Jesteś w: Przedwiośnie

Antoni Lulek – charakterystyka

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Antoni Lulek był warszawskim prawnikiem, znajomym Cezarego, którego rolą w powieści jest stanowienie kontrapunktu ideologicznego wobec Szymona Gajowca. Student prawa został przedstawiony w powieści w sposób niemalże prześmiewczy: „Lulek był chorowity, słaby, nikły blondyn”. Pod względem wizualnym stanowił zaprzeczenie krzepkiego i silnego robotnika, który stanowił komunistyczny wzorzec obywatela.

Lulek stracił zdrowie w więzieniach carskich i niemieckich. Właśnie tam nauczył się za to kilku języków obcych. W powieści jest głównym przedstawicielem ideologii Marksa i Engelsa. Bohater szczerze nienawidzi polskiego państwa życząc mu jak najszybszego upadku i wcielenia ziem w Związek Radziecki. Był komunistą-radykałem, wyznawcą rewolucji oraz przeciwnikiem mieszania ideologii (nienawidził polskich socjalistów, ponieważ łączyli oni myśl komunistyczną z myślą narodową).

Podczas konfrontacji z Cezarym na wiecu wykazał się bezczelnością i chamstwem. Baryka zdał sobie wówczas sprawę: „Czuł, że Lulek nie dlatego tak mówi, iż jest bardzo mądry i strasznie oczytany w Marksie, lecz raczej dlatego, iż jest w pewnej mierze ograniczony, a nawet tępy”. Mimo tej kłótni widzimy go w ostatniej scenie powieści, gdy razem z Cezarym przewodzi manifestacji robotniczej.



  Dowiedz się więcej