posłał tysiące ludzi do więzienia, na przesłuchaniach znęcał się w bestialski sposób nad swoimi ofiarami, a wśród „lesorubów” (praca od świtu do zmierzchu przy wyrębie lasu) pokazał się ze strony zagorzałego komunisty – za co został „wykończony”.
Ostatnia część, niosąca tytuł „Zabójca Stalina”, narrator relacjonuje zapadającą w pamięć historię ze¬słańca cierpiącego na tzw. „kurzą ślepotę”, spowodowaną brakiem tłuszczów w pożywieniu i objawiającą się utratą zdolności widzenia po zapadnięciu zmroku. Bohater, oskarżony o próbę zamachu na Stalina (kiedyś po pijanemu, wskutek niefortunnego zakładu – zaczął strzelać w oko przywódcy na portrecie), mimo iż starał się ukryć chorobą, w końcu został zdekonspirowany i oddelegowany z brygady tragarzy do „lesorubów”, co oznaczało powolną śmierć, a w jego wypadku – obłęd objawiający się chorobą głodową i żebraniem pod barakiem kuchennym o zlewki zupy.
Drei Kameraden
W tym rozdziale autor opowiada o trzech niemieckich komunistach, którzy, zniechęceni postępowaniem i ideami Hitlera - ucie¬kli z ojczyzny do Związku Sowieckiego z nadzieją na odnalezienie swojego miejsca na ziemi. Tak się jednak nie stało – na fali Wielkiej Czystki zostali oskarżeni o działalność agenturalną i skazani na pobyt w obozie pracy w Jercewie, gdzie poznali Grudzińskiego.
Pod koniec części narrator wspomina, jak dowiedział się pod koniec lat 40., że zimą 1940 roku kilku niemieckich komunistów była widziana na moście na Bugu – ponoć wracali do ojczyzny po traumie przeżyć obozowych.
Ręka w ogniu
W tym rozdziale Herling-Grudziński opowiada historię Michaiła Aleksiejewicza Kostylewa, z którym zaprzyjaźnił się w Jercewie.
Kostylew przybył z obozu w Mostowicy. Zamieszkał w baraku autora, podobnie jak on został przydzielony do brygady tragarzy. Chcąc zaprotestować przeciwko niewolniczej pracy w obozie dla oprawców i ocalić swoje człowieczeństwo – regularnie opalał sobie rękę w ogniu tak, żeby rana się nie zabliźniła.
Gdy wciągnięto go na listę „etapu” do obozu na Kołymę - w praktyce oznaczało to śmierć - narrator poszedł do naczelnika i zadeklarował, że w zamian przyjaciela pojedzie on. Ten jednak się nie zgodził, udaremniając tym samym realizację jedynego marzenia Kostylewa – ujrzenia matki przed śmiercią.
Bohater oblał się w dzień wyjazdu wrzątkiem w łaźni. Umarł w strasznych męczarniach.
Dom Swidanij
„Dom Swidanij” to obozowy dom widzeń, do którego przyjeżdżali krewni, by spotkać się ze skazanym odbywającym karę – opis tego budynku, przybliżenie procedury zdobycia pozwolenia oraz zrelacjonowaniu kilku wizyt stanową treść rozdziału szóstego.
Zmartwychwstanie
Przedostatni rozdział powieści dotyczy wspomnień jej autora z dni, które spędził w obozowym lazarecie - baraku niedaleko budynku kobiecego.
Grudziński odgrzebuje w pamięci wygląd i smak podawanych tak potraw – były bardziej pożywne niż te serwowane w obozie, wylicza sposoby na przedłużenie pobytu w szpitalu, powtarzane cały czas przez „symulantów” (na przykład samookaleczenia) oraz opisuje tragiczny romans „wolnego” lekarza Jegorowa i pielęgniarki, odbywającej w Jercewie wieloletni wyrok – Jewgienii Fiodorowny.
Wychodnoj dień
Ostatni rozdział pierwszej części „Innego świata” dotyczy dnia wolnego od pracy, przypadającego w Jercewie średnio co 3-4 tygodnie (choć był przewidziany co dziesięć dni) w nagrodę za wykonanie planu produkcyjnego.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -