Jesteś w:
Medaliony
Obecność Nałkowskiej ujawnia się głównie poprzez dobór odpowiednich środków literackich, takich jak np. świadome przemilczenia. Nie wykracza poza słowa najprostszych ludzi – świadków wymyślnych hitlerowskich okrucieństw, a także własne obserwacje, często skupione na szczególe (tatuaż marynarza, pudełko zapałek z greckimi napisami). Mimo przejrzystości konstrukcji składa się ona z trzech warstw: bezpośrednich opowiadanych w pierwszej osobie relacji (zeznania, rozmowy, wywiady), odautorskiego komentarza wplecionego między poszczególne historie, dążącego do obiektywizacji rzeczywistości, oraz trzeciej – rzeczywistości myśli, która sumuje odłamki scen i przeżyć, unieruchamia je w postaci medalionów i uczy jak je zrozumieć i potępić. Ostatnia z warstw często przemawia milczeniem. Jedyną bowiem odpowiedzią na masowość zbrodni była niekiedy cisza. Nałkowska oddaje więc grozę poprzez przemilczenia, słowa ciche, najprostsze i niesamowicie spokojne. Dzięki temu zabiegowi tworzy autentyczny patos.
Nałkowska bogatą rzeczywistość potrafiła ukazać z różnych stron, poprzez różne formy narracji.
Język Nałkowskiej w „Medalionach” jest specyficzny i odbiega od dotychczas stosowanych przez autorkę. W opowiadaniach ogranicza rolę komentarza, często oddając głos zwykłym ludziom – świadkom zbrodniczych praktyk hitlerowskich. Są to prości ludzie, dlatego język i styl jakim się posługują jest prosty. Są oni pełni spokoju, mówią rzeczowo i konkretnie o sprawach, jaki były ich udziałem.
Inny styl towarzyszy odautorskim uogólnieniom narratorki. Opisy, dzięki którym konkretyzuje tło lub urealnia zdarzenia ukazane zostają w sposób prosty i ograniczone do najistotniejszych elementów. Splata się on z trzymanym na uwięzi oskarżeniem, często niewypowiedzianym. Dzięki różnym sposobom narracji udało się pisarce zmieścić olbrzymią problematykę, scharakteryzować wiele osób. „Prostota stylu Nałkowskiej, prostota konstrukcji fabularnej jest więc tu sprawą wyboru postawy artystycznej i doskonale zorganizowanego warsztatu pisarskiego” [H. Zaworska, „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, Warszawa 1975, s. 109].
Zbiór „Medaliony” składa się z ośmiu opowiadań. Mając bogaty zbiór relacji, obserwacji, sprawozdań Nałkowska rezygnuje z ich przedstawienia na rzecz fragmentarycznego ukazania najbardziej istotnych faktów. Zebrany materiał uległ silnej selekcji. Zawarte elementy są najbardziej wymowne, dlatego czytelnik zyskuje pełny obraz wojennych okrucieństw.
Autorka unika charakterystyk indywidualnych bohaterów, ukazywania określonych środowisk na tle społecznym czy politycznym, rezygnuje z psychologizmu. Takż formę narzuca przede wszystkim temat – ukazanie katastrofy świata, czasu „spełnionej apokalipsy”. Żadne długie opisy, ani szerokie statystyki nie mogłyby oddać pełni cierpienia, bólu, strachu i śmierci odartej z godności.
Pisarka starała się stworzyć nową formę narracji, która odpowiadałaby obrazowi świata po klęsce wszelkich dawnych wartości. Spróbowała w lakonicznych, zwięzłych formach, w których głos często oddaje ofiarom i świadkom, przedstawić doświadczenia ludzi w latach hitlerowskiej okupacji.
Ludzie ludziom zgotowali ten los
W Niemczech, można powiedzieć, ludzie umieją coś zrobić - z niczego...
rozdział 1 "Profesor Spanner"
I jechać dalej w stronę własnej śmierci, która czekała ich u kresu drogi.
rozdział 4 "Przy torze kolejowym"
(...)ani żywa, ani umarła.
rozdział 4 "Przy torze kolejowym"
To nie była fizyczna siła (...), bo przecież one właśnie były najsłabsze. To była siła tęsknoty i pragnienia."
rozdział 6 "Wiza"
Rzeczywistość jest do wytrzymania, gdyż nie cała dana jest w doświadczeniu... Dociera do nas w ułamkach zdarzeń, w strzępach relacji, w echach wystrzałów... Ta rzeczywistość, daleka i zarazem rozgrywająca się o ścianę, nie jest prawdziwa. Dopiero myśl o niej usiłuje pozbierać ją, unieruchomić i zrozumieć.
Kobieta cmentarna
Jeżeli objąć myślą ogrom przyspieszonej śmierci, jakiej miejscem... stały się tereny Polski, to obok zgrozy najistotniejszym uczuciem, jakiego doświadczamy, jest zdziwienie.
Medaliony - Dorośli i dzieci w Oświęcimiu
1. Brandys K., „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, „Kuźnica” 1947, nr 4.
2. Burkot S., Zofia Nałkowska – „Medaliony”, [w:] tegoż, Proza powojenna 1945-1987. Analizy i interpretacje, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1991.
3. Duda-Kaptur K., Opracowanie, w: Nałkowska Z., Medaliony, Wydawnictwo GREG, Kraków 2011.
4. Lementowicz U., „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, Wydawnictwo BILBOS, Lublin 2006.
5. Mach W., Przedmowa do „Pism wybranych” Zofii Nałkowskiej, Warszawa 1954.
6. Pieńkowska E., Zofia Nałkowska życie i twórczość, Warszawa 1975.
7. Podgórski M., Główne problemy analizy „Medalionów” Zofii Nałkowskiej, „Roczmniki Humanistyczne”, 1965, z. 1, s. 151-180.
8. Rogatko B., Zofia Nałkowska, Warszawa 1980.
9. Sprusiński M., Posłowie, w: Nałkowska Z. Medaliony, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1982, s. 71-77.
10. Vogler H., Medaliony ryte w słowie, w: Z notatek przemytnika, Warszawa 1957.
11. Wójcik W., Zofia Nałkowska, Warszawa 1973.
12. Wyka K., Nowe dzieło Nałkowskiej, w: tegoż, Pogranicze powieści, Warszawa 1974.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Pewnego majowego dnia grupa osób w towarzystwie dwóch starszych mężczyzn – medyków i współpracowników profesora Spannera przemierza dziedziniec Instytutu Anatomicznego. Kierują się do niepozornego budynku, gdzie z ciemnością piwnicy kontrastują biało kremowe ludzkie zwłoki bez głów. Spocz... wiecej
1. Śledztwo Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskich.
2. Wizyta w zakładzie Anatomicznym profesora Spannera.
3. Przesłuchanie obojętnego na zbrodnie pracownika Instytutu.
4. Tłumaczenia kolegów profesora.
Dno
1. Wyznania kobiety, która przeżyła wojnę.
2. Opowi... wiecej
Przede wszystkim w lapidarny, choć silnie przemawia... wiecej
iż książka liczy kilkadziesiąt zaledwie str... wiecej
„Medaliony” Zofii Nałkowskiej to cykl opowiadań opisujących zbrodnie hitlerowskie, a także życie i zachowanie ludzi więzionych. Na przykład opowiadanie „Profesor Spanner” ukazuje proces wyrobu mydła z ludzkiego tłuszczu. Opowiadanie „Dno” opisuje historię więzionych kobiet, które ... wiecej
Cykl opowiadań ma jedną wspólną cechę - ukazuje ... wiecej
Profesor Spanner
• W Niemczech, można powiedzieć, ludzie umieją coś zrobić – z niczego…
• Każdy się bał tym mydłem myć na początku... Obrzydzenie było do tego mydła. Zapach miało niedobry. Profesor Spanner bardzo si�... wiecej
Nałkowska bardzo wcześnie zaczęła swą karierę pisarską i już w 1898 roku w Przeglądzie Tygodniowym ukaz... wiecej
Wracałam aleją grobów, szpalerem nagromadzonych trupów. Znajome nazwiska, sylwetki, m e d a l i o n y (…)
[7 maja 1944]
L u d z i e l u d z i o m g o t u j ą t e n l o s. Ludzie są wszystkim na świecie i niezależnie od swej wartości, niezal... wiecej
Początek narracji to bardzo suche, rzeczowe sprawozdanie wyglądu budynku, zawartości piwnic i sal, a także omówienie praktyk Instytutu, funkcjonującego do 1945 roku. Jest to głos Nałkowskiej. Uderza w nim stoicki sp... wiecej
1
W majowy, pogodny, ale i chłodnawy dzień, kilka osób odwiedza Instytut Anatomiczny pod Gdańskiem. Narrator i inni członkowie Komisji , w towarzystwie dwóch profesorów niemieckich, schodzą do piwnic. Tu znajduje się składnica ludzkich ciał. Leżą w cementowych, długich basenach... wiecej
Medaliony
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimObecność Nałkowskiej ujawnia się głównie poprzez dobór odpowiednich środków literackich, takich jak np. świadome przemilczenia. Nie wykracza poza słowa najprostszych ludzi – świadków wymyślnych hitlerowskich okrucieństw, a także własne obserwacje, często skupione na szczególe (tatuaż marynarza, pudełko zapałek z greckimi napisami). Mimo przejrzystości konstrukcji składa się ona z trzech warstw: bezpośrednich opowiadanych w pierwszej osobie relacji (zeznania, rozmowy, wywiady), odautorskiego komentarza wplecionego między poszczególne historie, dążącego do obiektywizacji rzeczywistości, oraz trzeciej – rzeczywistości myśli, która sumuje odłamki scen i przeżyć, unieruchamia je w postaci medalionów i uczy jak je zrozumieć i potępić. Ostatnia z warstw często przemawia milczeniem. Jedyną bowiem odpowiedzią na masowość zbrodni była niekiedy cisza. Nałkowska oddaje więc grozę poprzez przemilczenia, słowa ciche, najprostsze i niesamowicie spokojne. Dzięki temu zabiegowi tworzy autentyczny patos.
Nałkowska bogatą rzeczywistość potrafiła ukazać z różnych stron, poprzez różne formy narracji.
„Medaliony” – język i styl
Język Nałkowskiej w „Medalionach” jest specyficzny i odbiega od dotychczas stosowanych przez autorkę. W opowiadaniach ogranicza rolę komentarza, często oddając głos zwykłym ludziom – świadkom zbrodniczych praktyk hitlerowskich. Są to prości ludzie, dlatego język i styl jakim się posługują jest prosty. Są oni pełni spokoju, mówią rzeczowo i konkretnie o sprawach, jaki były ich udziałem.
Inny styl towarzyszy odautorskim uogólnieniom narratorki. Opisy, dzięki którym konkretyzuje tło lub urealnia zdarzenia ukazane zostają w sposób prosty i ograniczone do najistotniejszych elementów. Splata się on z trzymanym na uwięzi oskarżeniem, często niewypowiedzianym. Dzięki różnym sposobom narracji udało się pisarce zmieścić olbrzymią problematykę, scharakteryzować wiele osób. „Prostota stylu Nałkowskiej, prostota konstrukcji fabularnej jest więc tu sprawą wyboru postawy artystycznej i doskonale zorganizowanego warsztatu pisarskiego” [H. Zaworska, „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, Warszawa 1975, s. 109].
Kompozycja „Medalionów”
Zbiór „Medaliony” składa się z ośmiu opowiadań. Mając bogaty zbiór relacji, obserwacji, sprawozdań Nałkowska rezygnuje z ich przedstawienia na rzecz fragmentarycznego ukazania najbardziej istotnych faktów. Zebrany materiał uległ silnej selekcji. Zawarte elementy są najbardziej wymowne, dlatego czytelnik zyskuje pełny obraz wojennych okrucieństw.
Autorka unika charakterystyk indywidualnych bohaterów, ukazywania określonych środowisk na tle społecznym czy politycznym, rezygnuje z psychologizmu. Takż formę narzuca przede wszystkim temat – ukazanie katastrofy świata, czasu „spełnionej apokalipsy”. Żadne długie opisy, ani szerokie statystyki nie mogłyby oddać pełni cierpienia, bólu, strachu i śmierci odartej z godności.
Pisarka starała się stworzyć nową formę narracji, która odpowiadałaby obrazowi świata po klęsce wszelkich dawnych wartości. Spróbowała w lakonicznych, zwięzłych formach, w których głos często oddaje ofiarom i świadkom, przedstawić doświadczenia ludzi w latach hitlerowskiej okupacji.
Medaliony - cytaty
Ludzie ludziom zgotowali ten los
W Niemczech, można powiedzieć, ludzie umieją coś zrobić - z niczego...
rozdział 1 "Profesor Spanner"
I jechać dalej w stronę własnej śmierci, która czekała ich u kresu drogi.
rozdział 4 "Przy torze kolejowym"
(...)ani żywa, ani umarła.
rozdział 4 "Przy torze kolejowym"
To nie była fizyczna siła (...), bo przecież one właśnie były najsłabsze. To była siła tęsknoty i pragnienia."
rozdział 6 "Wiza"
Rzeczywistość jest do wytrzymania, gdyż nie cała dana jest w doświadczeniu... Dociera do nas w ułamkach zdarzeń, w strzępach relacji, w echach wystrzałów... Ta rzeczywistość, daleka i zarazem rozgrywająca się o ścianę, nie jest prawdziwa. Dopiero myśl o niej usiłuje pozbierać ją, unieruchomić i zrozumieć.
Kobieta cmentarna
Jeżeli objąć myślą ogrom przyspieszonej śmierci, jakiej miejscem... stały się tereny Polski, to obok zgrozy najistotniejszym uczuciem, jakiego doświadczamy, jest zdziwienie.
Medaliony - Dorośli i dzieci w Oświęcimiu
„Medaliony” – bibliografia
1. Brandys K., „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, „Kuźnica” 1947, nr 4.
2. Burkot S., Zofia Nałkowska – „Medaliony”, [w:] tegoż, Proza powojenna 1945-1987. Analizy i interpretacje, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1991.
3. Duda-Kaptur K., Opracowanie, w: Nałkowska Z., Medaliony, Wydawnictwo GREG, Kraków 2011.
4. Lementowicz U., „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, Wydawnictwo BILBOS, Lublin 2006.
5. Mach W., Przedmowa do „Pism wybranych” Zofii Nałkowskiej, Warszawa 1954.
6. Pieńkowska E., Zofia Nałkowska życie i twórczość, Warszawa 1975.
7. Podgórski M., Główne problemy analizy „Medalionów” Zofii Nałkowskiej, „Roczmniki Humanistyczne”, 1965, z. 1, s. 151-180.
8. Rogatko B., Zofia Nałkowska, Warszawa 1980.
9. Sprusiński M., Posłowie, w: Nałkowska Z. Medaliony, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1982, s. 71-77.
10. Vogler H., Medaliony ryte w słowie, w: Z notatek przemytnika, Warszawa 1957.
11. Wójcik W., Zofia Nałkowska, Warszawa 1973.
12. Wyka K., Nowe dzieło Nałkowskiej, w: tegoż, Pogranicze powieści, Warszawa 1974.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Medaliony krótkie streszczenie
Profesor Spanner - streszczeniePewnego majowego dnia grupa osób w towarzystwie dwóch starszych mężczyzn – medyków i współpracowników profesora Spannera przemierza dziedziniec Instytutu Anatomicznego. Kierują się do niepozornego budynku, gdzie z ciemnością piwnicy kontrastują biało kremowe ludzkie zwłoki bez głów. Spocz... wiecej
„Medaliony” – plan wydarzeń
Profesor Spanner1. Śledztwo Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskich.
2. Wizyta w zakładzie Anatomicznym profesora Spannera.
3. Przesłuchanie obojętnego na zbrodnie pracownika Instytutu.
4. Tłumaczenia kolegów profesora.
Dno
1. Wyznania kobiety, która przeżyła wojnę.
2. Opowi... wiecej
„Medaliony” jako dokument
„Medaliony” Zofii Nałkowskiej to dokument terroru systemu hitlerowskiego skierowanego przeciw bezbronnym ofiarom. Można się z niego dowiedzieć zarówno o głośnych zbrodniach niemieckich, jak i mniej znanych epizodach zbrodniczego „czasu apokalipsy”. Wszelkie informacje autorka opiera na faktach – nie ma tu mi... wiecej„Ludzie ludziom zgotowali ten los” – wyjaśnienie motta
Mottem nazywającym wprost to, o czym będzie mowa w książce, są słowa zawarte na początku „Medalionów” Zofii Nałkowskiej: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. „Medaliony” to zbiór krótkich opowiadań-relacji, portretów ludzi, którzy przeżyli piekło hitleryzmu i zdecydowali się o tym opowiedzieć... wiecejProblematyka „Medalionów”
„Medaliony” to cykl krótkich utworów, które powstały tuż po wojnie w celu udokumentowania hitlerowskich zbrodni wojennych. Porusza wiele problemów związanych z okrucieństwem wojny, motywem kata i ofiary oraz cierpieniem i śmiercią wielu milionów niewinnych.Przede wszystkim w lapidarny, choć silnie przemawia... wiecej
Obraz okrucieństw wojny w „Medalionach”
„Medaliony” Nałkowskiej są prawie dziennikarskim zapisem z czasów, kiedy jej autorka pracowała w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Wszystkie opisane przez nią zdarzenia są autentyczne, spisane językiem prozy reportażowej. Cykl poprzedza motto: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Wśród ośmiu opow... wiecejWartości artystyczne „Medalionów”
Nowatorskie pod względem przedstawienia doświadczeń „czasu pogardy” są „Medaliony” Zofii Nałkowskiej. Są one zbiorem ośmiu krótkich opowiadań niejednolitych gatunkowo. Wśród nich znajdziemy zarówno utwory z pogranicza reportażu, eseju czy paraboli. Mimo,iż książka liczy kilkadziesiąt zaledwie str... wiecej
Psychika oprawców i ofiar w „Medalionach”
Przerażający portret katów i ofiar II wojny światowej prezentuje Zofia Nałkowska w „Medalionach”. Autorka podkreśla duchowe i moralne zniszczenia wywołane stałym obcowaniem człowieka ze śmiercią i zbrodnią. Stosuje też metodę skrótu, a zebrane informacje zestawia ze sobą w ten sposób, że wywołują one w czytelniku... wiecejMedaliony - motywy literackie
Motyw śmierci w „Medalionach”„Medaliony” Zofii Nałkowskiej to cykl opowiadań opisujących zbrodnie hitlerowskie, a także życie i zachowanie ludzi więzionych. Na przykład opowiadanie „Profesor Spanner” ukazuje proces wyrobu mydła z ludzkiego tłuszczu. Opowiadanie „Dno” opisuje historię więzionych kobiet, które ... wiecej
„Medaliony” jako przykład literatury faktu
Literatura faktu stanowi bardzo ciekawe zjawisko w kulturze XX i XXI wieku. Różnorodność gatunków pozwala każdemu czytelnikowi znaleźć coś wartościowego dla siebie. Literatura faktu to współczesne piśmiennictwo o charakterze przede wszystkim dokumentarnym, którego celem jest wiarygodna relacja o autentycznych wydarzeniach. W Polsc... wiecejGłówne wątki „Medalionów”
W cyklu „Medalionów” możemy wyróżnić kilka wątków, które spajają poszczególne miniatury. Główny problem związany jest z mottem „ludzie ludziom zgotowali ten los”, który nakazuje pamiętać, że zagładę przeprowadził człowiek, podobnie jak człowiek stał się jej ofiarą. Do II wojny światowej na taką... wiecej„Medaliony” jako miniatury
„Medaliony” Nałkowskiej to cykl ośmiu krótkich opowiadań, które łączy wspólna tematyka – ukazanie zbrodni hitlerowskiego reżimu. Należą one do małych form prozatorskich tzw. miniatur prozatorskich. Miniatury te zawierają w sobie elementy reportażowe – ukazują autentyczne wydarzenia, zawierają wypow... wiecejZofia Nałkowska – notatka szkolna
Zofia Nałkowska przyszła na świat 10 listopada 1884 roku w Warszawie w rodzinie wybitnego geografa Wacława Nałkowskiego i Słowaczki – Anny z Szafranków. Uczęszczała na prywatną pensję i tajne komplety. Debiutowała w 1898 roku wierszem „Pamiętam w „Przeglądzie Tygodniowym”, pięć lat później w „Niwi... wiecej„Czy człowiek jest mocny?” – rozprawka na przykładzie „Medalionów”
Michał P. to bohater opowiadania „Człowiek jest mocny”, który prostym językiem opowiada swoją tragiczną historię. Był on młodym, silnym Żydem z okolic Koła, którego Niemcy przydzielili do pracy w lesie Żuchowskim przy likwidacji ciał Żydów zabitych w obozie koncentracyjnym. Widział on, jak Niemcy przeszukiwali ciał... wiecejHolocaust ukazany w „Medalionach”
Zofia Nałkowska w cyklu opowiadań zatytułowanych „Medaliony”. Cztery z nich, beznamiętnym, ale obrazowym językiem uczestników obozów hitlerowskich, przedstawiają ich cierpienie i tragiczne przeżycia. Mimo krótkiej formy pokazują całe spektrum metod używanych przez hitlerowców w celu wyniszczenia żydowskiej rasy. Oczam... wiecejWpływ wojny na psychikę człowieka na przykładzie „Medalionów”
„Medaliony” Zofii Nałkowskiej to zbiór ośmiu opowiadań w których stykamy się ze wstrząsającym obrazem rzeczywistości, która rządzi światem. Motywem przewodnim tego zbioru opowiadań jest motto samej autorki: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”.Cykl opowiadań ma jedną wspólną cechę - ukazuje ... wiecej
Obraz lagrów w „Medalionach”
Lagier jest to „niemiecki obóz koncentracyjny w czasie II wojny światowej. Oprócz celowej eksterminacji przyczyną śmierci bardzo wielu więźniów lagrów były głód, ciężka praca i nieludzkie warunki obozowego życia”. Zasadniczym ich celem była zagłada człowieka, jego wyniszczenie, degradacja. Jednak przedtem oprawcom ... wiecejCzy wojna jest złem? – rozważ na przykładzie „Medalionów”
Najważniejszym wydarzeniem, które kładzie się cieniem na całym XX wieku i odcisnęło krwawe piętno na życiu ludzi, był oczywiście wybuch obu wojen światowych. Obie przyniosły okrucieństwo, straty materialne, zniszczenia jakich człowiek dotąd nie znał. Zanim jednak doszło do konfliktów zbrojnych i masowych eksterminacji narodzi... wiecejUdowodnij, że wojna deprawuje człowieka na podstawie „Medalionów”
Wpływ wojny i faszyzmu na psychikę i ludzkie postawy zobrazowała również Z. Nałkowska. Udowodniła, że faszyzm wpłynął deformująco na wszystkich, którzy się z nim zetknęli. Wszystko było podporządkowane totalnej znieczulicy i propagandzie. Człowiek, zamiast być bratem, stał się katem. Przykładem całkowitej dehumanizacji i ... wiecejOskarżenie systemu totalitarnego w „Medalionach”
„Medaliony” Zofii Nałkowskiej są utworem wyjątkowym ze względu na sposób obrazowania i mówienia o tym, jakie zagrożenia niesie totalitaryzm dla jednostki. Utwór to zaledwie osiem opowiadań, kilkadziesiąt stron, a jest najbardziej wstrząsającym świadectwem minionej epoki, świadectwem okrucieństwa hitlerowskich zbrodni,... wiecej„Medaliony” Nałkowskiej jako dokument zbrodni hitlerowskich
„Medaliony” Zofii Nałkowskiej są zbiorem ośmiu krótkich opowiadań niejednolitych gatunkowo. Opierają się na materiale autentycznym, na zeznaniach świadków składanych przed Komisją do Badań Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, gdzie zasiadała pisarka.Autorka „Medalionów” oddaje głos prostym ludziom, którzy mów... wiecej„Medaliony” – oskarżenie Zofii Nałkowskiej
Zaplanowana na wielką skalę machina śmierci stała się źródłem degradacji moralnej tych, przeciw którym była wymierzona. Polacy na co dzień oglądali obrazy tortur, zabijania. Stały się one tak powszednie i zwykłe, że tłumiły wrażliwość, eliminowały współczucie wobec cierpiącego człowieka. Więźniowie obozów zagłady i... wiecejCzłowiek wobec doświadczeń II wojny światowej na przykładzie „Medalionów”
Literatura współczesna daje nam wiele przykładów klęsk i upadków ludzi. Jednym z nich jest proza dokumentalna Zofii Nałkowskiej pt. „Medaliony”. Opowiada ona o innym upadku człowieka. Nie jest to opowieść jak dotąd o klęsce bohatera z powodu dokonania złych wyborów. Jest to obraz ludzi, którzy przeżyli, bądź też i... wiecej„Ludzie ludziom zgotowali ten los” - literatura obozowa wobec tragizmu ludzkiego losu
„Ludzie ludziom zgotowali ten los”- w tym jednym zdaniu można zawrzeć całą tragedię, jaka dotknęła ludzkość podczas II wojny światowej. Zofia Nałkowska w zbiorze opowiadań pt. „Medaliony” prezentuje obraz człowieka dotkniętego bezwzględnością wojny. Autorka - członkini Głównej Komisji Badania Zbrodni ... wiecejTragizm ludzkich losów w „Medalionach”
Problem egzystencji człowieka w totalitarnej rzeczywistości wśród wielu wstrząsających relacji przedstawia Zofia Nałkowska w „Medalionach”. Autorka w sposób przejmujący, można powiedzieć drastyczny, ukazuje wielkość wypaczeń ludzkiej psychiki, jej zezwierzęcenie, zatracenie wszystkich zasad i norm moralnych w okresie ... wiecej„Medaliony” Nałkowskiej jako obraz ukazujący wojenne okrucieństwa
Nie ma nic bardziej przerażającego niż świadectwa męczeństwa ofiar niemieckich obozów zagłady, ofiar sadyzmu niemieckich oprawców. Jednym z takich świadectw jest zbiór opowiadań dokumentalnych pt. „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, która tworząc książkę oparła się przede wszystkim na relacjach ocalałych ofiar hitler... wiecejPostawy i zachowania ludzi w czasie wojny i okupacji w świetle „Medalionów”
Najokrutniejszym sposobem zagłady cywilizacji jest wojna. Bezpośrednio przyczynia się do zbiorowych mordów i dramatu pokolenia, które obejmuje. Realia zagłady i jej wpływ na psychikę doskonale oddaje głośny utwór Z. Nałkowskiej „Medaliony”. Autorka, wykorzystując prosty, nieskomplikowany język i lakoniczny styl, niezw... wiecej„Medaliony” – najważniejsze cytaty
• Ludzie ludziom zgotowali ten los. - motto zbioru.Profesor Spanner
• W Niemczech, można powiedzieć, ludzie umieją coś zrobić – z niczego…
• Każdy się bał tym mydłem myć na początku... Obrzydzenie było do tego mydła. Zapach miało niedobry. Profesor Spanner bardzo si�... wiecej
Zofia Nałkowska - biografia
Zofia Nałkowska urodziła się 10 listopada 1884 roku w Warszawie. Jej ojciec, Wacław Nałkowski, geograf, socjolog i historyk, szybko wprowadził córkę do kręgów intelektualnych i artystycznych stolicy.Nałkowska bardzo wcześnie zaczęła swą karierę pisarską i już w 1898 roku w Przeglądzie Tygodniowym ukaz... wiecej
Medaliony - znaczenie tytułu i motta – artyzm i dokumentalność
Oto dwa zapisy Nałkowskiej z Dzienników czasu wojny:Wracałam aleją grobów, szpalerem nagromadzonych trupów. Znajome nazwiska, sylwetki, m e d a l i o n y (…)
[7 maja 1944]
L u d z i e l u d z i o m g o t u j ą t e n l o s. Ludzie są wszystkim na świecie i niezależnie od swej wartości, niezal... wiecej
Język Medalionów
Język autorki – metoda pisania na tematy najtrudniejsze: o śmierci zadanej nie tylko ciałuPoczątek narracji to bardzo suche, rzeczowe sprawozdanie wyglądu budynku, zawartości piwnic i sal, a także omówienie praktyk Instytutu, funkcjonującego do 1945 roku. Jest to głos Nałkowskiej. Uderza w nim stoicki sp... wiecej
Medaliony – streszczenie
Profesor Spanner1
W majowy, pogodny, ale i chłodnawy dzień, kilka osób odwiedza Instytut Anatomiczny pod Gdańskiem. Narrator i inni członkowie Komisji , w towarzystwie dwóch profesorów niemieckich, schodzą do piwnic. Tu znajduje się składnica ludzkich ciał. Leżą w cementowych, długich basenach... wiecej