Jesteś w:
Dżuma
Camus poruszył również inny aspekt wolności – wolności sumienia i wyznania. Widać to na przykładzie zestawienia poglądów takich postaci jak Rieux i ojciec Paneloux. Pierwszy z nich stanowczo odcinał się od Boga twierdząc, że to ludzie decydują o własnym życiu. Z kolei jezuita w zupełności powierzał się Stwórcy. Każdy z nich przedstawia na kartach „Dżumy” swoje poglądy, które stanowczo się ze sobą kłócą, lecz nie było między nimi antagonizmu. Laicki lekarz i „wojujący jezuita” darzyli siebie nawzajem szacunkiem i tolerancją, uważając, iż każdy ma prawo do własnych poglądów.
Wolność przejawia się także w działaniu Cottarda, który inaczej niż większość bohaterów postanawia nie przyłączać się do oddziałów sanitarnych. Rentier wolał nacieszyć się wolnością w sensie bardziej przyziemnym, fizycznym. Podobnie jak w przypadku Ramberta, nikt nie miał zamiaru nakłaniać go do zmiany decyzji, ani nie negował jego wyboru.
Dżuma jest także powieścią, która w dobitny sposób pokazuje, iż ludzie nie doceniają swojej wolności do momentu, gdy jej nie utracą. Pozostały im tylko pozory: „Uważali się za wolnych, a nikt nie będzie wolny, jak długo będą istniały zarazy”.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Problem ludzkiej wolności w „Dżumie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimCamus poruszył również inny aspekt wolności – wolności sumienia i wyznania. Widać to na przykładzie zestawienia poglądów takich postaci jak Rieux i ojciec Paneloux. Pierwszy z nich stanowczo odcinał się od Boga twierdząc, że to ludzie decydują o własnym życiu. Z kolei jezuita w zupełności powierzał się Stwórcy. Każdy z nich przedstawia na kartach „Dżumy” swoje poglądy, które stanowczo się ze sobą kłócą, lecz nie było między nimi antagonizmu. Laicki lekarz i „wojujący jezuita” darzyli siebie nawzajem szacunkiem i tolerancją, uważając, iż każdy ma prawo do własnych poglądów.
Wolność przejawia się także w działaniu Cottarda, który inaczej niż większość bohaterów postanawia nie przyłączać się do oddziałów sanitarnych. Rentier wolał nacieszyć się wolnością w sensie bardziej przyziemnym, fizycznym. Podobnie jak w przypadku Ramberta, nikt nie miał zamiaru nakłaniać go do zmiany decyzji, ani nie negował jego wyboru.
Dżuma jest także powieścią, która w dobitny sposób pokazuje, iż ludzie nie doceniają swojej wolności do momentu, gdy jej nie utracą. Pozostały im tylko pozory: „Uważali się za wolnych, a nikt nie będzie wolny, jak długo będą istniały zarazy”.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -