Jesteś w:
Krzyżacy
Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz przyszedł na świat 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej w rodzinie szlacheckiej. Jego ojcem był Józef Paweł Sienkiewicz, uczestnika powstania listopadowego i Stefanii Cieciszowskiej, której rodzina miała dobra na Podlasiu. Dzieciństwo spędził w Grabowcach, a następnie Węższczynie.
Od 1858 roku uczył się w Gimnazjum Realnym w Warszawie. Już wówczas wyróżniały się jego prace pisemne. W 1865 roku przez rok pracował jako guwerner w Poświętnem. Rok później zdał maturę i wstąpił na wydział prawa Szkoły Głównej, semestr studiował medycynę, a następnie przeniósł się na filologię. Podczas studiów pracował jako guwerner książąt Woronieckich. Zaczął wówczas publikować pierwsze recenzje i szkice w prasie („Tygodnik Ilustrowany” i „Przegląd Tygodniowy”). Szkołę opuścił w 1871 roku nie zdawszy egzaminu z języka greckiego. Coraz więcej publikował, a wraz z przyjaciółmi nabył w 1874 roku pismo „Niwa”, w którym zajął się działem literackim. W prasie ukazywały się także jego pierwsze utwory literackie.
W latach 1877-1878 Sienkiewicz podróżował po Stanach Zjednoczonych, które zainspirowały go do napisania „Listów z podróży do Ameryki”, „Sachem”, „Latarnika”, „Szkiców węglem” czy „Wspomnień z Maripozy”. Następnie przez rok mieszkał w Paryżu, zarabiając jako korespondent „Gazety Polskiej”. W 1879 roku powrócił do kraju, a dwa lata później ożenił się z Marią Szetkiewiczówną, z którą miał dwoje dzieci.
W latach 1880-1888 Sienkiewicz pracował nad „Trylogią”. Następne dwa lata podróżował (M. in. do Afryki). Związek z Marią Romanowiczówną nie przetrwał nawet podróży poślubnej. W latach dziewięćdziesiątych powstały: „Bez dogmatu”, „Rodzina Połanieckich”, „Quo vadis”. Od 1897 roku pisarz zaczął pracę nad „Krzyżakami”, które ukazały się w całości trzy lata później.
W 1900 roku Sienkiewicz obchodzący jubileusz pracy twórczej otrzymał od polskiego społeczeństwa dworek w Oblęgorku, został mu nadany tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1905 roku Sienkiewicz otrzymał za całokształt twórczości literacką Nagrodę Nobla. W kolejnych latach powstały „Wiry” i powieść dla młodzieży „W pustyni i w puszczy”. Pisarz angażował się społecznie, przeciwstawiał się także objawom germanizacji. Podczas I wojny światowej przebywał w Szwajcarii angażując się w pomoc ofiarom wojny w Polsce. Pisarz zmarł 15 listopada 1916 roku w Vavey, a jego zwłoki sprowadzono do Polski i złożono w katedrze św. Jana w 1924 roku.
Henryk Sienkiewicz – notatka szkolna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimHenryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz przyszedł na świat 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej w rodzinie szlacheckiej. Jego ojcem był Józef Paweł Sienkiewicz, uczestnika powstania listopadowego i Stefanii Cieciszowskiej, której rodzina miała dobra na Podlasiu. Dzieciństwo spędził w Grabowcach, a następnie Węższczynie.
Od 1858 roku uczył się w Gimnazjum Realnym w Warszawie. Już wówczas wyróżniały się jego prace pisemne. W 1865 roku przez rok pracował jako guwerner w Poświętnem. Rok później zdał maturę i wstąpił na wydział prawa Szkoły Głównej, semestr studiował medycynę, a następnie przeniósł się na filologię. Podczas studiów pracował jako guwerner książąt Woronieckich. Zaczął wówczas publikować pierwsze recenzje i szkice w prasie („Tygodnik Ilustrowany” i „Przegląd Tygodniowy”). Szkołę opuścił w 1871 roku nie zdawszy egzaminu z języka greckiego. Coraz więcej publikował, a wraz z przyjaciółmi nabył w 1874 roku pismo „Niwa”, w którym zajął się działem literackim. W prasie ukazywały się także jego pierwsze utwory literackie.
W latach 1877-1878 Sienkiewicz podróżował po Stanach Zjednoczonych, które zainspirowały go do napisania „Listów z podróży do Ameryki”, „Sachem”, „Latarnika”, „Szkiców węglem” czy „Wspomnień z Maripozy”. Następnie przez rok mieszkał w Paryżu, zarabiając jako korespondent „Gazety Polskiej”. W 1879 roku powrócił do kraju, a dwa lata później ożenił się z Marią Szetkiewiczówną, z którą miał dwoje dzieci.
W latach 1880-1888 Sienkiewicz pracował nad „Trylogią”. Następne dwa lata podróżował (M. in. do Afryki). Związek z Marią Romanowiczówną nie przetrwał nawet podróży poślubnej. W latach dziewięćdziesiątych powstały: „Bez dogmatu”, „Rodzina Połanieckich”, „Quo vadis”. Od 1897 roku pisarz zaczął pracę nad „Krzyżakami”, które ukazały się w całości trzy lata później.
W 1900 roku Sienkiewicz obchodzący jubileusz pracy twórczej otrzymał od polskiego społeczeństwa dworek w Oblęgorku, został mu nadany tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1905 roku Sienkiewicz otrzymał za całokształt twórczości literacką Nagrodę Nobla. W kolejnych latach powstały „Wiry” i powieść dla młodzieży „W pustyni i w puszczy”. Pisarz angażował się społecznie, przeciwstawiał się także objawom germanizacji. Podczas I wojny światowej przebywał w Szwajcarii angażując się w pomoc ofiarom wojny w Polsce. Pisarz zmarł 15 listopada 1916 roku w Vavey, a jego zwłoki sprowadzono do Polski i złożono w katedrze św. Jana w 1924 roku.