Jesteś w:
Dżuma
Rieux jasno odcinał się od Boga, który pozwalał na śmierć niewinnych dzieci. Ponadto irytowała go chrześcijańska postawa całkowitego zawierzania się woli Pana. Doktor mówił, że „gdyby wierzył we wszechmogącego Boga, przestałby leczyć ludzi, zostawiając Bogu tę troskę. Ale ponieważ nikt na świecie, nawet Paneloux, choć sądzi, że w Boga wierzy, nie wierzy w niego w taki sposób, ponieważ nikt nie poddaje się całkowicie, on, Rieux, myśli, że tu przynajmniej jest na drodze prawdy, skoro walczy przeciw światu takiemu, jaki jest”. Rieux uważał także, że światem nie rządzi Bóg, ale śmierć, przeciwko której się buntował. Fakt, że nie wierzył w Pana ułatwiał mu tylko to zadanie, ponieważ nie musiał myśleć o tym, że ktoś przygląda się jego walce z góry i zamiast mu pomóc, wymownie milczy.
Tarrou z kolei zastanawiał się czy aby zostać świętym, trzeba być wierzącym. Można powiedzieć, że stanął w ten sposób w obronie wszystkich ateistów, którzy starają się czynić dobro, ale potępia się ich tylko za to, że otwarcie mówią o swojej laickości. Dla Tarrou słowo „święty” nie oznaczało „sługa boży”, ale „uczciwy człowiek”.
Jedną z głównych zasad filozofii egzystencjalnych jest wolność wyboru. Właśnie z tym spotykamy się w „Dżumie”. Camus przedstawił czytelnikowi dwie postawy wobec Boga i religii. Co prawda sam opowiadał się za ateizmem, ale nikogo nie zmuszał do podzielania jego poglądów, o czym świadczy fakt, iż ojciec Paneloux został przedstawiony jako pozytywny bohater. Wbrew pozorom z książki ateisty można nauczyć się wiele o Bogu, a zwłaszcza do trudnej i wymagającej miłości, jakiej On od nas wymaga.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Motyw Boga i religii w „Dżumie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimRieux jasno odcinał się od Boga, który pozwalał na śmierć niewinnych dzieci. Ponadto irytowała go chrześcijańska postawa całkowitego zawierzania się woli Pana. Doktor mówił, że „gdyby wierzył we wszechmogącego Boga, przestałby leczyć ludzi, zostawiając Bogu tę troskę. Ale ponieważ nikt na świecie, nawet Paneloux, choć sądzi, że w Boga wierzy, nie wierzy w niego w taki sposób, ponieważ nikt nie poddaje się całkowicie, on, Rieux, myśli, że tu przynajmniej jest na drodze prawdy, skoro walczy przeciw światu takiemu, jaki jest”. Rieux uważał także, że światem nie rządzi Bóg, ale śmierć, przeciwko której się buntował. Fakt, że nie wierzył w Pana ułatwiał mu tylko to zadanie, ponieważ nie musiał myśleć o tym, że ktoś przygląda się jego walce z góry i zamiast mu pomóc, wymownie milczy.
Tarrou z kolei zastanawiał się czy aby zostać świętym, trzeba być wierzącym. Można powiedzieć, że stanął w ten sposób w obronie wszystkich ateistów, którzy starają się czynić dobro, ale potępia się ich tylko za to, że otwarcie mówią o swojej laickości. Dla Tarrou słowo „święty” nie oznaczało „sługa boży”, ale „uczciwy człowiek”.
Jedną z głównych zasad filozofii egzystencjalnych jest wolność wyboru. Właśnie z tym spotykamy się w „Dżumie”. Camus przedstawił czytelnikowi dwie postawy wobec Boga i religii. Co prawda sam opowiadał się za ateizmem, ale nikogo nie zmuszał do podzielania jego poglądów, o czym świadczy fakt, iż ojciec Paneloux został przedstawiony jako pozytywny bohater. Wbrew pozorom z książki ateisty można nauczyć się wiele o Bogu, a zwłaszcza do trudnej i wymagającej miłości, jakiej On od nas wymaga.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -