Jesteś w:
Granica
Przemiana wewnętrzna Zenona polegała na tym, że zmieniły się jego poglądy i postrzeganie wielu spraw. Z idealisty pragnącego jedynie „żyć uczciwie” zamienił się w człowieka kłamliwego, noszącego maskę kogoś błyskotliwego i towarzyskiego, a tak naprawdę zepsutego do szpiku kości i słabego.
Motyw konfliktu wewnętrznego jest jednym z motywów pobocznych powieści psychologicznej Zofii Nałkowskiej „Granica”. Widać go w odniesieniu do głównych bohaterów.
Cierpi z jego powodu Zenon Ziembiewicz, którego cechuje nieustanna ucieczka przed odpowiedzialnością, przyznaniem się do winy i zdeklarowaniem, czy jest mężem Elżbiety, czy opiekunem dawnej kochanki Justyny. Wszystko to sprawiło, że był rozdarty wewnętrznie i prowadził podwójne życie. Powodziło mu się dobrze, bywał z żoną na balach, u siebie też urządzali wystawne przyjęcia, brał udział w polowaniach w majątkach hrabiostwa Tczewskich, poznał całą miastową elitę, sam też się do niej zaliczając. W kontaktach z otoczeniem był człowiekiem rozpoznawalnym, o dobrych manierach i inteligentnym poczuciu humoru. Gdy jednak zamykał drzwi swojego gabinetu, wędrował myślami do coraz bardziej chorej Justyny i ich nienarodzonego dziecka. Często mawiał: „Jest się nie takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest”. Maska żartującego kosmopolity pękała pod naporem ponurych, czarnych myśli, aż w końcu twarz Zenona zaczęła przypominać twarz znienawidzonego kiedyś przez niego Waleriana.
Z powodu konfliktu wewnętrznego cierpi także jego żona Elżbieta Biecka. Choć kiedyś złożyła obietnicę ciężarnej Justynie, że nie stanie na drodze jej i Ziembiewicza, to jednak potem przebaczyła mu zdradę i poślubiła, budując swoje rodzinne życie ze świadomością, że Bogutówna poddała się aborcji. Ten krok spowodowała, że przez wszystkie lata małżeństwa czuła się winna sytuacji Justyny, obarczała się współodpowiedzialnością za jej los.
Jak widać z powyższego zestawienia, Nałkowska była słusznie nazywana mistrzynią wątków psychologicznych. Z niezwykłą wrażliwością i wnikliwością opisała dylematy moralne targające głównymi bohaterami.
Motyw zbrodni, występujący w powieści Zofii Nałkowskiej „Granica”, dotyczy finału szaleństwa Justyny Bogutówny, której głosy we śnie nakazują zabić dawnego kochanka i ojca nieżyjącego dziecka – Zenona Ziembiewicza.
Obwiniała go o swoją chorobę, obarczała winą za dokonanie aborcji, aż w końcu wkroczyła do jego gabinetu i oblała mu twarz żrącym płynem mając nadzieję, że zabicie go zakończy jej osobistą udrękę. Czekając w więzieniu na rozprawę, przyznała się do winy, a oślepiony kwasem Zenon dokończył jej dzieła – popełnił samobójstwo strzelając sobie w twarz.
Motyw konfliktu pokoleń widać w powieści „Granica” Zofii Nałkowskiej w relacjach dwóch postaci – ojca i syna.
Walerian i Zenon Ziembiewicz reprezentowali odmienne poglądy niemal na wszystkie sprawy. Pierwszy wpisywał się w ramy niewykształconego szlachcica, który przez nieumiejętność zarządzania stracił majątek rodzinny, a teraz żyje ponad stan („po pańsku”), chcąc zachować dawną pozycję wśród społeczeństwa i szczycił się posiadanym herbem szlacheckim
Zenon zaś był typem człowieka wykształconego, wyznającego nowoczesne poglądy i brzydzącego się ślepym przywiązaniem ojca do tradycji szlacheckiej oraz jego licznymi romansami z folwarcznymi dziewkami.
Mimo takiego widocznego konfliktu pokoleń, młody Ziembiewicz nie uczy się na błędach ojca i…powiela je! Romans z Justyną Bogutówną, zdrada Elżbiety Bieckiej, ciągłe prośby o wybaczenie czy życie w uzależnieniu od Tczewskich i Czechlińskiego są kalką biografii Waleriana.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 -
Granica - motywy literackie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Motyw miłości w „Granicy”
- Motyw starości w „Granicy”
- Motyw kariery w „Granicy”
- Motyw małżeństwa w „Granicy”
- Motyw mieszczaństwa w „Granicy”
- Motyw księdza w „Granicy”
- Motyw samobójstwa w „Granicy”
- Motyw władzy w „Granicy”
- Motyw zdrady w „Granicy”
- Motyw matki w „Granicy”
- Motyw szaleństwa w „Granicy”
- Motyw dojrzewania w „Granicy”
- Motyw dworku szlacheckiego w „Granicy”
- Motyw choroby w „Granicy”
- Motyw kalectwa w „Granicy”
- Motyw męża w „Granicy”
Przemiana wewnętrzna Zenona polegała na tym, że zmieniły się jego poglądy i postrzeganie wielu spraw. Z idealisty pragnącego jedynie „żyć uczciwie” zamienił się w człowieka kłamliwego, noszącego maskę kogoś błyskotliwego i towarzyskiego, a tak naprawdę zepsutego do szpiku kości i słabego.
Motyw konfliktu wewnętrznego w „Granicy”
Motyw konfliktu wewnętrznego jest jednym z motywów pobocznych powieści psychologicznej Zofii Nałkowskiej „Granica”. Widać go w odniesieniu do głównych bohaterów.
Cierpi z jego powodu Zenon Ziembiewicz, którego cechuje nieustanna ucieczka przed odpowiedzialnością, przyznaniem się do winy i zdeklarowaniem, czy jest mężem Elżbiety, czy opiekunem dawnej kochanki Justyny. Wszystko to sprawiło, że był rozdarty wewnętrznie i prowadził podwójne życie. Powodziło mu się dobrze, bywał z żoną na balach, u siebie też urządzali wystawne przyjęcia, brał udział w polowaniach w majątkach hrabiostwa Tczewskich, poznał całą miastową elitę, sam też się do niej zaliczając. W kontaktach z otoczeniem był człowiekiem rozpoznawalnym, o dobrych manierach i inteligentnym poczuciu humoru. Gdy jednak zamykał drzwi swojego gabinetu, wędrował myślami do coraz bardziej chorej Justyny i ich nienarodzonego dziecka. Często mawiał: „Jest się nie takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest”. Maska żartującego kosmopolity pękała pod naporem ponurych, czarnych myśli, aż w końcu twarz Zenona zaczęła przypominać twarz znienawidzonego kiedyś przez niego Waleriana.
Z powodu konfliktu wewnętrznego cierpi także jego żona Elżbieta Biecka. Choć kiedyś złożyła obietnicę ciężarnej Justynie, że nie stanie na drodze jej i Ziembiewicza, to jednak potem przebaczyła mu zdradę i poślubiła, budując swoje rodzinne życie ze świadomością, że Bogutówna poddała się aborcji. Ten krok spowodowała, że przez wszystkie lata małżeństwa czuła się winna sytuacji Justyny, obarczała się współodpowiedzialnością za jej los.
Jak widać z powyższego zestawienia, Nałkowska była słusznie nazywana mistrzynią wątków psychologicznych. Z niezwykłą wrażliwością i wnikliwością opisała dylematy moralne targające głównymi bohaterami.
Motyw zbrodni w „Granicy”
Motyw zbrodni, występujący w powieści Zofii Nałkowskiej „Granica”, dotyczy finału szaleństwa Justyny Bogutówny, której głosy we śnie nakazują zabić dawnego kochanka i ojca nieżyjącego dziecka – Zenona Ziembiewicza.
Obwiniała go o swoją chorobę, obarczała winą za dokonanie aborcji, aż w końcu wkroczyła do jego gabinetu i oblała mu twarz żrącym płynem mając nadzieję, że zabicie go zakończy jej osobistą udrękę. Czekając w więzieniu na rozprawę, przyznała się do winy, a oślepiony kwasem Zenon dokończył jej dzieła – popełnił samobójstwo strzelając sobie w twarz.
Motyw konfliktu pokoleń w „Granicy”
Motyw konfliktu pokoleń widać w powieści „Granica” Zofii Nałkowskiej w relacjach dwóch postaci – ojca i syna.
Walerian i Zenon Ziembiewicz reprezentowali odmienne poglądy niemal na wszystkie sprawy. Pierwszy wpisywał się w ramy niewykształconego szlachcica, który przez nieumiejętność zarządzania stracił majątek rodzinny, a teraz żyje ponad stan („po pańsku”), chcąc zachować dawną pozycję wśród społeczeństwa i szczycił się posiadanym herbem szlacheckim
Zenon zaś był typem człowieka wykształconego, wyznającego nowoczesne poglądy i brzydzącego się ślepym przywiązaniem ojca do tradycji szlacheckiej oraz jego licznymi romansami z folwarcznymi dziewkami.
Mimo takiego widocznego konfliktu pokoleń, młody Ziembiewicz nie uczy się na błędach ojca i…powiela je! Romans z Justyną Bogutówną, zdrada Elżbiety Bieckiej, ciągłe prośby o wybaczenie czy życie w uzależnieniu od Tczewskich i Czechlińskiego są kalką biografii Waleriana.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 -