Jesteś w:
Mitologia
Jednym z największych bohaterów Aten był Tezeusz. Jego rodzice byli cudzoziemcami – ojciec Ajgeus podbił Ateny, zaś matka – Ajtra pochodziła z Trojzeny. Małżonkowie rozstali się, lecz zanim to nastąpiło Ajgeus schował pod wielkim głazem sandały i miecz i nakazał żonie, by ich syn, gdy dorośnie wydostał te rzeczy. Gdy Tezeusz miał pięć lat, spotkał Heraklesa, który wróżył mu wielką przyszłość. Wojownik stał się idolem chłopca. Gdy dorósł z łatwością odrzucił głaz i ruszył do ojca.
Po drodze pozbawił życia trzech okrutników – Skirona (zrzucał ludzi do morza), Sinnisa (rozdzierał ludzi na połowę) i Prokrustesa (skracał lub wydłużał swym gościom kości). Nikomu nieznany wszedł do Aten. Gdy budowniczowie świątyni Apollina naśmiewali się z jego dziewczęcej urody, wziął woły ze swego zaprzęgu i podrzucił je ponad dach świątyni. Schorowany Ajgeus poznał syna po mieczu i sandałach. Młody bohater, by przypodobać się ateńczykom złapał grasującego w okolicach Maratonu olbrzymiego byka i złożył go w ofierze Apollinowi. Mieszkańcy jednak byli w żałobie, bo jak co roku musieli złożyć królowi Krety Minosowi haracz – oddać na pożarcie Minotaurowi – potworowi o byczej głowie, synowi króla – siedem córek i siedmiu synów. Tezeusz postanowił rozprawić się z potworem. Ojciec nakazał mu, że gdy wróci zwycięski ma rozwinąć szkarłatny żagiel, gdy zginie jego słudzy mają użyć masztu czarnego.
Na dworze Minosa wszyscy patrzyli na niego niechętnie, oprócz córki króla – Ariadny, która zakochała się w nim bez pamięci. Minotaur zamieszkiwał labirynt – wspaniały pałac o wielu pokojach, przejściach, krużgankach. Ariadna dała młodzieńcowi kłębek nici i nakazała by przywiązał jego koniec do wejścia labiryntu i posuwając się w głąb powoli rozwijał nić, dzięki czemu wróci ze środka, co jeszcze nikomu się nie udało. Tezeusz zabił Minotaura i po nitce wrócił do wyjścia.
Tezeusz wyruszył w powrotna drogę z Ariadną, jednak podczas podróży pozostawił ją śpiącą na wyspie Naksos. Gdy dziewczyna się obudziła zaczęła wołać ukochanego, płakała z rozpaczy i strachu. W tej chwili zstąpił na wyspę orszak Dionizosa złożony z satyrów, menad i bachantek, a bóg wina oświadczył się zaskoczonej Ariadnie. Tezeusz wracając do Aten zapomniał założyć czerwony żagiel, zaś jego ojciec widząc barwę czarną, rzucił się z rozpaczy do morza. Nieświadomy Tezeusz wysłał do Aten herolda z wiadomością o swym powrocie. Heroda witano z radością, z drugiej strony rozpaczano po śmierci króla. Tezeusz także wyruszył na czele żałobnego orszaku do Aten – wydarzenie to dwojakiego charakteru (smutek z powodu śmierci, i radość z powrotu) obchodzono później jako Oschoforia.
Po śmierci Ajgeusa Tezeusz zjednoczył wiele rodów i gmin attyckich w całość państwową, której stolicą uczynił Ateny. Zrzekł się tronu, ustalając podstawy państwa republikańskiego i wyruszył w poszukiwaniu przygód. Pragnął walczyć z Amazonkami, porwał więc ich królową – Antiopę, przez co wplątał Ateny w długotrwałą wojnę. Kobieta urodziła mu syna – Hipolita. Następnie ożenił się z Fedrą, córką króla Minosa. To ona wychowywała Hipolita, zaś Tezeusz wciąż podróżował. Pewnego razu nie wracał tak długo, że Fedra chciała wyjść za Hipolita, jednak ten miłował jedynie polowania i wojnę. Po powrocie prawowitego męża Fedra oskarżyła synowca, że chciał ją uwieść. Tezeusz uwierzył jej i wygnał Hipolita, który zginął, gdy jego rydwan poniosły konie.
Pewnego razu Tezeusz został zaproszony na ślub swego przyjaciela – Pejritoosa z piękną Hipodamią. Ślub odbywał się w stolicy Lapitów, których władca był Pejritoos. Na ucztę zaproszono centaurów – pół ludzi, pół koni, którzy byli dzicy i żywili się surowym mięsem. Podczas uczty zaczęli szaleć i porywać kobiety. Wywiązała się walka, która przerodziła się w wojnę z wszystkimi centaurami z Tesalii. Gdy przegrali część z nich udała się za służbę do Dionizosa, jako jego kawaleria, część rozpierzchła się po lasach i górach by wieść samotne życie. W Tesalii pozostał jedynie mądry centaur Chejron, do którego na uczty przybywali bogowie, on zaś zajmował się wychowaniem dzieci bohaterów.
strona: - 1 - - 2 -
Mit o Tezeuszu – streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJednym z największych bohaterów Aten był Tezeusz. Jego rodzice byli cudzoziemcami – ojciec Ajgeus podbił Ateny, zaś matka – Ajtra pochodziła z Trojzeny. Małżonkowie rozstali się, lecz zanim to nastąpiło Ajgeus schował pod wielkim głazem sandały i miecz i nakazał żonie, by ich syn, gdy dorośnie wydostał te rzeczy. Gdy Tezeusz miał pięć lat, spotkał Heraklesa, który wróżył mu wielką przyszłość. Wojownik stał się idolem chłopca. Gdy dorósł z łatwością odrzucił głaz i ruszył do ojca.
Po drodze pozbawił życia trzech okrutników – Skirona (zrzucał ludzi do morza), Sinnisa (rozdzierał ludzi na połowę) i Prokrustesa (skracał lub wydłużał swym gościom kości). Nikomu nieznany wszedł do Aten. Gdy budowniczowie świątyni Apollina naśmiewali się z jego dziewczęcej urody, wziął woły ze swego zaprzęgu i podrzucił je ponad dach świątyni. Schorowany Ajgeus poznał syna po mieczu i sandałach. Młody bohater, by przypodobać się ateńczykom złapał grasującego w okolicach Maratonu olbrzymiego byka i złożył go w ofierze Apollinowi. Mieszkańcy jednak byli w żałobie, bo jak co roku musieli złożyć królowi Krety Minosowi haracz – oddać na pożarcie Minotaurowi – potworowi o byczej głowie, synowi króla – siedem córek i siedmiu synów. Tezeusz postanowił rozprawić się z potworem. Ojciec nakazał mu, że gdy wróci zwycięski ma rozwinąć szkarłatny żagiel, gdy zginie jego słudzy mają użyć masztu czarnego.
Na dworze Minosa wszyscy patrzyli na niego niechętnie, oprócz córki króla – Ariadny, która zakochała się w nim bez pamięci. Minotaur zamieszkiwał labirynt – wspaniały pałac o wielu pokojach, przejściach, krużgankach. Ariadna dała młodzieńcowi kłębek nici i nakazała by przywiązał jego koniec do wejścia labiryntu i posuwając się w głąb powoli rozwijał nić, dzięki czemu wróci ze środka, co jeszcze nikomu się nie udało. Tezeusz zabił Minotaura i po nitce wrócił do wyjścia.
Tezeusz wyruszył w powrotna drogę z Ariadną, jednak podczas podróży pozostawił ją śpiącą na wyspie Naksos. Gdy dziewczyna się obudziła zaczęła wołać ukochanego, płakała z rozpaczy i strachu. W tej chwili zstąpił na wyspę orszak Dionizosa złożony z satyrów, menad i bachantek, a bóg wina oświadczył się zaskoczonej Ariadnie. Tezeusz wracając do Aten zapomniał założyć czerwony żagiel, zaś jego ojciec widząc barwę czarną, rzucił się z rozpaczy do morza. Nieświadomy Tezeusz wysłał do Aten herolda z wiadomością o swym powrocie. Heroda witano z radością, z drugiej strony rozpaczano po śmierci króla. Tezeusz także wyruszył na czele żałobnego orszaku do Aten – wydarzenie to dwojakiego charakteru (smutek z powodu śmierci, i radość z powrotu) obchodzono później jako Oschoforia.
Po śmierci Ajgeusa Tezeusz zjednoczył wiele rodów i gmin attyckich w całość państwową, której stolicą uczynił Ateny. Zrzekł się tronu, ustalając podstawy państwa republikańskiego i wyruszył w poszukiwaniu przygód. Pragnął walczyć z Amazonkami, porwał więc ich królową – Antiopę, przez co wplątał Ateny w długotrwałą wojnę. Kobieta urodziła mu syna – Hipolita. Następnie ożenił się z Fedrą, córką króla Minosa. To ona wychowywała Hipolita, zaś Tezeusz wciąż podróżował. Pewnego razu nie wracał tak długo, że Fedra chciała wyjść za Hipolita, jednak ten miłował jedynie polowania i wojnę. Po powrocie prawowitego męża Fedra oskarżyła synowca, że chciał ją uwieść. Tezeusz uwierzył jej i wygnał Hipolita, który zginął, gdy jego rydwan poniosły konie.
Pewnego razu Tezeusz został zaproszony na ślub swego przyjaciela – Pejritoosa z piękną Hipodamią. Ślub odbywał się w stolicy Lapitów, których władca był Pejritoos. Na ucztę zaproszono centaurów – pół ludzi, pół koni, którzy byli dzicy i żywili się surowym mięsem. Podczas uczty zaczęli szaleć i porywać kobiety. Wywiązała się walka, która przerodziła się w wojnę z wszystkimi centaurami z Tesalii. Gdy przegrali część z nich udała się za służbę do Dionizosa, jako jego kawaleria, część rozpierzchła się po lasach i górach by wieść samotne życie. W Tesalii pozostał jedynie mądry centaur Chejron, do którego na uczty przybywali bogowie, on zaś zajmował się wychowaniem dzieci bohaterów.
strona: - 1 - - 2 -