Jesteś w:
Zbrodnia i kara
Powieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” jest utworem uniwersalnym i ponadczasowym.
Podjęte przez pisarza tematy, takie jak nieuchronność konsekwencji zbrodni, szerzenie się patologii wśród najuboższej warstwy społecznej, niedorzeczność podziału ludzi na tych „niezwykłych” i „zwykły”, a dokładniej przedstawienie ich z mistrzowską precyzją szczegółu i dbałością o psychologiczną warstwę sprawiły, że dzieło od momentu opublikowania po dziś dzień nie straciło na aktualności.
O silnym oddziaływaniu powieści na współczesnych odbiorców świadczy także wiele nowatorskich zabiegów kompozycyjnych i rozwiązań artystycznych, zastosowanych przez Dostojewskiego. Autor wprowadził do szerokiej literatury nowy typ bohatera, o skomplikowanej osobowości, borykającego się między prawdami rozumu a wiary. Nowatorstwo dotyczyło także między innymi urozmaicenia warstwy artystycznej poprzez wprowadzenie polifonii, czyli wielogłosowości w obrębie wypowiedzi jednej osoby.
Po dziś dzień powiększa się liczba odwołań do jednego z najwybitniejszych dzieł literatury światowej. Patologię opisywali po Dostojewskim także Zola (rynsztoki, domy publiczne), Balzak (postacie opisywał poprzez opis przestrzeni, w myśl hasła: „Pokaż mi swój pokój, a powiem ci, kim jesteś”). Po kwestie winy i kary sięgnął z kolei Joseph Conrad w swoim „Lordzie Jimie”.
Uniwersalizm i ponadczasowość „Zbrodni i kary”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPowieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” jest utworem uniwersalnym i ponadczasowym.
Podjęte przez pisarza tematy, takie jak nieuchronność konsekwencji zbrodni, szerzenie się patologii wśród najuboższej warstwy społecznej, niedorzeczność podziału ludzi na tych „niezwykłych” i „zwykły”, a dokładniej przedstawienie ich z mistrzowską precyzją szczegółu i dbałością o psychologiczną warstwę sprawiły, że dzieło od momentu opublikowania po dziś dzień nie straciło na aktualności.
O silnym oddziaływaniu powieści na współczesnych odbiorców świadczy także wiele nowatorskich zabiegów kompozycyjnych i rozwiązań artystycznych, zastosowanych przez Dostojewskiego. Autor wprowadził do szerokiej literatury nowy typ bohatera, o skomplikowanej osobowości, borykającego się między prawdami rozumu a wiary. Nowatorstwo dotyczyło także między innymi urozmaicenia warstwy artystycznej poprzez wprowadzenie polifonii, czyli wielogłosowości w obrębie wypowiedzi jednej osoby.
Po dziś dzień powiększa się liczba odwołań do jednego z najwybitniejszych dzieł literatury światowej. Patologię opisywali po Dostojewskim także Zola (rynsztoki, domy publiczne), Balzak (postacie opisywał poprzez opis przestrzeni, w myśl hasła: „Pokaż mi swój pokój, a powiem ci, kim jesteś”). Po kwestie winy i kary sięgnął z kolei Joseph Conrad w swoim „Lordzie Jimie”.