Jesteś w:
Przedwiośnie
Tak właśnie Baryka odczuwał patriotyzm, jako coś podświadomego, nienazwanego, co nie pozwalało mu poddać się w poszukiwaniach.
Motyw konflikt pokoleń w „Przedwiośniu” najpełniej realizuje postawa Cezarego wobec rodziców. Młody bohater po zniknięciu ojca zmienia się nie do poznania, zwłaszcza względem matki. Cynicznie wykorzystywał dobroduszność i słabość kobiety, aby całymi dniami bez konsekwencji włóczyć się po ulicach Baku.
Baryka sympatyzował z ruchem rewolucyjnym, który był ucieleśnieniem „walki nowego ze starym”. Idea jawnej manifestacji swojej nienawiści do zastanego porządku rzeczy była dla niego tak kusząca, że nie dostrzegł nawet, iż rewolta skierowana miała być przeciwko ludziom zamożnym, w tym i jemu.
Po śmierci matki Cezary został odnaleziony przez ojca. Pomimo tego, że między nimi nie dochodziło do otwartych kłótni, godzinami spierali się na poglądy polityczne. Młody Baryka pozostawał przy swojej sympatii do idei rewolucyjnej, podczas gdy ojciec bezowocnie próbował go od niej odwieźć.
Motyw buntu w „Przedwiośniu” wpisany jest w życiorys głównego bohatera. Cezary jest postacią bezkompromisową, porywczą i kierującą się w częściej emocjami aniżeli zdrowym rozsądkiem.
Buntowniczy charakter głównego bohatera powieści uwidacznia się po raz pierwszy w momencie wyruszenia ojca na wojnę. Wówczas to czternastoletni Cezary przechodził przez trudny wiek, co najbardziej odczuła jego matka. Baryka zupełnie stracił dla niej szacunek i robił wszystko, by jej dokuczyć. Niejednokrotnie bił korciło go, żeby ją nawet uderzyć.
Z buntowniczej natury bohatera wynikało także przyłączenie się do rewolucjonistów. Sprzeciw wobec wyzyskowi najbiedniejszych przez najbogatszych był dla niego tak kuszącą ideą, że zapomniał nawet, że w oczach tłumu on sam wywodził się z burżuazji.
Kolejne przejawy buntu Baryki mają już miejsce w Polsce. Za pierwszy z nich możemy uznać bójkę z Barwnickim, a zwłaszcza uderzenie Laury w twarz. Młodzieniec nie mógł pojąć, że kobieta nie wybrała jego – jej prawdziwej i jedynej miłości – tylko podstarzałego amanta, który nie mógł dać jej nic, poza pieniędzmi. Drugim, i ostatnim aktem buntu młodego bohatera był marsz na Belweder. Baryka pomimo różnic ideologicznych szedł ramię w ramię z komunistami w obronie robotników, by nagle oderwać się od tłumu i samotnie rzucić się na gwardzistów. Warto zwrócić uwagę na jego strój, który podkreśla odrębność od pozostałych uczestników manifestacji.
W „Przedwiośniu” Stefan Żeromski przedstawił rodzinę Baryków w sposób bardzo współczesny. Są to ludzie na emigracji, odcięci na obczyźnie niemal zupełnie od swoich korzeni: „Ojciec i matka – otóż i cały rodowód, jak to jest u nas, w dziejach nowoczesnych
ludzi bez wczoraj”. Jadwiga i Seweryn byli całą rodziną dla głównego bohatera, poza nimi nie znał żadnych ze swoich przodków, stryjów, ciotek czy dalszych lub bliższych kuzynów. Po śmierci rodziców został zupełnie sam.
Rodzina była czymś, co zapewniało młodemu bohaterowi oparcie i przypominało o jego tożsamości. Dlatego też po utracie najbliższych Cezary podświadomie poszukiwał nowego „gniazda”, które przyjmie go do siebie i stworzy namiastkę domu. Tak też się stało w Nawłoci. Rodzina Wielsoławskich przygarnęła Barykę jak własnego syna. W Hipolicie odnalazł Cezary brata, którego nigdy nie miał. Sielanka w szlacheckim dworku miała trwać wiecznie, ponieważ Wielosławcy marzyli o ślubie bohatera z Karoliną, co formalnie uczyniłoby jednego z nich. Tak się jednak nie stało, ponieważ Baryka zakochał się w Laurze, przez co ponownie skazał siebie na samotność.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -
Przedwiośnie - motywy literackie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Motyw szklanych domów w „Przedwiośniu”
- Jaki wpływ na postawę młodego Baryki miała opowieść ojca?
- Motyw matki w „Przedwiośniu”
- Motyw ojca w „Przedwiośniu”
- Motyw dworku w „Przedwiośniu” (Nawłoć)
- Motyw patriotyzmu w „Przedwiośniu”
- Motyw konfliktu pokoleń w „Przedwiośniu”
- Motyw buntu w „Przedwiośniu”
- Motyw rodziny w „Przedwiośniu”
Tak właśnie Baryka odczuwał patriotyzm, jako coś podświadomego, nienazwanego, co nie pozwalało mu poddać się w poszukiwaniach.
Motyw konfliktu pokoleń w „Przedwiośniu”
Motyw konflikt pokoleń w „Przedwiośniu” najpełniej realizuje postawa Cezarego wobec rodziców. Młody bohater po zniknięciu ojca zmienia się nie do poznania, zwłaszcza względem matki. Cynicznie wykorzystywał dobroduszność i słabość kobiety, aby całymi dniami bez konsekwencji włóczyć się po ulicach Baku.
Baryka sympatyzował z ruchem rewolucyjnym, który był ucieleśnieniem „walki nowego ze starym”. Idea jawnej manifestacji swojej nienawiści do zastanego porządku rzeczy była dla niego tak kusząca, że nie dostrzegł nawet, iż rewolta skierowana miała być przeciwko ludziom zamożnym, w tym i jemu.
Po śmierci matki Cezary został odnaleziony przez ojca. Pomimo tego, że między nimi nie dochodziło do otwartych kłótni, godzinami spierali się na poglądy polityczne. Młody Baryka pozostawał przy swojej sympatii do idei rewolucyjnej, podczas gdy ojciec bezowocnie próbował go od niej odwieźć.
Motyw buntu w „Przedwiośniu”
Motyw buntu w „Przedwiośniu” wpisany jest w życiorys głównego bohatera. Cezary jest postacią bezkompromisową, porywczą i kierującą się w częściej emocjami aniżeli zdrowym rozsądkiem.
Buntowniczy charakter głównego bohatera powieści uwidacznia się po raz pierwszy w momencie wyruszenia ojca na wojnę. Wówczas to czternastoletni Cezary przechodził przez trudny wiek, co najbardziej odczuła jego matka. Baryka zupełnie stracił dla niej szacunek i robił wszystko, by jej dokuczyć. Niejednokrotnie bił korciło go, żeby ją nawet uderzyć.
Z buntowniczej natury bohatera wynikało także przyłączenie się do rewolucjonistów. Sprzeciw wobec wyzyskowi najbiedniejszych przez najbogatszych był dla niego tak kuszącą ideą, że zapomniał nawet, że w oczach tłumu on sam wywodził się z burżuazji.
Kolejne przejawy buntu Baryki mają już miejsce w Polsce. Za pierwszy z nich możemy uznać bójkę z Barwnickim, a zwłaszcza uderzenie Laury w twarz. Młodzieniec nie mógł pojąć, że kobieta nie wybrała jego – jej prawdziwej i jedynej miłości – tylko podstarzałego amanta, który nie mógł dać jej nic, poza pieniędzmi. Drugim, i ostatnim aktem buntu młodego bohatera był marsz na Belweder. Baryka pomimo różnic ideologicznych szedł ramię w ramię z komunistami w obronie robotników, by nagle oderwać się od tłumu i samotnie rzucić się na gwardzistów. Warto zwrócić uwagę na jego strój, który podkreśla odrębność od pozostałych uczestników manifestacji.
Motyw rodziny w „Przedwiośniu”
W „Przedwiośniu” Stefan Żeromski przedstawił rodzinę Baryków w sposób bardzo współczesny. Są to ludzie na emigracji, odcięci na obczyźnie niemal zupełnie od swoich korzeni: „Ojciec i matka – otóż i cały rodowód, jak to jest u nas, w dziejach nowoczesnych
ludzi bez wczoraj”. Jadwiga i Seweryn byli całą rodziną dla głównego bohatera, poza nimi nie znał żadnych ze swoich przodków, stryjów, ciotek czy dalszych lub bliższych kuzynów. Po śmierci rodziców został zupełnie sam.
Rodzina była czymś, co zapewniało młodemu bohaterowi oparcie i przypominało o jego tożsamości. Dlatego też po utracie najbliższych Cezary podświadomie poszukiwał nowego „gniazda”, które przyjmie go do siebie i stworzy namiastkę domu. Tak też się stało w Nawłoci. Rodzina Wielsoławskich przygarnęła Barykę jak własnego syna. W Hipolicie odnalazł Cezary brata, którego nigdy nie miał. Sielanka w szlacheckim dworku miała trwać wiecznie, ponieważ Wielosławcy marzyli o ślubie bohatera z Karoliną, co formalnie uczyniłoby jednego z nich. Tak się jednak nie stało, ponieważ Baryka zakochał się w Laurze, przez co ponownie skazał siebie na samotność.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -