Jesteś w:
Mitologia
Mitologia Grecka zakłada, że świat powstał z Chaosu, który oznacza mieszaninę żywiołów, brak ładu i porządku. Łącznie ze światem z Chaosu wyłonili się pierwsi bogowie – Uranos (Niebo) i Gaja (Ziemia). Wśród dzieci pierwszych władców – tytanów – był Okeanos, czyli bóg rzeki opływającej cały świat, a także nieudane potomstwo: jednoocy cyklopi oraz mający sto rąk hekatonchejrowie. Uranos przerażony ich wyglądem strącił ich do Tartaru, skąd nie było powrotu.
Najmłodszym tytanem był Kronos. Jego matce – Gai – nie podobały się brutalne rządy Uranosa, dlatego namówiła go, by zranił ojca i pozbawił go władzy. Kronos zasiadł na tronie i poślubił Reję. Jednocześnie na ziemi rodziło się życie. Pojawił się pierwszy deszcz i słońce. Dzięki temu zaczęła się rozwijać bujna roślinność, tworzyły się koryta rzek, powstawały góry i doliny. Z czasem zaczęły pojawiać się zwierzęta, zarówno w wodzie, jak i na ziemi.
Kronos był władcą okrutnym. Zjadał swoje nowonarodzone dzieci, by żadne z nich nie mogło pozbawić go władzy. Rei udało się jednak ocalić jedno z nich i schować przed panującym. Był to Zeus. Dorastał na ziemi, dzięki opiece kozy Amaltei, kuretów – kapłanów Rei i nimf. Gdy dojrzał poradził matce by dała Kronosowi środek na wymioty, dzięki czemu ocalił swoje rodzeństwo – Hadesa, Posejdona, Herę, Hestię oraz Demeter.
Zeus walczył przez dziesięć lat z ojcem na równinach Tesalii. Wygrał, dzięki temu, że był uzbrojony w cudowną tarczę wykonaną ze skóry Amaltei – egidę oraz piorun (atrybut Zeusa). Na swoją siedzibę wybrał Olimp. Następnie musiał jeszcze pokonać gigantów – synów Ziemi, posiadających potworne ciała. Gdy nie mógł zwyciężyć za pomocą piorunów (pomagali mu też wydobyci z Tartaru cyklopi i sturacy) na pomoc przyszedł mu Dionizos. Potwory straciły zapał do walki na dźwięk wydawany przez przerażone osły, które należały do orszaku Dionizosa. Przetrwał jedynie jeden z nich – Alkioneus, który odzyskał zdrowie, dotknąwszy miejsca swoich narodzin. Zabił go dopiero Herakles z dala od jego ojczyzny.
Gdy Zeus zapanował na Olimpie na ziemi mieszkali już ludzie. Nie wiadomo do końca skąd się wzięli. Jedna z opowieści mówi o czterech wiekach ludzkości (złotym, srebrnym, brązowym i żelaznym), inna z kolei sugeruje, że człowieka ulepił z gliny Prometeusz i dał mu duszę ognia niebieskiego, a następnie nauczył wielu potrzebnych zdolności. Dał mu też ogień, za co poniósł dotkliwą karę.
Mit o narodzeniu świata i bogów – streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMitologia Grecka zakłada, że świat powstał z Chaosu, który oznacza mieszaninę żywiołów, brak ładu i porządku. Łącznie ze światem z Chaosu wyłonili się pierwsi bogowie – Uranos (Niebo) i Gaja (Ziemia). Wśród dzieci pierwszych władców – tytanów – był Okeanos, czyli bóg rzeki opływającej cały świat, a także nieudane potomstwo: jednoocy cyklopi oraz mający sto rąk hekatonchejrowie. Uranos przerażony ich wyglądem strącił ich do Tartaru, skąd nie było powrotu.
Najmłodszym tytanem był Kronos. Jego matce – Gai – nie podobały się brutalne rządy Uranosa, dlatego namówiła go, by zranił ojca i pozbawił go władzy. Kronos zasiadł na tronie i poślubił Reję. Jednocześnie na ziemi rodziło się życie. Pojawił się pierwszy deszcz i słońce. Dzięki temu zaczęła się rozwijać bujna roślinność, tworzyły się koryta rzek, powstawały góry i doliny. Z czasem zaczęły pojawiać się zwierzęta, zarówno w wodzie, jak i na ziemi.
Kronos był władcą okrutnym. Zjadał swoje nowonarodzone dzieci, by żadne z nich nie mogło pozbawić go władzy. Rei udało się jednak ocalić jedno z nich i schować przed panującym. Był to Zeus. Dorastał na ziemi, dzięki opiece kozy Amaltei, kuretów – kapłanów Rei i nimf. Gdy dojrzał poradził matce by dała Kronosowi środek na wymioty, dzięki czemu ocalił swoje rodzeństwo – Hadesa, Posejdona, Herę, Hestię oraz Demeter.
Zeus walczył przez dziesięć lat z ojcem na równinach Tesalii. Wygrał, dzięki temu, że był uzbrojony w cudowną tarczę wykonaną ze skóry Amaltei – egidę oraz piorun (atrybut Zeusa). Na swoją siedzibę wybrał Olimp. Następnie musiał jeszcze pokonać gigantów – synów Ziemi, posiadających potworne ciała. Gdy nie mógł zwyciężyć za pomocą piorunów (pomagali mu też wydobyci z Tartaru cyklopi i sturacy) na pomoc przyszedł mu Dionizos. Potwory straciły zapał do walki na dźwięk wydawany przez przerażone osły, które należały do orszaku Dionizosa. Przetrwał jedynie jeden z nich – Alkioneus, który odzyskał zdrowie, dotknąwszy miejsca swoich narodzin. Zabił go dopiero Herakles z dala od jego ojczyzny.
Gdy Zeus zapanował na Olimpie na ziemi mieszkali już ludzie. Nie wiadomo do końca skąd się wzięli. Jedna z opowieści mówi o czterech wiekach ludzkości (złotym, srebrnym, brązowym i żelaznym), inna z kolei sugeruje, że człowieka ulepił z gliny Prometeusz i dał mu duszę ognia niebieskiego, a następnie nauczył wielu potrzebnych zdolności. Dał mu też ogień, za co poniósł dotkliwą karę.