Jesteś w:
Zbrodnia i kara
Fiodor Dostojewski 1821 – 1881
Dostojewski zaliczamy jest do najważniejszych pisarzy literatury powszechnej. Urodzony na początku XIX wieku, był synem wojskowego lekarza, on sam też ukończył Wojskową Szkołę Inżynieryjną w Petersburgu, a następnie wstąpił do wojska. Jednak już rok później prosił o zwolnienie ze służby, gdyż chciał się zająć literaturą (gdy miał 45 lat opublikował Zbrodnię i karę). Na ukształtowanie się jego wrażliwości oraz psychiki wpłynęła śmierć ojca, z którym był związany, a który został zabity przez buntowników rekrutujących się spośród chłopów.
W 1849 roku Dostojewski został aresztowany i skazany za przestępstwo polityczne na rozstrzelanie, wyrok jednak odwołana, a Dostojewskiego ułaskawiono, w zamian skazując tylko na 4 lata katorgi oraz na karną służbę w wojsku. Chodziło o przynależność do wolnomyślicielskiego związku „Pietraszewców”. Celem związku była walka o wolną prasę, uwłaszczenie chłopów oraz reformę sądów. Czytali oni zakazaną literaturę socjalistyczną. Zsyłka do Omska wywarła silny wpływ na życie, psychikę oraz twórczość Fiodora, o niej traktuje powieść Wspomnienia z domu umarłych.
W 1859 roku został zwolniony z wojska i powrócił do Petersburga, gdzie powrócił do pisarstwa. Wkrótce się ożenił, ale małżeństwo nie trwało długo – Dostojewski został wdowcem i ponownie ożenił się z młodą Anną Snitkiną. Z nią to wyjechał na zachód. Po jednej z takich podróży doszedł do wniosku, iż zachodni świat i jego kultura trawione są moralną zgnilizną. Stał się żarliwym wyznawcą idei panslawistycznej, według której słowiańskość i Słowianie są tymi, którzy odnowią świat i cywilizację.
Zmarł nagle mając 60 lat.
Cechy twórczości
Dostojewski zaliczany jest do tzw. pisarzy szkoły naturalnej.
W jego twórczości da się zauważyć wpływy tzw. oksydencjalizmu - zapadniczestwa –czyli grupy rosyjskich myślicieli, którzy przyszłości Rosji i jej pozytywnego rozwoju upatrywali w reformach, które przybliżą ją do Zachodu. Uważali oni, iż Rosja to kraj wielki, mający potencjał, ale jednocześnie kraj anachroniczny gospodarczo, mający przestarzałe struktury społeczne. Trzeba Rosji pomóc wyjść z marazmu poprzez szereg reform. Gronu temu przewodził Wissarion Bieliński.
Inne ważne dzieła
Fiodor Dostojewski - biografia
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimFiodor Dostojewski 1821 – 1881
Dostojewski zaliczamy jest do najważniejszych pisarzy literatury powszechnej. Urodzony na początku XIX wieku, był synem wojskowego lekarza, on sam też ukończył Wojskową Szkołę Inżynieryjną w Petersburgu, a następnie wstąpił do wojska. Jednak już rok później prosił o zwolnienie ze służby, gdyż chciał się zająć literaturą (gdy miał 45 lat opublikował Zbrodnię i karę). Na ukształtowanie się jego wrażliwości oraz psychiki wpłynęła śmierć ojca, z którym był związany, a który został zabity przez buntowników rekrutujących się spośród chłopów.
W 1849 roku Dostojewski został aresztowany i skazany za przestępstwo polityczne na rozstrzelanie, wyrok jednak odwołana, a Dostojewskiego ułaskawiono, w zamian skazując tylko na 4 lata katorgi oraz na karną służbę w wojsku. Chodziło o przynależność do wolnomyślicielskiego związku „Pietraszewców”. Celem związku była walka o wolną prasę, uwłaszczenie chłopów oraz reformę sądów. Czytali oni zakazaną literaturę socjalistyczną. Zsyłka do Omska wywarła silny wpływ na życie, psychikę oraz twórczość Fiodora, o niej traktuje powieść Wspomnienia z domu umarłych.
W 1859 roku został zwolniony z wojska i powrócił do Petersburga, gdzie powrócił do pisarstwa. Wkrótce się ożenił, ale małżeństwo nie trwało długo – Dostojewski został wdowcem i ponownie ożenił się z młodą Anną Snitkiną. Z nią to wyjechał na zachód. Po jednej z takich podróży doszedł do wniosku, iż zachodni świat i jego kultura trawione są moralną zgnilizną. Stał się żarliwym wyznawcą idei panslawistycznej, według której słowiańskość i Słowianie są tymi, którzy odnowią świat i cywilizację.
Zmarł nagle mając 60 lat.
Cechy twórczości
Dostojewski zaliczany jest do tzw. pisarzy szkoły naturalnej.
W jego twórczości da się zauważyć wpływy tzw. oksydencjalizmu - zapadniczestwa –czyli grupy rosyjskich myślicieli, którzy przyszłości Rosji i jej pozytywnego rozwoju upatrywali w reformach, które przybliżą ją do Zachodu. Uważali oni, iż Rosja to kraj wielki, mający potencjał, ale jednocześnie kraj anachroniczny gospodarczo, mający przestarzałe struktury społeczne. Trzeba Rosji pomóc wyjść z marazmu poprzez szereg reform. Gronu temu przewodził Wissarion Bieliński.
Inne ważne dzieła
- Biedni ludzie – 1845
- Sobowtór – 1846
- Powieść w dziewięciu listach – 1847
- Białe noce – 1848
- Nietoczka Niezwanowa - 1849
- Wspomnienia z domu umarłych – 1862
- Zbrodnia i kara - 1865
- Idiota – 1867
- Biesy – 1871
- Bracia Karamazow – 1880