Jesteś w: Mitologia

Opis greckiego królestwa podziemi

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Wejście do podziemi, czyli piekieł znajdowało się za wieloma wodami i wieloma wzgórzami, na zachodzie na krańcu ziemi, tam, gdzie nie dochodzą już promienie słońca. Jest jeszcze kilka innych miejsc, skąd można dostać się do państwa podziemi, jednak wszystkie dusze wędrują do Hadesu przez wejście na zachodzie. Przed nim rozpościera się płaska równina porośnięta z rzadka wierzbami i topolami o czarnej korze.

W przedsionku piekła spotkać można przerażające postaci. Jest tam Smutek, jego siostry Troski, są Blade Choroby i Starość, błąkają się tam również dygocząca Trwoga i obdarta Nędza. Innymi zjawami są Wojna i Niezgoda oraz Praca i Śmierć. Pod rosnącym na dziedzińcu wiązem, na którego gałęziach gnieżdżą się Sny i Marzenia, bezczynnie leży sturęki olbrzym Briareus.

Następnie zaczynają się błota i grzęzawiska rzeki boleści – Achreontu, której wody łączą się ze Styksem. Ta największa z piekielnych rzek dziewięć razy opływa podziemie. Styks wlewa się do Kokytosu – rzeki lamentu, a z niej z kolei początek bierze rzeka zapomnienia – Lete. Aby pokonać te rzeki dusza musi prosić o pomoc Charona. Ten zrzędzący i odpychający syn Nocy przewozi swą łodzią na drugi brzeg tych, którzy mu zapłacą obola, czyli niewielki miedziany pieniążek. Dlatego nieboszczykom wkłada się w usta monetę.

Po drugiej stronie strwożone dusze napotykają Cerbera – trzygłowego psa, strażnika bram piekieł. Nie jest groźny dla wchodzących, jednak gdy ktoś próbuje zawrócić zmienia się w bezlitosne zwierzę. Królestwo piekieł to rozległa, chłodna i martwa równina, po której wiatr pędzi mdławe dusze. Każda z nich ma swoje miejsce. I niemowlęta, i ludzie skazani niesprawiedliwie, wojownicy i rolnicy, z dala trzymają się samobójcy, gdzie indziej tułają się dusze tych, którzy zmarli z nieodwzajemnionej miłości. Wszyscy czekają na sąd. Na podwyższeniu siedzą i wydają wyroki trzej królowie, którzy za życia rządzili sprawiedliwie – Minos, Ajakos i Radamantys.

Pan podziemi – Hades – mieszka za wieloma moczarami, pustkowiami, pustyniami o zapachu siarki. Pałac otaczają mury i rzeka z ognistym strumieniem – Pyriflegeton. Do pałacu wiedzie brama wsparta na diamentowych kolumnach. W pałacu w ciemnej Sali na złotym tronie zasiada Hades w koronie i z berłem w prawej dłoni. Obok niego zasiada Persefona. Spiżowe ściany niosą odgłos pokutujących w Tartarze. Tartar to najbardziej złowrogie miejsce podziemi – tam swą pokutę odbywają dusze zbrodniarze. Dostępu pilnuję trzy siostry – Erynie, uosobienie wyrzutów sumienia. W pilnowaniu pokutujących pomagają im spragnione ludzkiej krwi kery – istoty piekielne. Tu też mieszka demon Eurynomos pożerający ciała zmarłych.

Ci, którzy żyli sprawiedliwie trafiają dna Wyspę Błogosławionych. Miejsce wiecznej wiosny, gdzie dusze ubrane w purpurowe pajęczyny nie starzeją się nigdy. Lekki wietrzyk roznosi tam zapach kwiatów, płyną tam przezroczyste rzeki, wciąż słychać delikatny śpiew. Po środku wznosi się miasto błogosławionych – całe ze złota, z kostką z kości słoniowej, świątyniami z berylu i ołtarzami z ametystu. Życie upływa tam na ucztach, zabawach i spacerach. Biesiady odbywają się na Polu Elizejskim – łące otoczonej lasami, gdzie biesiadnicy spoczywają na łożach z kwiatów, zaś słowiki obsypują ich płatkami kwiatów.



  Dowiedz się więcej