Jesteś w:
Opowiadania Borowskiego
Tadeusz Borowski znany jest przede wszystkim jako prozaik zajmujący się tematyką wojenną. On sam uważał się za poetę. Należał do tego samego pokolenia i kręgu twórców co Krzysztof Kamil Baczyński i Tadeusz Gajcy. W jednym ze swoich wierszy napisał:
„Miła moja, kochana. Taki to mroczny czas.
Ciemna noc, tak już dawno ciemna noc, a bez gwiazd,
po której drzew upiory wydarte ziemi – drżą.
Smutne niebo nad nami, jak krzyż złamanych rąk.”
Zamyka ten wiersz słowami:
„I płynie mrok. Jest cisza. Łamanych czaszek trzask;
i wiatr zahuczy czasem, i wiek przywali głazem.
Nie stanie naszych serc. Taki to mroczny czas.”
Borowski uznał jednak, że proza będzie bardziej odpowiednia dla ukazania wojny takiej, jaką była. Poezja odwołuje się do świata emocji, on, tymczasem chciał zdać rzetelną relację i „dać świadectwo prawdzie”. Jego prozę można zaliczyć do literatury faktu.
Akcja opowiadań Borowskiego rozgrywa się w okupowanej przez Niemców Warszawie i w niemieckich obozach koncentracyjnych – przede wszystkim w obozie Oświęcim – Brzezinka.
/ Auschwitz – Birkenau /.
O tragicznym losie młodego pokolenia pisze już jednak we wczesnym opowiadaniu „Matura na Targowej”, w którym odwołuje się do zdarzeń mających nastąpić później. Bohater jego opowiadań, Tadek zdaje razem z przyjaciółmi maturę na tajnych kompletach. W Warszawie w tym czasie odbywa się łapanka. Jeden z przyjaciół, Juliusz nie dociera na egzamin. Wszyscy domyślają się, że został prawdopodobnie schwytany. Jesienią przychodzi wiadomość, że Juliusz jest w obozie koncentracyjnym. Narrator opowiadania od razu uprzedza czytelnika, że kolejno tracił swoich przyjaciół a sam podzielił losy Juliusza i znalazł się w Oświęcimiu.
„Taki to mroczny czas” - tragizm młodego pokolenia w opowiadaniach Borowskiego
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimTadeusz Borowski znany jest przede wszystkim jako prozaik zajmujący się tematyką wojenną. On sam uważał się za poetę. Należał do tego samego pokolenia i kręgu twórców co Krzysztof Kamil Baczyński i Tadeusz Gajcy. W jednym ze swoich wierszy napisał:
„Miła moja, kochana. Taki to mroczny czas.
Ciemna noc, tak już dawno ciemna noc, a bez gwiazd,
po której drzew upiory wydarte ziemi – drżą.
Smutne niebo nad nami, jak krzyż złamanych rąk.”
Zamyka ten wiersz słowami:
„I płynie mrok. Jest cisza. Łamanych czaszek trzask;
i wiatr zahuczy czasem, i wiek przywali głazem.
Nie stanie naszych serc. Taki to mroczny czas.”
Borowski uznał jednak, że proza będzie bardziej odpowiednia dla ukazania wojny takiej, jaką była. Poezja odwołuje się do świata emocji, on, tymczasem chciał zdać rzetelną relację i „dać świadectwo prawdzie”. Jego prozę można zaliczyć do literatury faktu.
Akcja opowiadań Borowskiego rozgrywa się w okupowanej przez Niemców Warszawie i w niemieckich obozach koncentracyjnych – przede wszystkim w obozie Oświęcim – Brzezinka.
/ Auschwitz – Birkenau /.
O tragicznym losie młodego pokolenia pisze już jednak we wczesnym opowiadaniu „Matura na Targowej”, w którym odwołuje się do zdarzeń mających nastąpić później. Bohater jego opowiadań, Tadek zdaje razem z przyjaciółmi maturę na tajnych kompletach. W Warszawie w tym czasie odbywa się łapanka. Jeden z przyjaciół, Juliusz nie dociera na egzamin. Wszyscy domyślają się, że został prawdopodobnie schwytany. Jesienią przychodzi wiadomość, że Juliusz jest w obozie koncentracyjnym. Narrator opowiadania od razu uprzedza czytelnika, że kolejno tracił swoich przyjaciół a sam podzielił losy Juliusza i znalazł się w Oświęcimiu.