Jesteś w: Dżuma

Motyw przemiany wewnętrznej w „Dżumie”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

---

Osobnym przykładem metamorfozy jest Cottard. „Człowiek, który rośnie” – jak określił go Tarrou – zmienił się ze strachliwego niedoszłego samobójcy w osobę oddychającą pełną piersią i czerpiącą garściami z życia w oblężonym mieście. Epidemia, która dla wszystkich mieszkańców Oranu oznaczała uwięzienie, paradoksalnie jemu przyniosła upragnioną wolność. Nagle wiszący nad nim wyrok przestał obowiązywać. Umożliwiło mu to wyjście z ukrycia i cieszenie się życiem. Można powiedzieć, że był on jedynym szczęśliwym człowiekiem w mieście opanowanym przez śmiertelną zarazę.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 

Dowiedz się więcej

Dżuma - streszczenie Dżuma - opracowanie Albert Camus - Dżuma - problematyka Dżuma Alberta Camus - cytaty Dżuma - najważniejsze cytaty Opis rozwoju epidemii w Dżumie Czy człowiek może być mocniejszy od dżumy? „Trzeba tylko iść naprzód w ciemnościach, trochę na oślep, i próbować czynić dobrze” - rozprawka „(…) bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie znika” - rozprawka Interpretacja kazań ojca Paneloux Postawy ludzkie w „Dżumie” „Dżuma” jako nakaz etyki heroicznej „Ludzie są raczej dobrzy niż źli” - rozprawka Motywy literackie w „Dżumie” „Dżuma” jako powieść egzystencjalna „Dżuma” jako traktat moralny Heroiczne tworzenie siebie w świecie grozy i absurdu na przykładzie „Dżumy” „Dżuma” jako powieść-parabola Pozostali bohaterowie powieści Dżuma Cottard – charakterystyka postaci Joseph Grand – charakterystyka postaci Ojciec Paneloux – charakterystyka postaci Raymond Rambert – charakterystyka postaci Jean Tarrou – charakterystyka postaci Doktor Bernard Rieux – charakterystyka postaci Plan wydarzeń Dżumy Albert Camus – życiorys pisarza