Jesteś w: Mitologia

Historia wojny trojańskiej – streszczenie

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

W morskiej bogince, Tetydzie, ze względu na jej urodę kochali się nawet bogowie. Jednak przepowiednia głosiła, że urodzi syna, który będzie potężniejszy od swojego ojca. Gdy zakochał się w niej książę tesalski – Peleus – mimo początkowych oporów bogini, postanowiono wyprawić ślub. Uroczystość odbyła się w pieczarze centaura Chejrona. Nowożeńcy otrzymali od bogów wspaniałe dary (włócznię, nieśmiertelne konie, hartowany miecz, złoty puchar, szatę, flet wydający magiczne dźwięki czy sól pobudzającą apetyt).

Na weselu pojawiła się nieproszona bogini niezgody Eris. Z zemsty rzuciła na stół jabłko z napisem „Dla najpiękniejszej”. O miano to zaczęły się kłócić Hera, Atena i Afrodyta. Zeus zdecydował, że spór rozstrzygnie syn Priama i Hekabe – Parys. Młodzieniec wychowywał się jako pasterz, ponieważ przed jego narodzinami matka miała proroczy sen, że urodzi żagiew, od której spłonie cała Troja. Po latach jednak zapomniano o klątwie. Hera obiecała Parysowi bogactwa i zaszczyty, Atena mądrość, zaś Afrodyta najpiękniejszą kobietę mieszkającą na ziemi – Helenę. Syn Priama wybrał Afrodytę.

Parys wybrał się do Sparty na dwór króla Menelaosa. Goszczono go ze wszystkimi honorami, jednak trojański królewicz porwał żonę Menelaosa – Helenę i uciekł do Troi. Pod wodzą Agamemnona, brata Menelaosa, stanęły wojska całej Hellady. Przybyło dwóch Ajaksów, Diomedes, Nestor, król Itaki – Odyseusz, Kreteńczykami dowodził Idomenus. Brakowało jedynie Achillesa – syna Peleusa i Tetydy. Jak głosiła przepowiednia, Troja miała być zdobyta właśnie dzięki niemu. Jego matka ukryła go na dworze Likomedesa w dziewczęcym przebraniu. Podstępem odszukał go Odyseusz i namówił do wyprawy przeciw Troi.

Wyprawa opóźniała się, ponieważ na kilka tygodni zapanowała cisza morska. Wróżbita Kalchas nakazał złożenie ofiary dla Artemidy z córki Agamemnona – Ifigenii. Bogini zamiast dziewczyny kazała zabić łanię, a Ifigenię uczyniła kapłanką w swej świątyni. Statki z wojownikami mogły bez problemu dotrzeć do Troi. Trojanie odmówili wydania Heleny dwóm wysłannikom – Odyseuszowi i Menelaosowi. Rozpoczęła się wojna. Trojanie bronili się dzielnie, szczególnie że na pomoc przyszły im wojska azjatyckie. Starcia świetnego wojska odbywały się na równinie nad Skamandrem. Najznakomitsi żołnierze toczyli ze sobą pojedynki na śmierć i życie. Najbardziej waleczny okazał się Achilles, ponieważ za młodu matka wykąpała go w Styksie i uczyniła jego ciało odpornym na wszelką broń.

W zmaganiach brali udział także bogowie. W dziesiątym roku wojny wśród Greków wybuchła zaraza. Agamemnon musiał oddać swoją brankę, odebrał również Achillesowi piękną Bryzeidę. Urażony wojownik odmówił udziału w zmaganiach, aż do momentu, gdy wrogowie podejdą pod jego namiot. Przyjaciel Achillesa – Patroklos – uzyskał jego zgodę, by dowodzić wojskami. Otrzymał od herosa jego szczerozłotą zbroję. Pokonał go jednak najdzielniejszy wśród Trojan, syn Priama, Hektor. Zrozpaczony Achilles, otrzymawszy od matki nową zbroję, postanowił zemścić się na Trojańczykach. Drogę zagrodziła mu rzeka – Skamander. Na pomoc przyszedł mu namówiony przez Herę – Hefajstos. Achilles przepędził pozostałe tebańskie wojska. Na placu boju pozostał jedynie Hektor. Po trzykrotnym obiegnięciu murów Troi herosi przystąpili do pojedynku. Zwyciężył Achilles.

Zwłoki Hektora przytroczył do wozu i przeciągnął do swego obozu. W nocy u Achillesa zjawił się król Priam i poprosił o wydanie zwłok syna. Uroczystości pogrzebowe trwały dwanaście dni. W następnych walka śmierć poniósł Achilles ugodzony w pietę strzałą Parysa. O jego zbroje pokłócili się Odyseusz i Ajaks. Dostał ją ten pierwszy, a drugi oszalał z gniewu i odebrał sobie życie. Zginął również Parys, a Helena wyszła za jego brata.

Pewnej nocy Diomedes i Odyseusz wykradli z Troi cudowny posąg bogini Ateny dzięki któremu Troja opierała się wrogom. Po paru dniach Trojanie zobaczyli, że greckie wojska odstępują od oblężenia i wracają do domu. W obozie pozostał jedynie wielki drewniany koń – wojenna machina. Postanowiono wprowadzić go do miasta. Sprzeciwił się temu kapłan Laokoon, ale wraz z synami został pożarty przez dwa morskie węże. Także Kasandra przestrzegała przed sprowadzeniem konia do miasta, jednak uznano ją za obłąkaną.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej