Jesteś w:
Opowiadania Borowskiego
Główny bohater opowiadań Tadeusza Borowskiego jest zarazem ich narratorem. W niektórych opowiadaniach pada jego imię – Tadeusz. Ponieważ wszystkie opowiadania pisane są w ten sam sposób, można założyć, że nawet jeśli imię to nie pada, mamy do czynienia z tym samym głównym bohaterem. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Zgodność czasu i miejsca akcji z życiorysem pisarza od razu nasuwa wniosek, że są to opowiadania autobiograficzne a głównym bohaterem jest sam autor. Jednak badacz twórczości Borowskiego, Tadeusz Drewnowski twierdzi, że postać Tadeusza jest do pewnego stopnia kreacją literacką.
Trudno bowiem pogodzić się z faktem, że świadectwo zbrodni ludobójstwa zostało utrwalone przez człowieka, którego osobowość uległa daleko posuniętej deformacji.
Bohater opowiadań Borowskiego opisujący życie w okupowanej Warszawie a później koszmarną rzeczywistość obozów koncentracyjnych, wydaje się pozbawiony uczuć. Jeśli nawet momentami pojawiają się sygnały jakiś reakcji emocjonalnych, są one natychmiast tłumione. Tadeusz ogranicza się do zdawania relacji z tego, co dzieje się w rzeczywistości, w której przyszło mu żyć.
Obserwując funkcjonowanie dobrze zorganizowanej machiny śmierci, jaką jest obóz koncentracyjny Oświęcim-Brzezinka / Auschwitz-Birkenau / sam stara się przetrwać. Jest to wyłącznie przetrwanie biologiczne. Polega ono na unikaniu niebezpieczeństwa, polowaniu na żywność i utrzymaniu możliwie dobrej kondycji fizycznej.
Jego osobowość poety, literata, humanisty zostaje w warunkach obozowych stłamszona, zepchnięta na margines i poddana weryfikacji przez otaczający go świat realny. Niegdyś pielęgnowane wartości nie przystają do tego, w czym przyszło mu egzystować. Tadeusz poszukuje racjonalnego wytłumaczenia tego stanu rzeczy ale swoją uwagę musi skupić przede wszystkim na zachowaniu własnego życia.
Jego odpowiedzią na otaczający go koszmar jest zdawanie relacji - bez oceny moralnej ludzi, którzy biorą w tym udział.
Bohater – narrator w opowiadaniach Borowskiego
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimGłówny bohater opowiadań Tadeusza Borowskiego jest zarazem ich narratorem. W niektórych opowiadaniach pada jego imię – Tadeusz. Ponieważ wszystkie opowiadania pisane są w ten sam sposób, można założyć, że nawet jeśli imię to nie pada, mamy do czynienia z tym samym głównym bohaterem. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Zgodność czasu i miejsca akcji z życiorysem pisarza od razu nasuwa wniosek, że są to opowiadania autobiograficzne a głównym bohaterem jest sam autor. Jednak badacz twórczości Borowskiego, Tadeusz Drewnowski twierdzi, że postać Tadeusza jest do pewnego stopnia kreacją literacką.
Trudno bowiem pogodzić się z faktem, że świadectwo zbrodni ludobójstwa zostało utrwalone przez człowieka, którego osobowość uległa daleko posuniętej deformacji.
Bohater opowiadań Borowskiego opisujący życie w okupowanej Warszawie a później koszmarną rzeczywistość obozów koncentracyjnych, wydaje się pozbawiony uczuć. Jeśli nawet momentami pojawiają się sygnały jakiś reakcji emocjonalnych, są one natychmiast tłumione. Tadeusz ogranicza się do zdawania relacji z tego, co dzieje się w rzeczywistości, w której przyszło mu żyć.
Obserwując funkcjonowanie dobrze zorganizowanej machiny śmierci, jaką jest obóz koncentracyjny Oświęcim-Brzezinka / Auschwitz-Birkenau / sam stara się przetrwać. Jest to wyłącznie przetrwanie biologiczne. Polega ono na unikaniu niebezpieczeństwa, polowaniu na żywność i utrzymaniu możliwie dobrej kondycji fizycznej.
Jego osobowość poety, literata, humanisty zostaje w warunkach obozowych stłamszona, zepchnięta na margines i poddana weryfikacji przez otaczający go świat realny. Niegdyś pielęgnowane wartości nie przystają do tego, w czym przyszło mu egzystować. Tadeusz poszukuje racjonalnego wytłumaczenia tego stanu rzeczy ale swoją uwagę musi skupić przede wszystkim na zachowaniu własnego życia.
Jego odpowiedzią na otaczający go koszmar jest zdawanie relacji - bez oceny moralnej ludzi, którzy biorą w tym udział.