Jesteś w:
Dżuma
Młody mężczyzna, ciężka sylwetka, masywna twarz, „dobroduszny, zawsze uśmiechnięty”. Przybył do Oranu na kilka tygodni przed wybuchem epidemii, zamieszkałw w hotelu. Ojciec uczył się na pamięć rozkładu jazdy, jak maszyna, automat. Asystował przy egzekucjach. Był zastępcą prokuratora generalnego. Tarrou stracił dla niego szacunek, gdy usłyszał jak w sądzie domagał się kary śmierci dla oskarżonego. Uciekł od ojca i postanowił walczyć z systemem, który zezwala na pozbawianie życia. O swoje racje walczył w różnych krajach europejskich. Ciągle czuł się współwinny okrucieństwa świata. Swoją historię opowiedział dr Rieux.
Uważał, że należy zrobić wszystko, aby nie być zadżumionym. Każdy nosi w sobie bakcyl dżumy. Potrafimy swoja dżumą zarażać innych. Podobnie jak dr Rieux był zdania, że ze złem i cierpieniem należy walczyć nawet, gdy nie ma nadziei. Dlatego po wybuchu epidemii postanowił pomóc. Walczył z zarazą, którą uważał za kolejne wcielenie zła. „Postanowiłem stawać po stronie ofiar w każdej okazji”. Jego życiowym problemem jest „czy można być świętym bez Boga”, czynić dobro, stwać po właściwej stronie bez nadziei na zapłatę w wieczności. Jest przyjacielem dr Rieux i ostatnią ofiarą dżumy.
Tarrou - charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMłody mężczyzna, ciężka sylwetka, masywna twarz, „dobroduszny, zawsze uśmiechnięty”. Przybył do Oranu na kilka tygodni przed wybuchem epidemii, zamieszkałw w hotelu. Ojciec uczył się na pamięć rozkładu jazdy, jak maszyna, automat. Asystował przy egzekucjach. Był zastępcą prokuratora generalnego. Tarrou stracił dla niego szacunek, gdy usłyszał jak w sądzie domagał się kary śmierci dla oskarżonego. Uciekł od ojca i postanowił walczyć z systemem, który zezwala na pozbawianie życia. O swoje racje walczył w różnych krajach europejskich. Ciągle czuł się współwinny okrucieństwa świata. Swoją historię opowiedział dr Rieux.
Uważał, że należy zrobić wszystko, aby nie być zadżumionym. Każdy nosi w sobie bakcyl dżumy. Potrafimy swoja dżumą zarażać innych. Podobnie jak dr Rieux był zdania, że ze złem i cierpieniem należy walczyć nawet, gdy nie ma nadziei. Dlatego po wybuchu epidemii postanowił pomóc. Walczył z zarazą, którą uważał za kolejne wcielenie zła. „Postanowiłem stawać po stronie ofiar w każdej okazji”. Jego życiowym problemem jest „czy można być świętym bez Boga”, czynić dobro, stwać po właściwej stronie bez nadziei na zapłatę w wieczności. Jest przyjacielem dr Rieux i ostatnią ofiarą dżumy.