Jesteś w:
Opowiadania Borowskiego
Tadek – główny bohater opowiadań. Jest młodym człowiekiem, studentem podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego, poetą, więźniem obozu koncentracyjnego Oświęcim – Brzezinka, później więźniem Dachau. Tadek jest narratorem wszystkich opowiadań.
Maria – pojawia się w dwóch opowiadaniach, „Pożegnanie z Marią” i „U nas, w Auschwitzu...”
Jest to narzeczona Tadka. Razem produkują bimber i dyskutują o literaturze. Zostaje schwytana w łapance. Trafia do Oświęcimia. W obozie Tadek pisuje do niej listy.
Młoda Żydówka – pieśniarka, która uciekła z getta.
Doktorowa – stara Żydówka, której więzi rodzinne nakazują powrót do getta.
Inżynier – właściciel firmy budowlanej. Przez parę miesięcy finansuje studia Tadka.
Kierownik – pracownik firmy budowlanej zwany przez doktorową Jasiem
Apoloniusz – maluje obrazy, projektuje okładkę do jego tomiku wierszy.
Są to bohaterowie opowiadania „Pożegnanie z Marią”.
W opowiadaniach obozowych Tadek nie ma przyjaciół. Są jednak osoby, z którymi rozmawia, razem pracuje lub prowadzi handel wymienny.
„U nas, w Auschwitzu”: Stasiek i Witek – koledzy z kursu sanitarnego; Kurt – kryminalista, który nosi listy do Marii; Adolf – kierownik kursów sanitarnych; Hiszpan – pokazowy pan młody.
„Ludzie, którzy szli”: Mirka – Słowaczka, jedna z blokowych; Żyd – zakochany w Mirce.
„Proszę państwa do gazu” - Henri pracuje razem z Tadkiem na rampie. Jest bardzo odporny na
drastyczne sytuacje; Marsylczyk – też pracuje na rampie. Robi to chętnie. Jest przy tym komunistą.
„Dzień na Harmenzach”: Haneczka – pracuje na folwarku, wszystkich dokarmia, sympatyzuje z kapo Iwanem; Żyd Beker – wiecznie głodny, ukarał śmiercią swojego syna za kradzież żywności; kapo Iwan – kradnie, bije Bekera za zjedzenie nieswojego posiłku ale przyznaje się do kradzieży gęsi i tym sposobem ratuje starego Greka.
„Bitwa pod Grunwaldem” - Stefan – fleger z Birkenau; Kolka – podchorąży, który czyta o Katyniu;
Redaktor – znajomy Tadka; Nina – Żydówka przyjeżdża wraz z transportem z getta. Zastrzelona przez amerykańskiego oficera; Profesor – sąsiad, znajomy Niny, duże wrażenie robi na nim palenie kukieł esesmanów.
Chociaż Borowski pisał swoje opowiadania na podstawie własnych doświadczeń, unikał jednak posługiwania się nazwiskami niemieckich funkcjonariuszy obozowych. W jego opowiadaniach Niemiec pełni określoną funkcję.
W opowiadani „Pożegnanie z Marią” widzimy, jak przyjeżdża ciężarówką do firmy budowlanej Niemiec, żeby sprzedać worki cementu. Jest to nielegalny interes, który załatwia z Polakami. Taki Niemiec nie jest groźny. Jednak ten sam Niemiec postawiony w innej sytuacji może okazać się niebezpieczny.
W obozie koncentracyjnym wszyscy funkcjonariusze są groźni. Ich prawa wobec więźniów są właściwie nieograniczone. Więźniowie, którzy nie chcą się narazić, muszą znać odruchy i nawyki swoich strażników. Strażnicy atakują tylko wówczas, gdy stwarza im się pretekst. Niekiedy sami ten pretekst prowokują. Zawsze jest ryzyko, że funkcjonariusz może zabić lub wyselekcjonować więźnia „do komina”.
Podczas nadzorowanej pracy dochodzi niekiedy do rozmów między niemieckimi funkcjonariuszami i więźniami, którzy znają język niemiecki. Widać w tych rozmowach całkowite podporządkowanie więźnia strażnikowi. Czasami niemiecki funkcjonariusz próbuje z więźniem handlować, ale i tak wiadomo, że ma prawo więźniowi odebrać przedmiot, który interesuje go.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Opowiadania Borowskiego - bohaterowie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimCharakterystyka bohaterów opowiadań T. Borowskiego
Tadek – główny bohater opowiadań. Jest młodym człowiekiem, studentem podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego, poetą, więźniem obozu koncentracyjnego Oświęcim – Brzezinka, później więźniem Dachau. Tadek jest narratorem wszystkich opowiadań.
Maria – pojawia się w dwóch opowiadaniach, „Pożegnanie z Marią” i „U nas, w Auschwitzu...”
Jest to narzeczona Tadka. Razem produkują bimber i dyskutują o literaturze. Zostaje schwytana w łapance. Trafia do Oświęcimia. W obozie Tadek pisuje do niej listy.
Młoda Żydówka – pieśniarka, która uciekła z getta.
Doktorowa – stara Żydówka, której więzi rodzinne nakazują powrót do getta.
Inżynier – właściciel firmy budowlanej. Przez parę miesięcy finansuje studia Tadka.
Kierownik – pracownik firmy budowlanej zwany przez doktorową Jasiem
Apoloniusz – maluje obrazy, projektuje okładkę do jego tomiku wierszy.
Są to bohaterowie opowiadania „Pożegnanie z Marią”.
Współwięźniowie
W opowiadaniach obozowych Tadek nie ma przyjaciół. Są jednak osoby, z którymi rozmawia, razem pracuje lub prowadzi handel wymienny.
„U nas, w Auschwitzu”: Stasiek i Witek – koledzy z kursu sanitarnego; Kurt – kryminalista, który nosi listy do Marii; Adolf – kierownik kursów sanitarnych; Hiszpan – pokazowy pan młody.
„Ludzie, którzy szli”: Mirka – Słowaczka, jedna z blokowych; Żyd – zakochany w Mirce.
„Proszę państwa do gazu” - Henri pracuje razem z Tadkiem na rampie. Jest bardzo odporny na
drastyczne sytuacje; Marsylczyk – też pracuje na rampie. Robi to chętnie. Jest przy tym komunistą.
„Dzień na Harmenzach”: Haneczka – pracuje na folwarku, wszystkich dokarmia, sympatyzuje z kapo Iwanem; Żyd Beker – wiecznie głodny, ukarał śmiercią swojego syna za kradzież żywności; kapo Iwan – kradnie, bije Bekera za zjedzenie nieswojego posiłku ale przyznaje się do kradzieży gęsi i tym sposobem ratuje starego Greka.
„Bitwa pod Grunwaldem” - Stefan – fleger z Birkenau; Kolka – podchorąży, który czyta o Katyniu;
Redaktor – znajomy Tadka; Nina – Żydówka przyjeżdża wraz z transportem z getta. Zastrzelona przez amerykańskiego oficera; Profesor – sąsiad, znajomy Niny, duże wrażenie robi na nim palenie kukieł esesmanów.
Postacie Niemców w opowiadaniach Borowskiego
Chociaż Borowski pisał swoje opowiadania na podstawie własnych doświadczeń, unikał jednak posługiwania się nazwiskami niemieckich funkcjonariuszy obozowych. W jego opowiadaniach Niemiec pełni określoną funkcję.
W opowiadani „Pożegnanie z Marią” widzimy, jak przyjeżdża ciężarówką do firmy budowlanej Niemiec, żeby sprzedać worki cementu. Jest to nielegalny interes, który załatwia z Polakami. Taki Niemiec nie jest groźny. Jednak ten sam Niemiec postawiony w innej sytuacji może okazać się niebezpieczny.
W obozie koncentracyjnym wszyscy funkcjonariusze są groźni. Ich prawa wobec więźniów są właściwie nieograniczone. Więźniowie, którzy nie chcą się narazić, muszą znać odruchy i nawyki swoich strażników. Strażnicy atakują tylko wówczas, gdy stwarza im się pretekst. Niekiedy sami ten pretekst prowokują. Zawsze jest ryzyko, że funkcjonariusz może zabić lub wyselekcjonować więźnia „do komina”.
Podczas nadzorowanej pracy dochodzi niekiedy do rozmów między niemieckimi funkcjonariuszami i więźniami, którzy znają język niemiecki. Widać w tych rozmowach całkowite podporządkowanie więźnia strażnikowi. Czasami niemiecki funkcjonariusz próbuje z więźniem handlować, ale i tak wiadomo, że ma prawo więźniowi odebrać przedmiot, który interesuje go.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -