Jesteś w: Medaliony

„Medaliony” Nałkowskiej jako obraz ukazujący wojenne okrucieństwa

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Nie ma nic bardziej przerażającego niż świadectwa męczeństwa ofiar niemieckich obozów zagłady, ofiar sadyzmu niemieckich oprawców. Jednym z takich świadectw jest zbiór opowiadań dokumentalnych pt. „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, która tworząc książkę oparła się przede wszystkim na relacjach ocalałych ofiar hitlerowskich zbrodni, ludzi męczonych i torturowanych przez faszystów, wizjach lokalnych miejsc kaźni oraz zeznaniach świadków.

Przedstawione w „Medalionach” zdarzenia rozegrały się w czasie II wojny światowej. Miejscami opisywanych wydarzeń są polskie miasta w okresie okupacji niemieckiej w Polsce (Gdańsk, Warszawa) oraz obozy koncentracyjne (Oświęcim) i obozowe fabryki (Bunzig). Tytuł zaczerpnięty został od popularnego określenia nagrobkowych fotografii ludzi zmarłych. Książka Zofii Nałkowskiej to swoisty pomnik ofiar faszyzmu. Autorka na podstawie konkretnych przykładów opisuje cierpienie, strach, przerażenie ludzi, którzy w czasie wojny przebywali, w gettach, byli zmuszani do pracy w fabrykach.

Według relacji naocznych świadków więźniowie byli bici, torturowani, głodzeni, pozbawiono ich ludzkich odruchów. W nieludzkich warunkach jedynym celem była walka o przetrwanie, konieczność zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb. W obozie ludzie żyli w ciągłym zagrożeniu śmiercią i straszliwym cierpieniem. W czasie wojny znaleźli się i tacy, którzy zatracili poczucie zła. Przykładem jest młody człowiek, pracujący przy wyrobie mydła z ludzkiego tłuszczu, który podczas przesłuchania utrzymywał, iż Niemcy potrafią „,zrobić coś z niczego” Był nim Profesor Spanner. Nieludzkie warunki czasów zagłady wpływały na psychikę ludzką. Pozbawiały jednostkę godności osobistej i człowieczeństwa.



  Dowiedz się więcej