Jesteś w:
Zbrodnia i kara
Sonia, główna bohaterka powieści Fiodora Dostojewskiego "Zbrodnia i kara" tak naprawdę nazywała się Zofia Siemionowna Marmieładowa. Zdrobniałym imieniem zwracali się do niej członkowie rodziny i znajomi. Jej skromny charakter doskonale oddawał niewinny wygląd:
„Teraz była to dziewczyna ubrana skromnie, nawet biednie, bardzo jeszcze młodziutka, prawie dziewczynka, o skromnych i przyzwoitych manierach, z twarzą jasną, lecz jak gdyby trochę wystraszoną. Miała na sobie nader prościutka domową sukienkę, na głowie zaś stary kapelusz, jakie noszono dawniej; tyle tylko, że w ręku trzymała i teraz parasolkę".
Sonia byłą córką Marmieładowa i jego pierwszej żony. Z powodu braku pracy uzależnionego od alkoholu ojca, choroby macochy oraz koniecznosci wyżywienia młodszego rodzeństwa dziewczyna przystała na propozycję Katarzyny i została prostytutką.
Gdy dziewczyna pierwszy raz wróciła z ulicy, macocha całą noc klęczała przy jej łóżku i całowała w stopy. Z racji wykonywanej profesji Sonia musiała wyrobić sobie tzw. żółty bilet i nie mogła już mieszkać z rodziną, bo nie zgadzali się na to zgorszeni gospodyni i lokatorzy.
Bohaterka, z racji odrzucenia przez społeczństwo, ale takze poprzez swoją dobroduszność i empatię, stała się powiernicą Rodiona Raskolnikowa. To jej pierwszej zdradził swój sekret i za jej namową przyznał się do popełnionej zbrodni na policji.
O wyjątkowym charakterze Soni świadczy nie tylko jej poświęcenie dla rodziny, lecz także decyzja o towarzyszeniu głównemu bohaterowie powieści w czasie jego zesłania na Syberię. Dziewczyna była bezinteresowną altruistką, zawsze na pierwszym miejscu stawiała dobro i szczęście ludzi, któych kochała. Mimo skończonych 18stu lat przypominała dziecko:
„Podczas rozmowy Raskolnikow badawczo jej się przyglądał. Była to twarz chudziutka, zupełnie chudziutka i blada, o rysach dosyć nieregularnych, o nazbyt spiczastym małym nosku i podbródku. Nie można jej było nawet nazwać ładniutką, lecz za to jej błękitne oczy były takie świetliste, a gdy się ożywiały, wyraz jej twarzy stawał się tak poczciwy i szczery, że mimo woli zjednywała każdego. W jej rysach, a i całej postaci, była nadto jedna jeszcze charakterystyczna cecha: pomimo swoje osiemnaście lat wydawała się nieomal dziewczynką, o wiele młodszą, niż była w istocie, dzieckiem prawie – i to czasem aż pociesznie zaznaczało w niektórych ruchach”.
Sonia jest jedną z głównych postaci powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego. Jest córką radcy tytularnego, a w czasie akcji właściwej bezrobotnego pijaka Marmieładowa. Jej matka nie żyje, a ojciec założył nową rodzinę z Katarzyną.
Z powodu tragicznych warunków materialnych dziewczyna nie ukończyła żadnej szkoły. Nie mając zawodu i szans na pracę choćby szwaczki, w końcu przystała na namowy macochy i pewnego dnia wyszła na ulicę, aby zarobić na jedzenie dla rodzeństwa swoim ciałem. Od tej pory nie była już nazywana przez kobietę „darmozjadem”, a stała się jedną żywicielką rodziny.
Z racji uprawianego „zawodu” musiała wyrobić sobie tzw. „żółty bilet” i wyprowadzić się od rodziny, ponieważ sąsiedzi nie życzyli sobie „takiej” osoby w budynku. W ten sposób jej powrót do zwykłego życia został raz na zawsze przekreślony.
Sonia była Bogobojną osobą, spędzała dużo czasu na lekturze Biblii, wspólnie ze swoją znajomą, Lizawietą (młodszą siostrą lichwiarki). Gdy na jej drodze pojawił się Raskolnikow, od razu dostrzegła w nim bratnią duszę i zaczęli spędzać ze sobą czas. Ceniła go za to, że jako jedyny znany jej człowiek traktował ją z szacunkiem.
strona: - 1 - - 2 -
Sonia Marmieładowa – charakterystyka, dzieje
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSonia – charakterystyka
Sonia, główna bohaterka powieści Fiodora Dostojewskiego "Zbrodnia i kara" tak naprawdę nazywała się Zofia Siemionowna Marmieładowa. Zdrobniałym imieniem zwracali się do niej członkowie rodziny i znajomi. Jej skromny charakter doskonale oddawał niewinny wygląd:
„Teraz była to dziewczyna ubrana skromnie, nawet biednie, bardzo jeszcze młodziutka, prawie dziewczynka, o skromnych i przyzwoitych manierach, z twarzą jasną, lecz jak gdyby trochę wystraszoną. Miała na sobie nader prościutka domową sukienkę, na głowie zaś stary kapelusz, jakie noszono dawniej; tyle tylko, że w ręku trzymała i teraz parasolkę".
Sonia byłą córką Marmieładowa i jego pierwszej żony. Z powodu braku pracy uzależnionego od alkoholu ojca, choroby macochy oraz koniecznosci wyżywienia młodszego rodzeństwa dziewczyna przystała na propozycję Katarzyny i została prostytutką.
Gdy dziewczyna pierwszy raz wróciła z ulicy, macocha całą noc klęczała przy jej łóżku i całowała w stopy. Z racji wykonywanej profesji Sonia musiała wyrobić sobie tzw. żółty bilet i nie mogła już mieszkać z rodziną, bo nie zgadzali się na to zgorszeni gospodyni i lokatorzy.
Bohaterka, z racji odrzucenia przez społeczństwo, ale takze poprzez swoją dobroduszność i empatię, stała się powiernicą Rodiona Raskolnikowa. To jej pierwszej zdradził swój sekret i za jej namową przyznał się do popełnionej zbrodni na policji.
O wyjątkowym charakterze Soni świadczy nie tylko jej poświęcenie dla rodziny, lecz także decyzja o towarzyszeniu głównemu bohaterowie powieści w czasie jego zesłania na Syberię. Dziewczyna była bezinteresowną altruistką, zawsze na pierwszym miejscu stawiała dobro i szczęście ludzi, któych kochała. Mimo skończonych 18stu lat przypominała dziecko:
„Podczas rozmowy Raskolnikow badawczo jej się przyglądał. Była to twarz chudziutka, zupełnie chudziutka i blada, o rysach dosyć nieregularnych, o nazbyt spiczastym małym nosku i podbródku. Nie można jej było nawet nazwać ładniutką, lecz za to jej błękitne oczy były takie świetliste, a gdy się ożywiały, wyraz jej twarzy stawał się tak poczciwy i szczery, że mimo woli zjednywała każdego. W jej rysach, a i całej postaci, była nadto jedna jeszcze charakterystyczna cecha: pomimo swoje osiemnaście lat wydawała się nieomal dziewczynką, o wiele młodszą, niż była w istocie, dzieckiem prawie – i to czasem aż pociesznie zaznaczało w niektórych ruchach”.
Losy Soni bohaterki „Zbrodni i kary”
Sonia jest jedną z głównych postaci powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego. Jest córką radcy tytularnego, a w czasie akcji właściwej bezrobotnego pijaka Marmieładowa. Jej matka nie żyje, a ojciec założył nową rodzinę z Katarzyną.
Z powodu tragicznych warunków materialnych dziewczyna nie ukończyła żadnej szkoły. Nie mając zawodu i szans na pracę choćby szwaczki, w końcu przystała na namowy macochy i pewnego dnia wyszła na ulicę, aby zarobić na jedzenie dla rodzeństwa swoim ciałem. Od tej pory nie była już nazywana przez kobietę „darmozjadem”, a stała się jedną żywicielką rodziny.
Z racji uprawianego „zawodu” musiała wyrobić sobie tzw. „żółty bilet” i wyprowadzić się od rodziny, ponieważ sąsiedzi nie życzyli sobie „takiej” osoby w budynku. W ten sposób jej powrót do zwykłego życia został raz na zawsze przekreślony.
Sonia była Bogobojną osobą, spędzała dużo czasu na lekturze Biblii, wspólnie ze swoją znajomą, Lizawietą (młodszą siostrą lichwiarki). Gdy na jej drodze pojawił się Raskolnikow, od razu dostrzegła w nim bratnią duszę i zaczęli spędzać ze sobą czas. Ceniła go za to, że jako jedyny znany jej człowiek traktował ją z szacunkiem.
strona: - 1 - - 2 -