Jesteś w: Przedwiośnie

Problematyka „Przedwiośnia”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim



Z „Życiorysu” dowiadujemy się, że Cezary od najmłodszych lat był bardzo grzecznym i ułożonym chłopcem. Nie sprawiał swoim rodzicom żadnych problemów wychowawczych, był też świetnym uczniem. Wszystko zmieniło się w momencie, kiedy z horyzontu zniknął ojciec. Cezary miał wówczas czternaście lat, czyli był to jego naturalny okres buntu.

Baryka poczuł nagły przypływ wolności. Zupełnie stracił zainteresowanie nauką, koncentrując się na rozrabianiu i spędzaniu każdej wolnej chwili na ulicy z kolegami. W tym czasie bohater całkowicie zmienił swój stosunek do matki, którą zaczął traktować jak powietrze. Kobieta nie była dla niego żadnym autorytetem. Cezary wszedł w środowisko chuliganów, z którymi wcześniej miał zakaz jakiegokolwiek kontaktu. Młodzieniec zatraca się w swobodzie tak daleko, że atakuje nawet dyrektora szkoły. Co gorsza, okres buntu Cezarego zbiegł się nie tylko nieobecnością ojca, ale również z poruszeniem rewolucyjnym, które zawładnęło Baku. Przez to Baryka odczuwał przyzwolenie na dopuszczanie się najgorszych występków.

Trzy lata trwało zatracenie Cezarego. Tyle czasu zajęło mu spostrzeżenie, że jego matka z nerwów, biedy i ciężkiej pracy postarzała się o dwadzieścia lat. Częściowe wydoroślenie spowodowało, że chłopak pragnął wynagrodzić matce trudy, jakie jej przysporzył. Życie brutalnie zweryfikowało jego fascynację rewolucją, gdy jej skutki boleśnie odbiły się na nim, a zwłaszcza pani Jadwidze.

Kolejnym ważnym wydarzeniem, które ukształtowało charakter Cezarego było spotkanie z ojcem i podróż do Polski, podczas której Sewerynowi udało się rozpalić w nim miłość do ojczyzny. Momentem jeszcze ważniejszym, który po raz kolejny uświadomił młodemu bohaterowi brutalność życia było zetknięcie się z rzeczywistym obrazem Polski. Na szczęście opłakany stan ojczyzny jego rodziców, a teraz także i jego, nie zagasił w nim ducha patriotyzmu. Etapem życiowym, który miał duże znaczenie na rozwój świadomości Cezarego był udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie zasłużył się jako wzorowy żołnierz.

Trudne losy życiowe i okoliczności historyczne nie pozwoliły Baryce cieszyć się przyjemnościami typowymi dla dorastającego młodzieńca. Z nawiązką odbił sobie to bohater w Nawłoci, gdzie wprowadził w ruch prawdziwą intrygę miłosną. Rozkochał w sobie trzy kobiety, sam ulokował uczucia w jednej, następną zwodził, a trzecią ignorował. Co więcej był to także okres w jego życiu, w którym zamiast na sprawie polskiej mógł skupić się wyłącznie na zaspokajaniu własnych potrzeb i czerpaniu przyjemności.

Zawód miłosny ponownie nakazuje mu jednak większe zaangażowanie w sprawy najwyższej wagi. Rozdarty pomiędzy komunistami a narodowcami dwudziestoczterolatek o życiorysie bogatszym o niejednego starca, rzuca wszystko na jedną szalę i szarżuje Belweder.

Dojrzewanie Cezarego było procesem długim i okupionym cierpieniem. Bohater pochował dwójkę rodziców i sam, bez żadnej rodziny, zamieszkał w Polsce, którą znał wyłącznie z opowiadań i przekłamanych mitów. Baryka nie potrafił znaleźć dla siebie właściwego miejsca, ponieważ był człowiekiem bezkompromisowym. Ta cecha charakteru, dominująca u Cezarego, powoduje, że czytelnik nie może powiedzieć, że był on człowiekiem dojrzałym.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej